امثال 27 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ درباره فردا فخر منما، زیرا نمی‌دانی که روز چه خواهد زایید.

² بگذار دیگری تو را بستاید و نه دهان خودت، غریبه‌ای، نه لبهای تو.

³ سنگ سنگین است و ریگ پُر وزن، امّا خشم احمق از هر دوی آنها سنگین‌‌‌تر است.

⁴ غضب ستم‌کیش است و خشم سیل، امّا کیست که در برابر حسد تواند ایستاد؟

⁵ تنبیه آشکار از محبّت پنهان بهتر است.

⁶ جراحات دوست وفادار است، امّا بوسه‌های دشمن غیر قابل اعتماد.

⁷ شکم سیر از‌ شانه عسل کراهت دارد، امّا برای شکم گرسنه هر تلخی شیرین است.

⁸ کسی ‌که از مکان خود آواره بشود، مثل گنجشکی است که از آشیانه‌اش آواره گردد.

⁹ روغن و عطر دل را شاد می‌کند، شیرینی دوست نیز از مشورت خالص او سرچشمه می‌گیرد.

¹⁰ دوست خود و دوست پدرت را ترک منما و در روز مصیبت خود، به خانه برادرت داخل مشو، زیرا که همسایه نزدیک از برادر دور بهتر است.

¹¹ ‌ای پسر من، حکمت بیاموز و دل مرا شاد کن، تا ملامت کنندگان خود را توان جواب داشته باشم.

¹² مرد زیرک، بلا را می‌بیند و خود را مخفی می‌سازد، امّا جاهلان می‌گذرند و در تاوان آن گرفتار می‌شوند.

¹³ لباس آن کس را بگیر که به جهت غریب ضامن است و او را به گرو بگیر که ضامن بیگانگان است.

¹⁴ کسی ‌که صبح زود برخاسته، همسایه خود را به صدای بلند برکت دهد، از برایش لعنت حساب می‌شود.

¹⁵ چکیدن دائمی آب در روز باران، و زن ستیزه‌جو مشابه‌اند.

¹⁶ هر که او را باز ‌دارد مثل کسی است که باد را نگاه دارد، یا روغن را که در دست راست خود گرفته باشد.

¹⁷ آهن، آهن را تیز می‌کند، همچنین مرد روی مرد دیگر را.

¹⁸ هر ‌که درخت انجیر نگاه دارد، میوه‌اش را خواهد خورد، و هر ‌که آقای خود را ملازمت نماید محترم خواهد شد،

¹⁹ چنانکه در آب صورت به صورت است، همچنان دل انسان به انسان.

²⁰ عالم مردگان و ابدون سیر نمی‌شوند، همچنان چشمان انسان سیر نخواهند شد.

²¹ بوته برای نقره و کوره به جهت طلاست، همچنان انسان از دهان ستایش کنندگان خود آزموده می‌شود.

²² احمق را میان بلغور در هاون با دسته بکوب و حماقتش از او بیرون نخواهد رفت.

²³ به حالت گلّه خود نیکو توجّه نما، و دل خود را به رمه خود مشغول ساز،

²⁴ زیرا که دولت دائمی نیست و تاج هم پشت در پشت پایدار نه.

²⁵ علف را می‌برند و گیاه سبز می‌روید، و علوفه کوه‌ها جمع می‌شود،

²⁶ برّه‌ها برای لباس تو، و بزها به جهت اجارهٔ‌ زمین به ‌کار می‌آیند،

²⁷ و شیر بزها برای خوراک تو و خوراک خاندانت، و روزی کنیزانت کفایت خواهد کرد.