اعداد 31 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

جنگ با مديان

¹ و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

² «انتقام قوم اسرائیل را از مِديانيان بگير، و بعد از آن به قوم خود ملحق خواهی شد.»

³ پس موسی قوم را مخاطب ساخته، گفت: «از ميان خود مردان برای جنگ مهيا سازيد تا به مقابله مِديان برآيند و انتقام خداوند را از مِديان بکشند.

⁴ هزار نفر از هر قبیله از تمامی قبایل اسرائیل برای جنگ بفرستيد.»

⁵ پس از هزاره‌های اسرائيل، از هر قبیله يک هزار، يعنی دوازده هزار نفر مهيا شده برای جنگ منتخب شدند.

⁶ و موسی ايشان را هزار نفر از هر قبیله به جنگ فرستاد، ايشان را با فينحاس پسر اِلعازار کاهن و اسباب قُدس و شیپورها برای نواختن در دستش به جنگ فرستاد.

⁷ و با مديان به طوری که خداوند موسی را امر فرموده بود، جنگ کرده، همه آنها را که از جنس مرد بودند، کشتند.

⁸ و در ميان کشتگان شاهان مِديان يعنی اِوی و راقِم و صور و حور و رَبَع، پنج پادشاه مِديان را کشتند. بَلعام پسر بِعور را به شمشير کشتند.

⁹ و قوم اسرائیل زنان مِديان و کودکان ايشان را به اسيری بردند، و تمامی چارپایان و تمامی احشام ايشان و همه املاک ايشان را غارت کردند.

¹⁰ و تمامی شهرها و مسکنهای و قلعه‌های ايشان را به آتش سوزانيدند.

¹¹ و تمامی غنيمت و تمامی غارت را از انسان و چارپا گرفتند.

¹² و اسيران و غارت و غنيمت را نزد موسی و اِلعازار کاهن و جماعت قوم اسرائیل در اردوگاه در همواری‌های موآب، که نزد اُردن در مقابل اَريحاست، آوردند.

¹³ و موسی و اِلعازار کاهن و تمامی سروران جماعت بيرون از اردوگاه به استقبال ايشان آمدند.

¹⁴ و موسی بر رئیسان لشکر يعنی سرداران هزاره‌ها و سرداران صدها که از خدمت جنگ باز آمده بودند، غضبناک شد.

¹⁵ و موسی به ايشان گفت: «آيا همه زنان را زنده نگاه داشتيد؟

¹⁶ اينک اينانند که مطابق مشورت بَلعام، قوم اسرائیل را واداشتند تا در واقعه فِعور به خداوند خيانت ورزيدند و در جماعت خداوند وبا عارض شد.

¹⁷ پس الان هر جنس مرد از کودکان را بکشيد، و هر زنی را که مرد را شناخته، با او همبستر شده باشد، بکشيد.

¹⁸ و از زنان هر دختری را که مرد را نشناخته و با او همبستر نشده، برای خود زنده نگاه داريد.

¹⁹ و شما هفت روز بيرون از اردوگاه خيمه زنيد، و هر کس از شما که شخصی را کشته و هر ‌که کشته‌ای را لمس نموده باشد از شما و اسيران شما، در روز سوم و در روز هفتم خود را پاکسازی نمايد.

²⁰ و هر لباس و هر ظرف چرمی و هر‌ چه از پشم بز ساخته شده باشد و هر ظرف چوبين را پاکسازی نماييد.»

²¹ و اِلعازار کاهن به مردان جنگی که به کشتار رفته بودند، گفت: «اين است قانونی که خداوند در شریعتش به موسی ‌امر فرموده است:

²² طلا و نقره و برنج و آهن و روی و سرب،

²³ يعنی هر‌ چه متحمل آتش بشود، آن را از آتش بگذرانيد و پاک خواهد شد، و به آبی که برای پاکی است، نيز آن را پاک سازند و هر‌ چه متحمل آتش نشود، آن را از آب بگذرانيد.

²⁴ و در روز هفتم لباس خود را بشوييد تا پاک شويد. و بعد از آن به اردوگاه داخل شويد.»

²⁵ و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

²⁶ «تو و اِلعازار کاهن و سروران خاندان پدران جماعت، حساب غنايمی که گرفته شده است، چه از انسان و چه از چارپا بگيريد.

²⁷ و غنيمت را در ميان مردان جنگی که به کشتار بيرون رفته‌اند، و تمامی جماعت نصف نما.

²⁸ و از مردان جنگی که به کشتار بيرون رفته‌اند، سهمیه برای خداوند بگير، يعنی يکی از هر پانصد، چه از انسان و چه از گاو و چه از الاغ و چه از گوسفند.

²⁹ از قسمت ايشان بگير و به اِلعازار کاهن بده تا هديه افراشتنی برای خداوند باشد.

³⁰ و از قسمت قوم اسرائیل يکی که از هر پنجاه نفر گرفته شده باشد، چه از انسان و چه از گاو و چه از الاغ و چه از گوسفند و چه از تمامی چارپایان بگير، و آنها را به لاويانی که مسئولیت مسکن خداوند را به عهده دارند، بده.»

³¹ پس موسی و اِلعازار کاهن مطابق آنچه خداوند به موسی ‌امر فرموده بود، عمل کردند.

³² و غنيمت سوای آن غنيمتی که مردان جنگی گرفته بودند، از گوسفند ششصد و هفتاد و پنج هزار راس بود.

³³ و از گاو هفتاد و دو هزار راس.

³⁴ و از الاغ شصت و يک هزار راس.

³⁵ و از انسان از زنانی که مرد را نشناخته بودند، سی و دو هزار نفر بودند.

³⁶ و نصفه‌ای که قسمت کسانی بود که به جنگ رفته بودند، سيصد و سی و هفت هزار و پانصد گوسفند بود.

³⁷ و سهمیه خداوند از گوسفند ششصد و هفتاد و پنج راس بود.

³⁸ و گاوان سی و شش هزار بود و از آنها زکات خداوند هفتاد و دو راس بود.

³⁹ و الاغها سی هزار و پانصد و از آنها کمک خداوند شصت و يک راس بود.

⁴⁰ و مردمان شانزده هزار و از ايشان سهمیه خداوند سی و دو نفر بودند.

⁴¹ و موسی این سهمیه را که هديه افراشتی برای خداوند بود، به اِلعازار کاهن داد، چنانکه خداوند به موسی‌ امر فرموده بود.

⁴² و از قسمت قوم اسرائیل که موسی آن را از مردان جنگی جدا کرده بود،

⁴³ و قسمت جماعت از گوسفندان، سيصد و سی هزار و پانصد راس بود.

⁴⁴ و از گاوان سی و شش هزار راس.

⁴⁵ و از الاغها، سی هزار و پانصد راس.

⁴⁶ و از انسان، شانزده هزار نفر.

⁴⁷ و موسی از قسمت قوم اسرائیل يکی را که از هر پنجاه گرفته شده بود، چه از انسان و چه از چارپا، گرفت و آنها را به لاويانی که مسئولیت مسکن خداوند را به عهده می‌داشتند، داد، چنانکه خداوند به موسی‌ امر فرموده بود.

⁴⁸ و رئیسانی که بر هزاره‌های لشکر بودند، سرداران هزاره‌ها با سرداران صدها نزد موسی آمدند.

⁴⁹ و به موسی گفتند: «بندگانت حساب مردان جنگی را که زيردست ما می‌باشند ،گرفتيم و از ما يک نفر نیز مفقود نشده است.

⁵⁰ پس ما از آنچه هر کس يافته است، هديه‌ای برای خداوند آورده‌ايم از زيورهای طلا و خلخالها و دست‌بندها و انگشترها و گوشواره‌ها و گردن بندها، تا برای جانهای ما به حضور خداوند کفاره شود.»

⁵¹ موسی و اِلعازار کاهن، طلا و همه زيورهای مصنوعه را از ايشان گرفتند.

⁵² و تمامی طلای هديه‌ای که از سرداران هزاره‌ها و سرداران صدها برای خداوند تقدیم کردند، شانزده هزار و هفتصد و پنجاه مثقال بود.

⁵³ زيرا که هر يکی از مردان جنگی غنيمتی برای خود برده بودند.

⁵⁴ و موسی و اِلعازار کاهن، طلا را ازسرداران هزاره‌ها و صدها گرفته، به خيمه اجتماع آوردند تا به جهت قوم اسرائیل، به حضور خداوند يادگار باشد.