مزامیر 11 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شدهخداوند در معبد مقدس خویش برای سالار سرایندگان. مزمور داوود 1 بر خداوند توکّل می‌دارم. چرا به جانم می‌گویید: «مثل مرغ به کوه خود بگریزید. 2 زیرا اینک شریران کمان را می‌کشند و تیر را به زِه نهاده‌اند، تا بر راست دلان در تاریکی بیندازند. 3 زیرا که ارکان منهدم می‌شوند و مرد عادل چه کند؟» 4 خداوند در معبد قدس خود است و تخت خداوند در آسمان. چشمان او می‌نگرد، پلکهای وی بنی آدم را می‌آزماید. 5 خداوند مرد عادل را امتحان می‌کند؛ و امّا از شریر و ظلم‌دوست، جان او نفرت می‌دارد. 6 بر شریر دامها و آتش و گوگرد خواهد بارانید، و باد سموم سهم پیاله ایشان خواهد بود. 7 زیرا خداوند عادل است و اعمال عادلانه را دوست می‌دارد، و راستان روی او را خواهند دید. |
@ 2024 Korpu Company