مزامیر 122 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

به خانه خداوند برویم

سرود صعود. مزمور داوود

¹ شادمان می‌شدم چون به من می گفتند: «به خانه خداوند برویم.»

² پای‌های ما خواهد ایستاد، به درون دروازه‌های تو، ای اورشلیم!

³ ‌ای اورشلیم، که بنا شده‌ای مثل شهری که به تمامی با هم پیوسته باشد،

⁴ که بدانجا قبایل برمی‌آیند، یعنی قبایل خداوند، تا شهادت باشد برای اسرائیل و تا نام یَهوْه را سپاس بخوانند.

⁵ زیرا که در آنجا تخت‌های داوری برپا شده است، یعنی تخت‌های خاندان داوود.

⁶ برای صلح و امنیّت اورشلیم دعا کنید. آنانی که تو را دوست می‌دارند، خجسته‌‌حال خواهند شد.

⁷ صلح و امنیّت در حصار‌های تو باشد، و آسودگی در قصرهای تو.

⁸ به‌ خاطر برادران و یاران خویش، می‌گویم که صلح و صفا بر تو باد.

⁹ به‌خاطر خانه یَهوْه خدای ما، سعادت تو را خواهم طلبید.