مزامیر 55 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

نگرانیهای خود را به خداوند بسپار

برای سالار سرایندگان: با همراهی سازهای زهی. قصیده داوود

¹ ای خدا به دعای من گوش بگیر! و خود را از التماس من پنهان مکن!

² به من گوش فراگیر و مرا مستجاب فرما! زیرا که در شکایت خود متحیرم و ناله می‌کنم.

³ از صدای دشمن و به خاطر ظلم شریر، زیرا که ظلم بر من می‌اندازند و با خشم بر من جفا می‌کنند.

⁴ دل من در درونم پیچ و تاب می‌کند، و ترسهای مرگ بر من افتاده است.

⁵ ترس و لرز به من در‌آمده است. وحشتی هولناک مرا در‌گرفته است.

⁶ و گفتم: «کاش که مرا بالها مثل کبوتر می‌بود تا پرواز کرده، استراحت می‌یافتم.

⁷ بدون شک به جای دور می‌پریدم، و در صحرا مسکن می‌گزیدم، سلاه.

⁸ می‌شتافتم به سوی پناهگاهی، از باد تند و از طوفان شدید.»

⁹ ‌ای خداوند آنها را هلاک کن و زبانهایشان را به هم ریز، زیرا که در شهر ظلم و جنگ دیده‌ام.

¹⁰ روز و شب بر حصارهایش گردش می‌کنند و شرارت و مشقت در میانش می‌باشد.

¹¹ فسادها در میان وی است و جور و حیله از کوچه‌هایش دور نمی‌شود.

¹² زیرا دشمن نبود که مرا ملامت می‌کرد و گرنه تحمّل می‌کردم؛ و دشمن من نبود که بر من سربلندی می‌نمود؛ و گرنه خود را از وی پنهان می‌ساختم.

¹³ بلکه تو بودی‌ ای مرد نظیر من! ای یار خالص و دوست راست من!

¹⁴ که با یکدیگر مشورت شیرین می‌کردیم و به خانه خدا در انبوه می‌خرامیدیم.

¹⁵ مرگ بر ایشان ناگهان آید و زنده به گور فرو روند. زیرا شرارت در مسکن‌های ایشان و در میان ایشان است.

¹⁶ و امّا من نزد خدا فریاد می‌کنم و خداوند مرا نجات خواهد داد.

¹⁷ شامگاهان و صبح و ظهر شکایت و ناله می‌کنم و او صدای مرا خواهد شنید.

¹⁸ جانم را از جنگی که بر من شده بود، به سلامتی رهایی داده است. زیرا بسیاری با من مقاومت می‌کردند.

¹⁹ خدا خواهد شنید و ایشان را خوار خواهد ساخت، او که از ازل نشسته است، سلاه. زیرا که در ایشان تبدیلها نیست و از خدا نمی‌ترسند.

²⁰ دست خود را بر صلح اندیشان خویش دراز کرده، و عهد خویش را شکسته است.

²¹ سخنان چرب زبانش نرم، لیکن دلش جنگ است. سخنانش چرب تر از روغن لیکن شمشیرهای برهنه است.

²² بار نگرانی خود را به خداوند بسپار و تو را روزی خواهد داد. او تا به ابد نخواهد گذاشت که مرد عادل جنبش خورد.

²³ و تو، ‌ای خدا، ایشان را به چاه هلاکت فرو خواهی آورد. مردمان خونریز و حیله ساز، روزهای خود را نیمه نخواهند کرد، لیکن من بر تو توکّل خواهم داشت.