مزامیر 56 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

توکّل من بر خداست

برای سالار سرایندگان: در 'دستگاه کبوتر ساکت در شهرهای دوردستج. غزل داوود. وقتی که فلسطینیان او را در جَت گرفتند.

¹ ای خدا، بر من رحم فرما، زیرا که انسان مرا به شدّت تعقیب می‌کند. تمامی روز جنگ کرده، مرا اذیّت می‌نماید.

² خصمانم تمامی روز مرا به شدّت تعقیب می‌کنند. زیرا که بسیاری با تکبّر با من می‌جنگند.

³ هنگامی که ترسان شوم، من بر تو توکّل خواهم داشت.

⁴ در خدا کلام او را خواهم ستود. بر خدا توکّل کرده، نخواهم ترسید. انسان به من چه می‌تواند کرد؟

⁵ هر روزه سخنان مرا منحرف می‌سازند. همه فکرهای ایشان درباره من بر شرارت است.

⁶ ایشان جمع شده، کمین می‌سازند. بر قدمهای من چشم دارند، زیرا قصد جان من دارند.

⁷ آیا ایشان به خاطر شرارت خود نجات خواهند یافت؟ ای خدا، ملّتها را در غضب خویش بینداز.

⁸ تو شمار آوارگی‌هایم را نگاه داشته‌ای. اشکهایم را در مشک خود بگذار. آیا آنها در دفتر تو نیست؟

⁹ آنگاه در روزی که تو را بخوانم، دشمنانم رو خواهند گردانید. این را می‌دانم، زیرا خدا با من است.

¹⁰ در خدا کلام او را خواهم ستود. در خداوند کلام او را خواهم ستود.

¹¹ بر خدا توکّل دارم، پس نخواهم ترسید. آدمیان به من چه توانند کنند؟

¹² ‌ای خدا، نذرهای تو بر من است. قربانی‌های حمد را نزد تو خواهم گذرانید.

¹³ زیرا که جانم را از مرگ رهانیده‌ای. آیا پایهایم را نیز از لغزیدن نگاه نخواهی داشت تا در نور زندگان به حضور خدا سالک باشم؟