مزامیر 138 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

خداوند را سپاس می‌گویم

مزمور داوود

¹ تو را به تمامی دل خود حمد خواهم گفت. به حضور خدایان تو را حمد خواهم گفت.

² به سوی معبد قدس تو عبادت خواهم کرد و نام تو را حمد خواهم گفت، به سبب رحمت و وفاداری تو. زیرا کلام خود را بر تمام اسم خود تمجید نموده‌ای.

³ در روزی که تو را خواندم مرا جوابم دادی و مرا با قوّت در جانم شجاع ساختی.

⁴ ‌ای خداوند، تمام پادشاهان جهان تو را حمد خواهند گفت، چون کلام دهان تو را بشنوند.

⁵ و طریق‌های خداوند را خواهند سرایید، زیرا که جلال خداوند عظیم است.

⁶ زیرا که خداوند متعال است، لیکن بر فروتنان نظر می‌کند و امّا متکبران را از دور می‌شناسد.

⁷ اگر‌چه در میان تنگی راه می‌روم، مرا زنده خواهی کرد. دست خود را بر خشم دشمنانم دراز می کنی و دست راستت مرا نجات خواهد داد.

⁸ خداوند قصد خویش را برای من به انجام خواهد رسانید. ای خداوند، رحمت تو جاودانه است. کارهای دست خویش را ترک منما.