اعداد 35 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شدهشهرهای لاويان 1 و خداوند موسی را در همواری‌های موآب نزد اُردن در مقابل اَریحا خطاب کرده، گفت: 2 «قوم اسرائیل را امر فرما که از نصيب ملک خود شهرها برای سکونت به لاويان بدهند، و نواحی شهرها را از اطراف آنها به لاويان بدهيد. 3 و شهرها به جهت سکونت ايشان باشد، و نواحی آنها برای چارپایان و دامها و ساير حیواناتشان باشد. 4 و نواحی شهرها که به لاويان بدهيد، از ديوار شهر بيرون از هر طرف هزار ذراع باشد. 5 و از بيرون شهر به طرف مشرق دو هزار ذراع، و به طرف جنوب دو هزار ذراع، و به طرف مغرب دو هزار ذراع، و به طرف شمال دو هزار ذراع بپيماييد. و شهر در وسط باشد و اين نواحی شهرها برای ايشان خواهد بود. 6 و از شهرها که به لاويان بدهيد، شش شهر پناهگاه خواهد بود، و آنها را برای قاتل بدهيد تا به آنجا فرار کند و سوای آنها چهل و دو شهر بدهيد. 7 پس تمامی شهرها که به لاويان خواهيد داد، چهل و هشت شهر با نواحی آنها خواهد بود. 8 و اما شهرهايی که از ملک قوم اسرائیل می‌دهيد، از زیاد، زیاد و از کم، کم بگيريد. هر کس به اندازه نصيب خود که يافته باشد، از شهرهای خود به لاويان بدهد.» شهرهای پناهگاه 9 و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت: 10 «قوم اسرائیل را خطاب کرده، به ايشان بگو: چون شما از اُردن به زمين کنعان عبور کنيد، 11 آنگاه شهرها برای خود تعيين کنيد تا شهرهای پناهگاه برای شما باشد، تا هر قاتلی که شخصی را ناخواسته کشته باشد، به آنجا فرار کند. 12 و اين شهرها برای شما به جهت پناهگاه از دست خونخواه مقتول خواهد بود، تا قاتل پيش از آنکه به حضور جماعت برای داوری بايستد، نميرد. 13 «و از شهرهايی که می‌دهيد، شش شهر ملجا برای شما باشد. 14 سه شهر از آنطرف اُردن بدهيد، و سه شهر در زمين کنعان بدهيد تا شهرهای پناهگاه باشد. 15 به جهت قوم اسرائیل و غريب و کسی که در ميان شما مسکن گزيند، اين شش شهر برای پناهگاه باشد تا هر که شخصی را ناخواسته کشته باشد، به آنجا فرار کند. 16 «و اگر او را به آلت آهنين زد که مرد، او قاتل است و قاتل البته کشته شود. 17 و اگر او را با دست خود به سنگی که از آن کسی کشته شود، بزند تا بميرد، او قاتل است و قاتل البته کشته شود. 18 و اگر او را به چوب دستی که به آن کسی کشته شود، بزند تا بميرد، او قاتل است و قاتل البته کشته شود. 19 خونخواه مقتول، خود، قاتل را بکشد. هرگاه به او برخورد، او را بکشد. 20 یا اگر شخصی از روی بغض کسی را هُل دهد یا در کمین او نشسته، چیزی بر او بیفکند که او بمیرد، 21 يا از روی دشمنی او را با دست خود زد که مرد، آن زننده چون که قاتل است البته کشته شود، خونخواه مقتول هرگاه به قاتل برخورد، او را بکشد. 22 ليکن اگر کسی بدون دشمنی به یکباره کسی را هُل دهد یا چیزی بر او بیفکند بی‌آنکه در کمین او باشد، 23 و اگر سنگی را که کسی به آن کشته شود، ناديده بر او بيندازد که بميرد و با او دشمنی نداشته، و بدانديش او نبوده باشد، 24 پس جماعت در ميان قاتل و خونخواه مقتول مطابق اين احکام داوری نمايند. 25 و جماعت، قاتل را از دست خونخواه مقتول رهايی دهند، و جماعت، او را به شهر پناهگاه او که به آن فرار کرده بود برگردانند، و او در آنجا تا مرگ رئيس کاهنان که به روغن مقدس مسح شده است، ساکن باشد. 26 و اگر قاتل وقتی از حدود شهر پناهگاه خود که به آن فرار کرده بود بيرون آيد، 27 و خونخواه مقتول او را بيرون حدود شهر پناهگاهش بيابد، پس خونخواه مقتول قاتل را بکشد؛ محکومیت خون برای او نشود. 28 زيرا که می‌بايست تا وفات رئيس کاهنان در شهر پناهگاه خود مانده باشد، و بعد از وفات رئيس کاهنان، قاتل به زمين ملک خود برگردد. 29 و اين احکام برای شما در نسلهای شما در تمامی مسکنهای شما قانون عدالتی خواهد بود. 30 «هر که شخصی را بکشد پس قاتل به گواهی شاهدان کشته شود، و يک شاهد برای کشته شدن کسی شهادت ندهد. 31 و هيچ فديه به عوض جان قاتلی که در خور قتل است، مگيريد. بلکه او البته کشته شود. 32 و از کسی که به شهر پناهگاه خود فرار کرده باشد، فديه مگيريد که پيش از وفات کاهن برگردد و به زمين خود ساکن شود. 33 و زمينی را که در آن ساکنيد آلوده مسازيد، زيرا که خون، زمين را آلوده می‌کند و زمين را برای خونی که در آن ريخته شود، کفاره نمی توان کرد، مگر به خون کسی که آن را ريخته باشد. 34 پس زمينی را که شما در آن ساکنيد و من در ميان آن ساکن هستم، نجس مسازيد. زيرا من که يهوه هستم در ميان قوم اسرائیل ساکن می‌باشم.» |
@ 2024 Korpu Company