مزامیر 112 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

عادل هرگز از جای خود کنده نخواهد شد

¹ هللویاه! خوشا به حال کسی ‌که از خداوند می‌ترسد و در پندهای او بسیار رغبت دارد.

² نسلش در زمین نیرومند خواهند بود. نسل راستان مبارک خواهند شد.

³ توانگری و دولت در خانه او خواهد بود و عدالتش تا به ابد پایدار است.

⁴ نور برای راستان در تاریکی طلوع می‌کند. او کریم و رحیم و عادل است.

⁵ فرخنده است شخصی که رئوف و قرض دهنده باشد؛ او کارهای خود را به انصاف استوار می دارد.

⁶ زیرا که تا به ابد جنبش نخواهد خورد. مرد عادل تا به ابد گفته خواهد بود.

⁷ از خبر بد نخواهد ترسید. دل او پایدار است و بر خداوند توکّل دارد.

⁸ دل او استوار است و نخواهد ترسید تا آرزوی خویش را بر دشمنان خود ببیند.

⁹ سخاوتمندی نموده، به فقرا بخشیده است؛ عدالتش تا به ابد پایدار است. شاخ او با عزّت افراشته خواهد شد.

¹⁰ شریر این را دیده، غضبناک خواهد شد. دندانهای خود را فشرده، گداخته خواهد گشت. آرزوی شریران قطع خواهد گردید.