امثال 2 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

ارزش حکمت

¹ ای پسر من، اگر سخنان مرا قبول می‌نمودی و اوامر مرا نزد خود نگاه می‌داشتی،

² تا گوش خود را به حکمت فرا گیری و دل خود را به بصیرت مایل گردانی،

³ اگر فهم را دعوت می‌کردی و صدای خود را به بصیرت بلند می‌نمودی،

⁴ اگر آن را مثل نقره می‌طلبیدی و مانند گنج‌های مخفی جستجو می‌کردی،

⁵ آنگاه ترس خداوند را می‌فهمیدی و معرفت خدا را حاصل می‌نمودی.

⁶ زیرا خداوند حکمت را می‌بخشد و از دهان وی معرفت و بصیرت صادر می‌شود.

⁷ به جهت مستقیمان، حکمت کامل را ذخیره می‌کند و برای آنانی که در کاملیّت رفتار می‌نمایند، سپر می‌باشد.

⁸ تا طریق‌های انصاف را محافظت نماید و راه مقدّسان خویش را نگاه دارد.

⁹ پس آنگاه عدالت و انصاف را می‌فهمیدی و استواری و هر راه نیکو را.

¹⁰ زیرا که حکمت به دل تو داخل می‌شد و معرفت نزد جان تو عزیز می‌گشت.

¹¹ فهم تو را محافظت می‌نمود و بصیرت تو را نگاه می‌داشت.

¹² تا تو را از راه شریر رهایی بخشد و از کسانی که به سخنان کج گوینده می‌شوند.

¹³ که راههای راستی را ترک می‌کنند و در طریقهای تاریکی گام برمی‌دارند.

¹⁴ از عمل بد خشنودند و از دروغهای شریر خرسندند.

¹⁵ که در راههای خود کج‌اند و در طریقهای خویش گمراه می‌باشند.

¹⁶ تا تو را از زن اجنبی رهایی بخشد و از زن بیگانه‌ای که سخنان تملق‌آمیز می‌گوید؛

¹⁷ که شریک زندگی جوانی خود را ترک کرده و عهد خدای خویش را فراموش نموده است.

¹⁸ زیرا خانه او به مرگ فرو می‌رود و طریق‌های او به مردگان.

¹⁹ کسانی که نزد او روند، برنخواهند گشت و به طریقهای حیات نخواهند رسید.

²⁰ تا در راه صالحان گام برداری و طریق‌های عادلان را نگاه داری.

²¹ زیرا که راستان در زمین ساکن خواهند شد و کاملان در آن باقی خواهند ماند.

²² لیکن شریران از زمین قطع خواهند شد، و ریشه خیانتکاران از آن کنده خواهد گشت.