اعداد 5 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

اشخاص نجس

¹ خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

² «قوم اسرائیل را امر فرما که شخص جذامی را و هر که ترشح دارد و هر که از مُرده نجس شود، از اردو اخراج کنند.

³ خواه مرد و خواه زن، ايشان را اخراج نماييد؛ بيرون از اردو ايشان را اخراج نماييد، تا اردوی خود را جايی که من در ميان ايشان ساکن هستم، نجس نسازند.»

⁴ و قوم اسرائیل چنين کردند، و آن کسان را از اردو اخراج کردند. چنانکه خداوند به موسی گفته بود، قوم اسرائیل به آن طور عمل نمودند.

اعتراف و جبران

⁵ و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

⁶ «هرگاه مرد یا زنی یکی از گناهانی را مرتکب شود که انسان با آنها به خداوند خیانت می‌ورزد، و تقصیرکار گردد،

⁷ آنگاه گناهی را که کرده است اعتراف بنمايد، و اصل خسارت خود را رد نمايد، و یک پنجم آن را بر آن اضافه کرده، به کسی ‌که بر او خطا نموده است، بدهد.

⁸ و اگر آن کس را ولی‌ای نباشد که ديه خطا به او داده شود، آنگاه ديه خطایی که برای خداوند داده می‌شود، از آنِ کاهن خواهد بود، علاوه بر قوچ کفاره که به آن درباره او کفاره می‌شود.

⁹ و هر هديه افراشتنی از همه موقوفات قوم اسرائیل که نزد کاهن می‌آورند، از آنِ او باشد.

¹⁰ و موقوفات هر کس از آنِ او خواهد بود، و هر چه که کسی به کاهن بدهد، از آنِ او باشد.»

خيانت زن شوهردار

¹¹ و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

¹² «قوم اسرائیل را خطاب کرده، به ايشان بگو: هرگاه زن کسی از او برگشته، به وی خيانت ورزد،

¹³ و مردی ديگر با او همبستر شود، و اين از چشمان شوهرش پوشيده و پنهان بماند، آن زن نجس می‌باشد. و اگر بر او شاهدی نباشد و در حین انجام کار گرفتار نشود،

¹⁴ و روح غيرت بر شوهر بيايد و به زن خود غيور شود، و آن زن نجس شده باشد، يا روح غيرت بر او بيايد و به زن خود غيور شود، و آن زن نجس نشده باشد،

¹⁵ پس آن مرد زن خود را نزد کاهن بياورد و به جهت او برای هديه، یک‌دهم ايفه آرد جو بياورد، و روغن بر آن نريزد، و کندر بر آن ننهد، زيرا که هديه غيرت است و هديه يادگار، که گناه را به یاد می‌آورد.

¹⁶ و کاهن آن زن را نزديک آورده، به حضور خداوند برپا دارد.

¹⁷ و کاهن آب مقدس در ظرف سفالين بگيرد، و کاهن قدری از غباری که بر زمينِ مسکن باشد گرفته، بر آب بیافکند.

¹⁸ و کاهن زن را به حضور خداوند برپا داشته، موی سر او را باز کند و هديه يادگار را که هديه غيرت باشد، بر دست آن زن بگذارد و آب تلخ لعنت بر دست کاهن باشد.

¹⁹ و کاهن به زن قسم داده، به او بگويد: ”اگر کسی با تو همبستر نشده، و اگر به سوی نجاست به کسی غير از شوهر خود برنگشته‌ای، پس از اين آب تلخ لعنت آزاد شوي.

²⁰ و ليکن اگر به غير از شوهر خود برگشته، نجس شده‌ای، و کسی غير از شوهرت با تو همبستر شده است،“

²¹ آنگاه کاهن زن را قسم لعنت بدهد و کاهن به زن بگويد: ”خداوند تو را در ميان قومت مورد لعنت و قسم بسازد به اينکه خداوند ران تو را نحیف و شکم تو را متورم گرداند.

²² و اين آب لعنت در احشای تو داخل شده، شکم تو را متورم و ران تو را ساقط بسازد.“ و آن زن بگويد: ”آمين، آمين.“

²³ و کاهن اين لعنتها را در طوماری بنويسد، و آنها را در آب تلخ حل کند.

²⁴ و آن آب لعنت تلخ را به زن بنوشاند، و آن آب لعنت در او داخل شده، سبب تلخی خواهد شد.

²⁵ و کاهن هديه غيرت را از دست زن گرفته، آن هديه را به حضور خداوند تکان دهد و آن را نزد قربانگاه بياورد.

²⁶ و کاهن مشتی از هديه برای يادگاری آن گرفته، آن را بر قربانگاه بسوزاند و بعد از آن، آن آب را به زن بنوشاند.

²⁷ و چون آب را به او نوشانيد، اگر آن زن نجس شده و به شوهر خود خيانت ورزيده باشد، آن آب لعنت داخل او شده، سبب تلخی خواهد شد، و شکم او متورم و ران او نحیف خواهد گرديد، و آن زن در ميان قوم خود مورد لعنت خواهد بود.

²⁸ و اگر آن زن نجس نشده، پاک باشد، آنگاه آزاد بوده، فرزندان خواهد زاييد.

²⁹ «اين است قانون غيرت، هنگامی که زن از شوهر خود برگشته، نجس شده باشد.

³⁰ يا هنگامی که روح غيرت بر مرد بيايد و بر زنش غيور شود. آنگاه کاهن زن را به حضور خداوند برپا بدارد و تمامی اين قانون را درباره او اجرا نماید.

³¹ پس آن مرد از گناه آزاد شود، و زن گناه خود را متحمل خواهد بود.»