مزامیر 16 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

اطمینان در خداوند

میکتام داوود

¹ ای خدا مرا محافظت فرما، زیرا به تو پناه می‌آورم.

² خداوند را گفتم: «تو خداوند من هستی. نیکویی من نیست غیر از تو.»

³ و امّا مقدسانی که در زمین‌اند و فاضلان، تمامی خوشی من در ایشان است.

⁴ دردهای آنانی که عقب خدای دیگر می‌شتابند، بسیار خواهد شد. هدایای خونی ‌ایشان را نخواهم ریخت، بلکه نام ایشان را به زبانم نخواهم آورد.

⁵ خداوند نصیب قسمت و کاسه من است. تو قرعه مرا نگاه می‌داری.

⁶ حدود من به‌ جایهای خوش افتاد. میراث زیبایی به من رسیده است.

⁷ خداوند را که مرا پند نمود، متبارک می‌خوانم. شبانگاه نیز قلبم مرا تعلیم می‌دهد.

⁸ خداوند را همیشه پیش روی خود می‌دارم. چونکه به ‌دست راست من است، جنبش نخواهم خورد.

⁹ از این ‌رو دلم شادی می‌کند و جلالم به وجد می‌آید؛ بدنم نیز در اطمینان ساکن خواهد شد.

¹⁰ زیرا جانم را در عالم مردگان ترک نخواهی کرد، و قدّوس خود را نخواهی گذاشت که فساد را بیند.

¹¹ طریق حیات را به من خواهی آموخت. به حضور تو کمال خوشی است و به ‌دست راست تو لذّت‌ها تا به ابد!