امثال 12 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ هر ‌که رهنمود را دوست می‌دارد، معرفت را دوست می‌دارد، امّا هر ‌که از تنبیه نفرت کند، وحشی است.

² مرد نیکو خشنودی خداوند را کسب می‌نماید، امّا او، صاحب تدبیر فاسد را محکوم خواهد ساخت.

³ انسان از بدی استوار نمی‌شود، امّا ریشه عادلان جنبش نخواهد خورد.

⁴ زن صالحه تاج شوهر خود می‌باشد، امّا زنی که خجل سازد، مثل پوسیدگی در استخوانهایش می‌باشد.

⁵ فکرهای عادلان انصاف است، امّا تدابیر شریران فریب است.

⁶ سخنان شریران برای خون در کمین است، امّا دهان راستان ایشان را رهایی می‌دهد.

⁷ شریران واژگون شده، نیست می‌شوند، امّا خانه عادلان برقرار می‌ماند.

⁸ انسان مطابق عقلش ستوده می‌شود، امّا کج‌دلان خجل خواهند گشت.

⁹ کسی ‌که حقیر باشد و خادم داشته باشد، بهتر است از کسی ‌که خود را برافرازد و محتاج نان باشد.

¹⁰ مرد عادل برای جان حیوان خود تفکّر می کند، امّا رحمت‌های شریران ستم‌کیشی است.

¹¹ کسی ‌که زمین خود را زراعت کند، از نان سیر خواهد شد، امّا هر ‌که چیزهای باطل را پیروی نماید، کم‌عقل است.

¹² مرد شریر به شکار بدکاران طمع می‌ورزد، امّا ریشه عادلان میوه می‌آورد.

¹³ در تقصیر لب‌ها دام مرگبار است، امّا مرد عادل از تنگی بیرون می‌آید.

¹⁴ انسان از ثمره دهان خود از نیکویی سیر می‌شود و پاداش دست انسان به او رد خواهد شد.

¹⁵ راه احمق در نگاه خودش راست است، امّا هر‌ که نصیحت را بشنود، حکیم است.

¹⁶ غضب احمق بی‌درنگ آشکار می‌شود، امّا خردمند خجالت را می‌پوشاند.

¹⁷ هر ‌که به راستی سخن گوید، حقیقت را آشکار می‌کند، و شاهد دروغ، فریب را.

¹⁸ هستند که مثل ضربت شمشیر حرف‌های پوچ می‌زنند، امّا زبان حکیمان شفا می‌بخشد.

¹⁹ لب راستگو تا به ابد استوار می‌ماند، امّا زبان دروغگو برای لحظه‌ای است.

²⁰ در دل هر ‌که تدبیر فاسد کند، فریب است، امّا مشورت دهندگان صلح را شادمانی است.

²¹ هیچ بدی به مرد صالح واقع نمی‌شود، امّا شریران از بلا پر خواهند شد.

²² لب‌های دروغگو نزد خداوند نفرت انگیز است، امّا عاملان راستی پسندیده او هستند.

²³ مرد زیرک علم را مخفی می‌دارد، امّا دل احمقان حماقت را جار می‌زند.

²⁴ دست شخص زرنگ سلطنت خواهد نمود، امّا مرد تنبل بندگی خواهد کرد.

²⁵ اضطراب دل انسان، او را خم می‌سازد، امّا سخن نیکو او را شادمان خواهد گردانید.

²⁶ مرد عادل برای همسایه خود راهنما می‌شود، امّا راه شریران ایشان را گمراه می‌کند.

²⁷ مرد تنبل شکار خود را بریان نمی‌کند، امّا زرنگی، توانگری گرانبهای انسان است.

²⁸ در طریق عدالت حیات‌ است و در گذرگاه‌هایش مرگ نیست.