مزامیر 109 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شدهمرا کمک فرما، ای خداوند خدایم برای سالار سرایندگان. مزمور داوود 1 ای خدای سپاس من، خاموش مباش! 2 زیرا که دهان شرارت و دهان فریب را بر من گشوده‌اند، و به زبان دروغ بر من سخن گفته‌اند. 3 به سخنان کینه مرا احاطه کرده‌اند و بی‌سبب با من جنگ نموده‌اند. 4 به عوض محبّت من، با من مخالفت می‌کنند، و امّا من دعا. 5 و به عوض نیکویی به من بدی کرده‌اند و به عوض محبّت، دشمنی نموده. 6 مردی شریر را بر او بگمار و دشمن به دست راست او بایستد. 7 هنگامی که در محاکمه بیاید، خطا کار بیرون آید و دعای او گناه بشود. 8 روزهای عمرش کم شود و منصب او را دیگری به دست آرد. 9 فرزندان او یتیم بشوند و همسر وی بیوه گردد. 10 و فرزندان او آواره شده، گدایی بکنند و از خرابه‌های خود خوراک را بجویند. 11 طلبکار تمامی دارایی او را به دست آرد و اجنبیان حاصل محنت او را تاراج کنند. 12 کسی نباشد که بر او رحمت کند و بر یتیمان وی کسی شفقت ننماید. 13 نسل وی از جا کنده گردد و در نسل بعد نام ایشان محو شود. 14 عصیان پدرانش نزد خداوند به یاد آورده شود و گناه مادرش محو نگردد. 15 و آنها در مقابل چشم خداوند دائم بماند تا یادگاری ایشان را از زمین ببرد. 16 زیرا که رحمت نمودن را به یاد نیاورد، بلکه بر فقیر و مسکین جفا کرد و بر شکسته دل تا او را به قتل رساند. 17 چون که لعنت را دوست می‌داشت، به او رسیده و چون که برکت را نمی خواست، از او دور شده است. 18 و لعنت را مثل ردای خود بر تن کرد و مثل آب به شکمش وارد شد و مثل روغن در استخوانهای وی. 19 پس مثل جامه‌ای که او را می‌پوشاند، و چون کمربندی که به آن همیشه بسته می‌شود، خواهد بود. 20 این است پاداش مخالفانم از جانب خداوند و برای آنانی که بر جان من بدی می‌گویند. 21 امّا تو، ای یَهوْه خداوند، به خاطر نام خود با من عمل نما؛ چون که رحمت تو نیکوست، مرا خلاصی ده. 22 زیرا که من فقیر و مسکین هستم و دل من در درونم مجروح است. 23 مثل سایه‌ای که در زوال باشد، رفته‌ام و مثل ملخ رانده شده‌ام. 24 زانوهایم از روزه داشتن می‌لرزند و بدنم زار و نحیف گشته است . 25 و من نزد ایشان عار گردیده‌ام. چون مرا می‌بینند، سر خود را می‌جنبانند. 26 ای یَهوْه خدای من، مرا یاری فرما و مطابق رحمت خود مرا نجات ده، 27 تا بدانند که این است دست تو، و تو، ای خداوند، این را کرده‌ای. 28 ایشان لعنت بکنند، امّا تو برکت بده. ایشان برخیزند و خجل گردند و امّا خادم تو شادمان شود. 29 جفا کنندگانم به رسوایی آراسته شوند و خجالت خویش را مثل ردا بپوشند. 30 خداوند را به زبان خود بسیار تشکر خواهم کرد و او را در جماعت زیاد حمد خواهم گفت. 31 زیرا که به دست راست مسکین خواهد ایستاد تا او را از آنانی که بر جان او حکم می‌دهند، برهاند. |
@ 2024 Korpu Company