مزامیر 107 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شدهکتاب پنجم فدیه شدگان خداوند چنین گویند 1 خداوند را حمد بگویید، زیرا که او نیکو است و رحمت او باقی هست تا به ابد. 2 فدیه‌شدگان خداوند این را بگویند که ایشان را از دست دشمن فدیه داده است. 3 و ایشان را از سرزمین‌ها جمع کرده، از مشرق و مغرب و از شمال و جنوب. 4 در صحرا آواره شدند و در بیابانی بی‌طریق و شهری برای سکونت نیافتند. 5 گرسنه و تشنه نیز شدند و جان ایشان در ایشان کاهیده گردید. 6 آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. 7 و ایشان را به راه درست رهبری نمود، تا به شهری مسکون وارد شدند. 8 پس خداوند را به خاطر رحمتش تشکر نمایند و به سبب کارهای عجیب او با آدمیان. 9 زیرا که جان آرزومند را سیر گردانید و جان گرسنه را از چیزهای نیکو پر ساخت. 10 آنانی که در تاریکی و سایه مرگ نشسته بودند، که در ظلم و آهن بسته شده بودند. 11 زیرا به کلام خدا مخالفت نمودند و به پند آن متعال اهانت کردند. 12 و او دل ایشان را به مشقت ذلیل ساخت. بلغزیدند و کمک کننده‌ای نبود. 13 آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. 14 ایشان را از تاریکی و سایه مرگ بیرون آورد و بندهای ایشان را بگسست. 15 پس خداوند را به سبب رحمتش تشکر نمایند و به خاطر کارهای عجیب او با آدمیان. 16 زیرا که دروازه‌های برنجین را شکسته، و بندهای آهنین را پاره کرده است. 17 احمقان به سبب طریق شریرانه خود و به خاطر گناهان خویش، خود را ذلیل ساختند. 18 جان ایشان هر قسم خوراک را نفرت نمود و به دروازه‌های مرگ نزدیک شدند. 19 آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. 20 کلام خود را فرستاده، ایشان را شفا بخشید و ایشان را از هلاکت‌های ایشان رهانید. 21 پس خداوند را به سبب رحمتش تشکّر نمایند و به خاطر کارهای عجیب او با آدمیان. 22 و قربانی‌های تشکّر را تقدیم کنند و کارهای وی را به ترنم اعلام کنند. 23 آنانی که در کشتی‌ها به دریا رفتند، و در آبهای زیاد شغل کردند. 24 اینان کارهای خداوند را دیدند و کارهای عجیب او را در ژرفا. 25 او گفت، پس باد تند را وزانید و امواج آن را برافراشت. 26 به آسمان‌ها بالا رفتند و به ژرفاها فرود شدند و جان ایشان از سختی گداخته گردید. 27 سرگردان گشته، مثل مستان افتان و خیزان شدند و عقل ایشان به تمامی حیران گردید. 28 آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. 29 طوفان را به آرامی ساکت ساخت که موجهایش ساکن گردید. 30 پس مسرور شدند، زیرا که آسایش یافتند و ایشان را به بندر مراد ایشان رسانید. 31 پس خداوند را به خاطر رحمتش تشکّر نمایند و به خاطر کارهای عجیب او با آدمیان. 32 و او را در جماعت قوم متعال بخوانند و در مجلس مشایخ او را سپاس بگویند. 33 او نهرها را به بیابان تبدیل کرد و چشمه‌های آب را به زمین تشنه. 34 و زمین بارور را نیز به شوره‌زار، به خاطر شرارت ساکنان آن. 35 بیابان را به دریاچه آب تبدیل کرد و زمین خشک را به چشمه‌های آب. 36 و گرسنگان را در آنجا ساکن ساخت تا شهری برای سکونت بنا نمودند. 37 و مزرعه‌ها کاشتند و تاکستان‌ها غرس نمودند و محصول پربار به دست آوردند. 38 و ایشان را برکت داد تا به هدف کثیر شدند و چارپایان ایشان را نگذارد کم شوند. 39 و باز کم گشتند و ذلیل شدند، از ظلم و بلا و اندوه. 40 ذلت را بر رئیسان می‌ریزد و ایشان را در بیابانی که راه ندارد، آواره می‌سازد. 41 امّا مسکین را از عذابش بلند می کند و اهل خانه‌اش را همچون گله‌های گوسفند کثیر می‌گرداند. 42 صالحان این را دیده، شادمان می‌شوند و تمامی شرارت دهان خود را خواهد بست. 43 کیست خردمند تا به این چیزها تفکّر نماید؟ که ایشان رحمت‌های خداوند را خواهند فهمید. |
@ 2024 Korpu Company