مزامیر 123 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

چشمان ما به خداوند خیره است

سرود صعود

¹ به سوی تو چشمان خود را برمی افرازم، ای که بر آسمان‌ها جلوس فرموده‌ای!

² اینک مثل چشمان غلامان به سوی آقایان خود، و مثل چشمان کنیزی به سوی بانوی خویش، هم‌چنان چشمان ما به سوی یَهوْه خدای ماست تا بر ما کرم بفرماید.

³ ‌ای خداوند، بر ما کرم فرما! بر ما کرم فرما! زیرا چه بسیار از اهانت پر شده‌ایم.

⁴ چه بسیار جان ما پر شده است، از استهزای آسودگان و اهانت متکبران.