مزامیر 52 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شدهمحبّت خدا تا به ابد باقی است برای سالار سرایندگان. قصیده داوود، وقتی که دوآغِ اَدومی آمد و شائول را خبر داده، گفت که «داوود به خانه اخیملک رفت.» 1 ای زورمند، چرا از بدی فخر می‌کنی؟ رحمت خدا همیشه باقی هست. 2 زبان تو شرارت را به وجود می‌آورد، مثل تیغ تیز، ای حیله‌گر! 3 بدی را از نیکویی بیشتر دوست می‌داری و دروغ را زیادتر از راست گویی، سلاه. 4 همه سخنان مرگبار را دوست می‌داری، ای زبان حیله‌باز! 5 خدا نیز تو را تا به ابد هلاک خواهد کرد و تو را ربوده، از مسکن تو خواهد کند و ریشه تو را از زمین زندگان، سلاه. 6 عادلان این را دیده، خواهند ترسید و بر او خواهند خندید و خواهند گفت: 7 «هان، این کسی است که خدا را قلعه خویش ننمود بلکه به زیادی دولت خود توکّل کرد و از بدی خویش خود را قوی ساخت!» 8 و امّا من مثل زیتون سبز در خانه خدا هستم. به رحمت خدا توکّل می‌دارم تا به ابد. 9 تو را همیشه حمد خواهم گفت، زیرا تو این را کرده‌ای. و انتظار نام تو را خواهم کشید، زیرا نزد مقدّسان تو نیکوست. |
@ 2024 Korpu Company