مزامیر 45 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

ای خدا، تخت تو ابدی است

برای سالار سرایندگان، در مایه 'سوسنها'. قصیده فرزندان قورَح؛ نغمه عاشقانه

¹ دل من به کلام نیکو می‌جوشد. بیتهای خود را درباره پادشاه می‌گویم. زبان من قلم کاتب ماهر است.

² تو زیباتر هستی از آدمیان و نعمت بر لبهای تو ریخته شده است. بنابراین، خدا تو را مبارک ساخته است تا به ابد.

³ ‌ای دلاور، شمشیر خود را بر ران خود ببند، یعنی جلال و شوکت خویش را.

⁴ و به شوکت خود سوار شده، غالب شو، به جهت حقیقت و حلم و عدالت. و دست راستت چیزهای ترسناک را به تو خواهد آموخت.

⁵ به تیرهای تیز تو ملّتها زیر تو می‌افتند و به دل دشمنان پادشاه فرو می‌رود.

⁶ ‌ای خدا، تخت تو تا به ابد است؛ عصای راستی عصای سلطنت تو است.

⁷ عدالت را دوست و شرارت را دشمن داشتی. بنابراین خدا، خدای تو، تو را به روغن شادمانی بیشتر از رفقایت مسح کرده است.

⁸ همه رختهای تو مُر و عود و دارچین است، از قصرهای عاج که به تارها، تو را خوش ساختند.

⁹ دختران پادشاهان از زنان نجیب تو هستند. ملکه به ‌دست راستت در طلای اوفیر ایستاده است.

¹⁰ ‌ای دختر، بشنو و ببین و گوش خود را فرادار. و قوم خود و خانه پدرت را فراموش کن،

¹¹ تا پادشاه مشتاق جمال تو بشود، زیرا او خداوند تو است، پس او را عبادت نما.

¹² و دختر صور با ارمغانی. و دولتمندان قوم خشنودی تو را خواهند طلبید.

¹³ دختر پادشاه به تمامی در درون مجید است و رختهای او به طلا آراسته است.

¹⁴ به لباس گلدوخت نزد پادشاه حاضر می‌شود. باکره‌های همراهان او، در عقب وی نزد تو آورده خواهند شد.

¹⁵ به شادمانی و خوشی آورده می‌شوند و به قلعه پادشاه داخل خواهند شد.

¹⁶ به عوض پدرانت پسرانت خواهند بود و ایشان را بر تمامی جهان سروران خواهی ساخت.

¹⁷ نام تو را در همه نسلها ذکر خواهم کرد. پس قوم‌ها تو را حمد خواهند گفت تا به ابد.