مزامیر 12 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

از وفاداران اثری نیست

برای سالار سرایندگان در مایۀ 'شِمینیت.' مزمور داوود

¹ ای خداوند نجات بده زیرا که مرد مقدّس نابود شده است و وفاداران از میان فرزندان آدم ناپدید گردیده‌اند!

² همه به یکدیگر دروغ می‌گویند؛ به لبهای چاپلوس و دل منافق سخن می‌رانند.

³ خداوند همه لبهای چاپلوس را قطع خواهد ساخت، و هر زبانی را که سخنان تکبرآمیز بگوید.

⁴ که می‌گویند: «به زبان خویش غالب می‌آییم. لبهای ما با ما است. کیست که بر ما خداوند باشد؟»

⁵ خداوند می‌گوید: «به خاطر غارت مسکینان و ناله فقیران، الآن برمی‌خیزم و او را در نجاتی که برای آن آه می‌کشد، برپا خواهم داشت».

⁶ کلام خداوند کلام پاک است، نقره تصفیه شده در کوره گلی که هفت مرتبه پاک شده است.

⁷ تو، ‌ای خداوند ایشان را محافظت خواهی نمود؛ از این نسل و تا به ابد محافظت خواهی فرمود.

⁸ شریران به هر سو پرسه می زنند، وقتی که فرومایگی میان آدمیان بلند می‌شود.