مزامیر 27 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شدهخداوند نور و نجات من است مزمور داوود 1 خداوند نور من و نجات من است، از که بترسم؟ خداوند پناهگاه جان من است، از که هراسان شوم؟ 2 چون شریران بر من نزدیک آمدند تا گوشت مرا بخورند؛ یعنی خصمان و دشمنانم، ایشان لغزیدند و افتادند. 3 اگر لشکری بر من فرود آید، دلم نخواهد ترسید. اگر جنگ بر من برپا شود، در این نیز اطمینان خواهم داشت. 4 یک چیز از خداوند خواستم و آن را خواهم طلبید: که تمام روزهای عمرم در خانه خداوند ساکن باشم تا جمال خداوند را مشاهده کنم و در معبد او تفکر نمایم. 5 زیرا که در روز بلا مرا در سایبان خود نهفته، در پرده خیمه خود مرا مخفی خواهد داشت و مرا بر صخره بلند خواهد ساخت. 6 و اکنون سرم بر دشمنان گرداگردم برافراشته خواهد شد. قربانی‌های شادکامی را در خیمه او خواهم گذرانید و برای خداوند سرود و تسبیح خواهم خواند. 7 ای خداوند، چون به صدای خود می‌خوانم، مرا بشنو و رحمت فرموده، مرا جوابم ده. 8 دل من به تو می‌گوید که گفته‌ای: «روی مرا بطلبید.» بلی، روی تو را ای خداوند، خواهم طلبید. 9 روی خود را از من مپوشان و خادم خود را در خشم برمگردان. تو مددکار من بوده‌ای. ای خدای نجاتم، مرا رد مکن و ترک منما. 10 چون پدر و مادرم مرا ترک کنند، آنگاه خداوند مرا برمی دارد. 11 ای خداوند، طریق خود را به من بیاموز و به سبب دشمنانم مرا به راه راست هدایت فرما. 12 مرا به خواسته خصمانم مسپار، زیرا که شاهدان دروغین و دمندگان ظلم بر من برخاسته‌اند. 13 بر این باورم که نیکویی خداوند را در زمین زندگان خواهم دید. 14 برای خداوند منتظر باش و قوی شو و دلت را تقویت خواهد داد. بلی، منتظر خداوند باش. |
@ 2024 Korpu Company