امثال 6 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

اخطارهای عملی

¹ ای پسرم، اگر برای همسایه خود ضامن شده و به جهت شخص بیگانه دست داده باشی،

² و از سخنان دهان خود در دام افتاده و از سخنان دهانت گرفتار شده باشی،

³ پس‌ ای پسر من، این را بکن و خود را رهایی ده، چونکه به ‌دست همسایه‌ات افتاده‌ای. برو و خود را فروتن ساز و از همسایه خود التماس نما.

⁴ خواب را به چشمان خود راه مده و نه سنگینی به پلکهایت.

⁵ مثل آهو خود را از کمند و مانند گنجشک از دست صیاد آزاد کن.

⁶ ‌ای شخص تنبل، نزد مورچه برو و در راههای او دقّت کن و حکمت را بیاموز؛

⁷ که او را رهبری نیست و نه سرور و نه حاکمی.

⁸ امّا خوراک خود را تابستان حاضر می‌سازد و آذوقه خویش را در موسم محصول جمع می‌کند.

⁹ ‌ای تنبل، تا به چند خواهی خوابید و از خواب خود، کی خواهی برخاست؟

¹⁰ اندکی چرت و اندکی خواب و اندکی بر هم نهادن دستها به جهت خواب.

¹¹ پس فقر مثل راهزن بر تو خواهد آمد و نیازمندی بر تو مانند مرد مسلح.

¹² مرد رذل و مرد زشت‌طینت، با زبان کج می‌گردد.

¹³ با چشمان خود چشمک می‌زند و با پای‌های خویش حرف می‌زند. با انگشت‌های خویش اشاره می‌کند.

¹⁴ در دلش دروغ‌ها است و پیوسته شرارت را اختراع می‌کند. تخم نفاق می‌پاشد.

¹⁵ بنابراین مصیبت بر او ناگهان خواهد آمد. در لحظه‌ای از پا درخواهد آمد و شفا نخواهد یافت.

¹⁶ شش چیز است که خداوند از آنها نفرت دارد؛ بلکه هفت چیز که جان وی از آن بیزار است.

¹⁷ چشمان متکبّر و زبان دروغگو، و دستهایی که خون بی‌گناه را می‌ریزد.

¹⁸ دلی که تدبیرهای فاسد را اختراع می‌کند. پایهایی که در زیانکاری تیزرو می‌باشند.

¹⁹ شاهد دروغگو که به دروغ سخن گوید. و کسی ‌که در میان برادران نزاع‌ها بیافکند.

²⁰ ‌ای پسر من، اوامر پدر خود را نگاه دار و تعلیم مادر خویش را ترک منما.

²¹ آنها را بر دل خود دائم ببند و آنها را بر گردن خویش بیاویز.

²² حینی که به راه می‌روی، تو را هدایت خواهد نمود و حینی که می‌خوابی، بر تو دیده‌بانی خواهد کرد و وقتی که بیدار شوی، با تو گفتگو خواهد نمود.

²³ زیرا که آن فرامین چراغ و آن تعلیم نور است و توبیخ ادب‌آموز طریق حیات ‌است.

²⁴ تا تو را از زن خبیث نگاه دارد و از چاپلوسی زبان زن بیگانه.

²⁵ در دلت مشتاق جمال او مباش و از پلک‌هایش فریفته مشو.

²⁶ زیرا که به ‌سبب زن زناکار، شخص برای یک قرص نان محتاج می‌شود، و زن مرد دیگر، جان گرانبها را صید می‌کند.

²⁷ آیا کسی آتش را در آغوش خود بگیرد و جامه‌اش سوخته نشود؟

²⁸ یا کسی بر زغال‌های آتشین راه رود و پای‌هایش سوخته نگردد؟

²⁹ همچنین است کسی ‌که نزد زن همسایه خویش داخل شود، زیرا هر ‌که او را لمس نماید، بی‌گناه نخواهد ماند.

³⁰ دزد را اهانت نمی‌کنند، اگر دزدی کند تا جان خود را سیر نماید وقتی که گرسنه باشد.

³¹ لیکن اگر گرفته شود، هفت چندان رد خواهد نمود و تمامی اموال خانه خود را خواهد داد.

³² امّا کسی ‌که با زنی زنا کند، عقل درست ندارد و هر‌ که چنین عمل نماید، جان خود را هلاک خواهد ساخت.

³³ او کتک و رسوایی خواهد یافت، و ننگ او محو نخواهد شد.

³⁴ زیرا که غیرت، شدت خشم مرد است و در روز انتقام، شفقّت نخواهد نمود.

³⁵ بر هیچ غرامتی نظر نخواهد کرد و هر‌چند هدیه‌ها را زیاده کنی، قبول نخواهد نمود.