اعداد 9 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

عيد فِصَح

¹ و در ماه اول سال دوم بعد از بيرون آمدن ايشان از زمين مصر، خداوند موسی را در صحرای سينا خطاب کرده، گفت:

² «قوم اسرائیل عيد پِسَخ را در موسمش به جا آورند.

³ در روز چهاردهم اين ماه آن را در وقت عصر در موسمش به جا آوريد، مطابق همه قوانینش و همه احکامش آن را معمول داريد.»

⁴ پس موسی به قوم اسرائیل گفت که پِسَخ را به جا آورند.

⁵ و پِسَخ را در روز چهاردهم ماه اول، در وقت عصر در صحرای سينا به جا آوردند. مطابق هر چه خداوند به موسی ‌امر فرموده بود، قوم اسرائیل چنان عمل نمودند.

⁶ اما بعضی اشخاص بودند که از جسد مُرده انسان نجس شده، پِسَخ را در آن روز نتوانستند به جا آورند. پس در آن روز نزد موسی و هارون آمدند.

⁷ و آن اشخاص او را گفتند که «ما از جسد مُرده انسان نجس هستيم؛ پس چرا از تقدیم قربانی خداوند در موسمش در ميان قوم اسرائیل ممنوع شويم؟»

⁸ موسی ايشان را گفت: «بايستيد تا آنچه خداوند در حق شما امر فرمايد، بشنوم.»

⁹ و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

¹⁰ «قوم اسرائیل را خطاب کرده، بگو: اگر کسی از شما يا از فرزندان شما از جسد مُرده نجس شود، يا در سفر دور باشد، علیرغم این پِسَخ را برای خداوند به جا آورد.

¹¹ در روز چهاردهم ماه دوم، آن را در وقت عصر به جا آورند، و آن را با نان بی‌خمیرمایه و سبزی تلخ بخورند.

¹² چيزی از آن تا صبح نگذارند و از آن استخوانی نشکنند؛ مطابق تمامی قوانین پِسَخ آن را به جا آورند.

¹³ اما کسی ‌که پاک باشد و در سفر نباشد و از به جا آوردن پِسَخ باز ايستد، آن کس از قوم خود بریده شود. چونکه قربانی خداوند را در موسمش تقدیم نکرده است، آن شخص گناه خود را متحمل خواهد شد.

¹⁴ و اگر غریبی در ميان شما مسکن گزيند و بخواهد که پِسَخ را برای خداوند به جا آورد، مطابق قانون و حکم پِسَخ عمل نمايد، برای شما يک قانون می‌باشد، خواه برای غريب و خواه برای هموطنتان.»

ابر و آتش بر فراز مسکن

¹⁵ و در روزی که مسکن برپا شد، ابر مسکن خيمه شهادت را پوشانيد، و از شب تا صبح مثل منظر آتش بر مسکن می‌بود.

¹⁶ هميشه چنين بود که ابر آن را می‌پوشانيد و منظر آتش در شب.

¹⁷ و هرگاه ابر از خيمه برمی​خاست، بعد از آن قوم اسرائیل کوچ می‌کردند و در هر جايی که ابر ساکن می‌شد، آنجا قوم اسرائیل اردو می‌زدند.

¹⁸ به فرمان خداوند قوم اسرائیل کوچ می‌کردند و به فرمان خداوند اردو می‌زدند، همه روزهايی که ابر بر مسکن ساکن می‌بود، در اردو می‌ماندند.

¹⁹ و چون ابر، روزهای بسيار بر مسکن توقف می‌نمود، قوم اسرائیل حکم خداوند را نگاه می‌داشتند و کوچ نمی‌کردند.

²⁰ و بعضی اوقات ابر روزهای کمی بر مسکن می‌ماند، آنگاه به فرمان خداوند در اردو می ماندند و به فرمان خداوند کوچ می‌کردند.

²¹ و بعضی اوقات، ابر از شامگاه تا صبح می‌ماند و در وقت صبح ابر برمی​خاست، آنگاه کوچ می‌کردند يا اگر روز و شب می‌ماند، چون ابر برمی​خاست، می‌کوچيدند.

²² خواه دو روز و خواه يک ماه و خواه يک سال، هر قدر ابر بر مسکن توقف نموده، بر آن ساکن می‌بود، قوم اسرائیل در اردو می‌ماندند و کوچ نمی کردند و چون برمی‌خاست، می‌کوچيدند.

²³ به فرمان خداوند اردو می‌زدند، و به فرمان خداوند کوچ می‌کردند. و حکم خداوند را مطابق آنچه خداوند به واسطه موسی فرموده بود، نگاه می‌داشتند.