مزامیر 30 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شدهسحرگاهان شادی فرا می‌رسد سرود برای برکت بخشی به معبد. مزمور داوود 1 ای خداوند تو را تسبیح می‌خوانم، زیرا که مرا بالا کشیدی و دشمنانم را بر من شادمان نساختی. 2 ای یَهوْه خدای من! نزد تو به جهت کمک التماس نمودم و مرا شفا دادی. 3 ای خداوند، جانم را از چاله برآوردی. مرا زنده ساختی تا به عالم مردگان فرو نروم. 4 ای مقدسان خداوند، او را بسرایید و به پیام قدوسیت او حمد گویید! 5 زیرا که خشم او لحظه‌ای است و در خشنودی او زندگانی. شامگاه گریه فرو می آید. سحرگاهان شادی رخ می‌نماید. 6 و امّا من در کامیابی خود گفتم: «جنبش نخواهم خورد تا به ابد.» 7 ای خداوند، به خشنودی خود کوه مرا در قوت استوار گردانیدی و چون روی خود را پوشاندی، پریشان شدم. 8 ای خداوند نزد تو فریاد برمی‌آورم و نزد خداوند التماس می‌نمایم. 9 در خون من چه فایده است چون به حفره فرو روم؟ آیا خاک تو را حمد می‌گوید؟ و راستی تو را خبر می‌دهد؟ 10 ای خداوند، بشنو و به من کرم فرما. ای خداوند، مددکار من باش. 11 ماتم مرا برای من به رقص تبدیل کرده‌ای. پلاس را از من بیرون کرده و کمر مرا به شادی بسته‌ای. 12 تا جلالم تو را سرود خواند و خاموش نشود. ای یَهوْه خدای من، تو را حمد خواهم گفت تا به ابد. |
@ 2024 Korpu Company