مزامیر 3 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

نجاتم ده، ای خدای من

مزمور داوود وقتی که از پسر خود ابشالوم فرار کرد

¹ ای خداوند دشمنانم چه بسیار شده‌اند. بسیاری به ضد من برمی‌خیزند.

² بسیاری برای جان من می‌گویند: «به جهت او در خدا خلاصی نیست.» سلاه.

³ لیکن تو، ‌ای خداوند گرداگرد من سپر هستی، جلال من و فرازنده سر من.

⁴ به صدای خود نزد خداوند می‌خوانم و مرا از کوه مقدّس خود اجابت می‌نماید. سلاه.

⁵ و امّا من آرمیده، به خواب رفتم و بیدار شدم، زیرا خداوند مرا تقویت می‌دهد.

⁶ از هزاران هزار مخلوق نخواهم ترسید که گرداگرد من صف بسته‌اند.

⁷ ‌ای خداوند، برخیز! ای خدای من، مرا برهان! زیرا بر رخسار همه دشمنانم زدی؛ دندانهای شریران را شکستی.

⁸ نجات از آن خداوند است و برکت تو بر قوم تو می‌باشد. سلاه.