مزامیر 115 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

نام خود را جلال ده

¹ ما را نه، ای خداوند! ما را نه، بلکه نام خود را جلال ده؛ به خاطر رحمتت و به سبب راستی خویش.

² ملّت‌ها چرا بگویند که «خدای ایشان الان کجاست؟»

³ امّا خدای ما در آسمانهاست. آنچه را که اراده نموده، حاصل آورده است.

⁴ بتهای ایشان نقره و طلاست؛ از صنعت دستهای انسان.

⁵ آنها را دهان است و سخن نمی‌گویند. آنها را چشم‌هاست و نمی‌بینند.

⁶ آنها را گوش‌هاست و نمی‌شنوند. آنها را بینی است و نمی‌بویند.

⁷ دست‌ها دارند و لمس نمی‌کنند. و پای‌ها و راه نمی‌روند. و از گلوی خود صدایی برنمی‌آورند.

⁸ سازندگان آنها مثل آنها هستند، و هر ‌که بر آنها توکّل دارد.

⁹ ‌ای اسرائیل، بر خداوند توکّل نما. او یاور و سپر ایشان است.

¹⁰ ‌ای خاندان هارون، بر خداوند توکّل نمایید. او یاور و سپر ایشان است.

¹¹ ‌ای ترسندگان خداوند، بر خداوند توکّل نمایید؛ او یاور و سپر ایشان است.

¹² خداوند ما را به یاد آورده، برکت می‌دهد. خاندان اسرائیل را برکت خواهد داد و خاندان هارون را برکت خواهد داد.

¹³ ترسندگان خداوند را برکت خواهد داد؛ چه کوچک و چه بزرگ.

¹⁴ خداوند شما را رشد خواهد داد؛ شما و فرزندان شما را.

¹⁵ شما مبارک خداوند هستید که آسمان و زمین را آفرید.

¹⁶ آسمان‌ها، آسمان‌های خداوند است و امّا زمین را به آدمیان عطا فرمود.

¹⁷ مردگان نیستند که خداوند را سپاس می‌خوانند؛ و نه آنانی که به خاموشی فرو می‌روند.

¹⁸ لیکن ما خداوند را متبارک خواهیم خواند، از الان و تا به ابد. هللویاه!