مزامیر 58 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

خدایی که جهان را داوری می‌کند

برای سالار سرایندگان: در مایۀ 'نابود مکن'. نوشته داوود.

¹ آیا به راستی به عدالتی که بی زبان است سخن می‌گویید؟ و ‌ای آدمیان، آیا به راستی داوری می‌نمایید؟

² بلکه در دل خود شرارتها حاصل می‌آورید و ظلم دستهای خود را در زمین از میزان در می‌کنید.

³ شریران از رحم منحرف هستند. از شکم مادر دروغ گفته، گمراه می‌شوند.

⁴ ایشان را زهری است مثل زهر مار. مثل افعی کر که گوش خود را می‌بندد.

⁵ که آواز افسونگران را نمی‌شنود، هر‌چند به مهارت افسون می‌کند.

⁶ ‌ای خدا، دندانهایشان را در دهانشان بشکن. ای خداوند، دندانهای شیران درنده را خرد بشکن.

⁷ بگذار چون آبی که ریخته می‌شود، محو شوند، و چون کمان خود را می‌کِشند، تیرهایشان بی‌اثر شود.

⁸ مثل حلزون که گداخته شده، می‌گذرد. مثل سقط زن، آفتاب را نخواهند دید.

⁹ قبل از آنکه دیگهای شما آتش خارها را احساس کند، آنها را چه تر و چه خشک جارو خواهد کرد.

¹⁰ مرد عادل چون انتقام را دید شادی خواهد نمود. پایهای خود را به خون شریر خواهد شست.

¹¹ و مردم خواهند گفت: «بدون شک ثمره‌ای برای عادلان هست. به راستی خدایی هست که در جهان داوری می‌کند.»