مزامیر 18 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شدهخداوند صخره من است برای سالار سرایندگان، مزمور داوود خادم خداوند که کلام این سرود را به خداوند گفت، در روزی که خداوند او را از دست همه دشمنانش و از دست شائول رهایی داد. پس گفت: 1 ای خداوند! ای قوت من! تو را محبّت می نمایم. 2 خداوند صخره من است و پناهگاه و نجات‌دهنده من. خدایم صخره من است که در او پناه می‌برم. سپر من و شاخ نجاتم و قلعه بلند من. 3 خداوند را که سزاوار تمامی حمد است، خواهم خواند. پس از دشمنانم رهایی خواهم یافت. 4 کمندهای مرگ مرا احاطه کرده، و سیلابهای شرارت مرا ترسانیده بود. 5 کمندهای گور دور مرا گرفته بود و دامهای مرگ پیش روی من درآمده. 6 در تنگی خود خداوند را خواندم و نزد خدای خویش فریاد نمودم. او صدای مرا از معبد خود شنید و فریاد من به حضورش، به گوش وی رسید. 7 زمین پریشان و مرتعش شده، بنیاد کوه‌ها بلرزید و لرزان گشت، چونکه خشم او افروخته شد. 8 دود از بینی او برآمد و آتش از دهانش شعله‌ور گشت و آتشها از آن افروخته گردید. 9 آسمان را خم کرده، نزول فرمود و زیر پای وی تاریکی غلیظ می‌بود. 10 بر کروبی سوار شده، پرواز نمود و بر بالهای باد پرواز کرد. 11 تاریکی را پرده خود و خیمه‌ای گرداگرد خویش بساخت؛ تاریکی آبها و ابرهای متراکم را. 12 از تابش پیش روی وی ابرهایش می‌شتافتند؛ تگرگ و آتشهای افروخته. 13 و خداوند از آسمان رعد کرده، خدای متعال صدای خود را بداد؛ تگرگ و آتشهای افروخته را. 14 پس تیرهای خود را فرستاده، ایشان را پراکنده ساخت، و برقها بینداخت و ایشان را پریشان نمود. 15 آنگاه عمق‌های آب ظاهر شد و بنیاد جهان آشکار گردید؛ از تنبیه تو، ای خداوند، از وزش باد بینی تو! 16 پس از بالا فرستاده مرا برگرفت و از آبهای بسیار بیرون کشید. 17 و مرا از دشمنان نیرومندم رهایی داد و از خصمانم، زیرا که از من تواناتر بودند. 18 در روز بلای من پیش رویم درآمدند، لیکن خداوند تکیه‌گاه من بود. 19 و مرا به جای وسیع بیرون آورد؛ مرا نجات داد زیرا که در من رغبت می‌داشت. 20 خداوند موافق عدالتم مرا جزا داد و مطابق پاکی دستم مرا پاداش رسانید. 21 زیرا که راههای خداوند را نگاه داشته، و به خدای خویش عصیان نورزیده‌ام، 22 و تمامی فرامین او پیش روی من بوده است و فرموده‌های او را از خود دور نکرده‌ام، 23 و نزد او بی‌عیب بوده‌ام و خویشتن را از گناه خود نگاه داشته‌ام. 24 پس خداوند مرا موافق عدالتم پاداش داده است و مطابق پاکی دستم در نظر وی. 25 خود را با رحیم، رحیم می‌نمایی، و با مرد کامل، خود را کامل نشان می‌دهی. 26 خود را با پاک، پاک می‌نمایی و با حیله گر، به حیله رفتار می‌کنی. 27 زیرا قوم مظلوم را خواهی رهانید و چشمان متکبران را به زیر خواهی انداخت. 28 زیرا که تو چراغ مرا خواهی افروخت؛ یَهوْه خدایم تاریکی مرا روشن خواهد گردانید. 29 زیرا به یاری تو بر فوجها حمله می‌برم و به خدای خود از دیوارها برمی‌جهم. 30 و امّا خدا طریق او کامل است و کلام خداوند شفاف. او برای همه پناه آورندگان خود سپر است. 31 زیرا کیست خدا غیر از یَهوْه؟ و کیست صخره‌ای غیر از خدای ما؟ 32 خدایی که کمر مرا به قوت بسته و راههای مرا کامل گردانیده است. 33 پایهای مرا مثل آهو ساخته و مرا به مکانهای بلند من برپا داشته است. 34 دستهای مرا برای جنگ تعلیم داده است، که کمان برنجین به بازوی من خم شد. 35 سپر نجات خود را به من داده‌ای. دست راستت پشتیبان من شده و مهربانی تو مرا بزرگ ساخته است. 36 قدمهایم را زیرم وسعت دادی که پایهای من نلغزید. 37 دشمنان خود را تعقیب نموده، به ایشان خواهم رسید و تا تلف نشوند بر نخواهم گشت. 38 ایشان را فرو خواهم کوفت که نتوانند برخاست و زیر پاهای من خواهند افتاد. 39 زیرا کمر مرا برای جنگ به قوت بسته‌ای و مخالفانم را زیر پایم انداخته‌ای. 40 گردنهای دشمنانم را به من تسلیم کرده‌ای تا خصمان خود را نابود بسازم. 41 فریاد برآوردند، امّا رهاننده‌ای نبود. نزد خداوند، ولی ایشان را جواب نداد. 42 ایشان را همچون غبار پیش باد ساییده‌ام؛ مثل گِل کوچه‌ها ایشان را دور ریخته‌ام. 43 مرا از نزاع قوم رهانیده، سر ملّتها ساخته‌ای. قومی را که نشناخته بودم، مرا خدمت می‌نمایند. 44 به محض شنیدن، مرا اطاعت خواهند کرد؛ فرزندان غریبان نزد من چاپلوسی خواهند نمود. 45 فرزندان غریبان پژمرده می‌شوند و در قلعه‌های خود خواهند لرزید. 46 خداوند زنده است! صخره من متبارک باد! خدای نجات من متعال باد! 47 خدایی که برای من انتقام می‌گیرد و قوم‌ها را زیر من مغلوب می‌سازد. 48 مرا از دشمنانم رهانیده، برخصمانم بلند کرده‌ای و از مرد ظالم مرا خلاصی داده‌ای! 49 بنابراین ای خداوند، تو را در میان ملّتها حمد خواهم گفت و به نام تو سرود خواهم خواند. 50 که نجات عظیمی به پادشاه خود داده و به مسیح خویش رحمت نموده است؛ یعنی به داوود و نسل او تا به ابد. |
@ 2024 Korpu Company