امثال 17 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ لقمه خشک با آرامش، بهتر است از خانه پر از مهمانی با جدال.

² خادم عاقل بر پسر پست فطرت مسلّط خواهد بود و میراث را با برادران تقسیم خواهد نمود.

³ بوته برای نقره و کوره به جهت طلا است، امّا خداوند امتحان کننده دلها است.

⁴ شریر به لب‌های دروغگو گوش می‌کند و مرد دروغگو به زبان آشوبگر گوش می‌دهد.

⁵ هر ‌که فقیر را مسخره کند، به آفریننده او اهانت می‌کند، و هر ‌که از بلا خوش می‌شود، بی‌سزا نخواهد ماند.

⁶ تاج پیران، پسران پسرانند و جلال فرزندان، پدران ایشانند.

⁷ کلام کبرآمیز احمق را نمی‌شاید و چند مرتبه زیاده لب‌های دروغگو شریفان را.

⁸ رشوه در دید اهل آن، سنگ جادویی است که هر کجا توجّه نماید، کامیاب می‌شود.

⁹ هر ‌که گناهی را بپوشاند خواستار محبّت می‌باشد، امّا هر ‌که امری را تکرار کند، دوستان خالص را از هم جدا می‌سازد.

¹⁰ یک ملامت به مرد فهیم اثر می‌کند، بیشتر از صد شلاق به مرد جاهل.

¹¹ مرد شریر خواستار طغیان است و بس. از این رو قاصد ستمکیش نزد او فرستاده می‌شود.

¹² برخوردن به خرسی که بچّه‌هایش را دزدیده‌اند، بهتر است از برخورد با احمق در حماقت خود.

¹³ کسی ‌که به عوض نیکویی بدی می‌کند، بلا از خانه او دور نخواهد شد.

¹⁴ ابتدای نزاع مثل رخنه کردن آب است؛ پس نزاع را ترک کن قبل از آنکه به مجادله برسد.

¹⁵ هر ‌که شریر را عادل شمارد و هر ‌که عادل را محکوم سازد، هر دوی ایشان نزد خداوند نفرت انگیزند.

¹⁶ قیمت به جهت خریدن حکمت چرا به ‌دست احمق باشد؟ و حال آنکه هیچ فهم ندارد.

¹⁷ دوست خالص در همه اوقات محبّت می‌نماید و برادر به جهت تنگی مولود شده است.

¹⁸ مرد کم‌عقل دست می‌دهد و در حضور همسایه خود ضامن می‌شود.

¹⁹ هر ‌که نااطاعتی را دوست دارد، نزاع را دوست می‌دارد، و هر ‌که در خانه خود را بلند سازد، خرابی را می‌طلبد.

²⁰ کسی ‌که دل کج دارد، نیکویی را نخواهد یافت و هر ‌که زبان دروغگو دارد، در بلا گرفتار خواهد شد.

²¹ هر ‌که فرزند احمق آورد، برای خود غم پیدا می‌کند، و پدر فرزند ابله، شادی نخواهد دید.

²² دل ‌شادمان شفای نیکو می‌بخشد، امّا روح شکسته استخوان‌ها را خشک می‌کند.

²³ مرد شریر رشوه را از بغل می‌گیرد، تا راه‌های انصاف را منحرف سازد.

²⁴ حکمت در مد نظر مرد فهیم است، امّا چشمان احمق در کرانه‌های زمین می‌باشد.

²⁵ پسر احمق برای پدر خویش غصه است و به جهت مادر خویش تلخی است.

²⁶ عادلان را نیز سرزنش نمودن خوب نیست و نه زدن شریفان به خاطر راستی ایشان.

²⁷ صاحب معرفت سخنان خود را باز می دارد و هر ‌که روح حلیم دارد، مرد بصیرت‌پیشه است.

²⁸ مرد احمق نیز چون خاموش باشد، او را حکیم می‌شمارند. و هر ‌که لبهای خود را می‌بندد، فهیم است.