اعداد 23 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ و بَلعام به بالاق گفت: «در اينجا برای من هفت قربانگاه بساز، و هفت گاو و هفت قوچ در اينجا برايم حاضر کن.»

² و بالاق به نحوی که بَلعام گفته بود، به عمل آورد و بالاق و بلعام، گاوی و قوچی بر هر قربانگاه گذرانيدند.

³ و بَلعام به بالاق گفت: «نزد قربانی سوختنی خود بايست، تا من بروم؛ شايد خداوند برای ملاقات من بيايد. و هر چه او به من نشان دهد آن را به تو باز خواهم گفت.» پس به تلی برآمد.

⁴ و خدا بَلعام را ملاقات کرد. و بَلعام او را گفت: «هفت قربانگاه برپا داشتم و گاوی و قوچی بر هر قربانگاه قربانی کردم.»

⁵ خداوند سخنی به دهان بَلعام گذاشته، گفت: «نزد بالاق برگشته چنين بگو.»

⁶ پس نزد او برگشت، و اينک او با تمامی سروران موآب نزد قربانی سوختنی خود ايستاده بود.

⁷ و خطابه خود را آورده، گفت: «بالاق پادشاه موآب مرا از اَرام از کوه‌های مشرق آورد، که ”بيا، يعقوب را برای من لعنت کن، و بيا اسرائيل را نفرين نما.“

⁸ چگونه لعنت کنم آن را که خدا لعنت نکرده است؟ و چگونه نفرين نمايم آن را که خداوند نفرين ننموده است؟

⁹ زيرا از سر صخره‌ها او را می‌بينم. و از کوه‌ها او را مشاهده می‌نمايم. اينک قومی است که به تنهايی ساکن می‌شود، و خود را در ميان قومها نمی‌شمارد.

¹⁰ کيست که غبار يعقوب را تواند شمرد يا یک‌چهارم اسرائيل را حساب نمايد؟ کاش که من به وفات عادلان بميرم و عاقبت من مثل عاقبت ايشان باشد.»

¹¹ پس بالاق به بَلعام گفت: «به من چه کردی؟ تو را آوردم تا دشمنانم را لعنت کنی، و اینک، برکت کامل دادي!»

¹² او در جواب گفت: «آيا نمی‌بايد مواظب باشم تا آنچه را که خداوند به دهانم گذارد، بگويم؟»

¹³ بالاق او را گفت: «بيا الان همراه من به ‌جای ديگر که از آنجا ايشان را توانی ديد، فقط بخشی کوچک از ايشان را خواهی ديد، و تمامی ايشان را نخواهی ديد و از آنجا ايشان را برای من لعنت کن.»

¹⁴ پس او را به صحرای صوفيم، نزد قله پیسگاه برد و هفت قربانگاه بنا نموده، گاوی و قوچی بر هر قربانگاه قربانی کرد.

¹⁵ و او به بالاق گفت: «نزد قربانی سوختنی خود، اينجا بايست تا من در آنجا خداوند را ملاقات نمايم.»

¹⁶ و خداوند بَلعام را ملاقات نموده، و سخنی در زبانش گذاشته، گفت: «نزد بالاق برگشته، چنين بگو.»

¹⁷ پس نزد او آمد، و اينک نزد قربانی سوختنی خود با سروران موآب ايستاده بود، و بالاق از او پرسيد که «خداوند چه گفت؟»

¹⁸ آنگاه خطابه خود را آورده، گفت: «ای بالاق برخيز و بشنو. و ‌ای پسر صِفّور، مرا گوش بگير.

¹⁹ خدا انسان نيست که دروغ بگويد. و از پسران آدم نيست که به اراده خود تغيير بدهد. آيا او سخنی گفته باشد و نکند؟ يا چيزی فرموده باشد و استوار ننمايد؟

²⁰ اينک مأمور شده‌ام که برکت بدهم. و او برکت داده است و آن را رد نمی‌توانم نمود.

²¹ او گناهی در يعقوب نديده، و خطايی در اسرائيل مشاهده ننموده است. يهوه خدايش با او است. و نعره پادشاه در ميان ايشان است.

²² خدا ايشان را از مصر بيرون آورد. او را شاخها مثل گاو وحشی است.

²³ به درستی که بر يعقوب افسون کارگر نيست و بر اسرائيل فالگيری نه. درباره يعقوب و درباره اسرائيل در وقتش گفته خواهد شد که ”خدا چه کرده است.“

²⁴ اينک قوم مثل شير ماده خواهند برخاست. و مثل شير نر، خويشتن را خواهند برانگيخت. و تا شکار را نخورد، و خون کشتگان را ننوشد، نخواهد خوابيد.»

²⁵ بالاق به بَلعام گفت: «نه ايشان را لعنت کن و نه برکت ده.»

²⁶ بَلعام در جواب بالاق گفت: «آيا تو را نگفتم که هر ‌آنچه خداوند به من گويد، آن را بايد بکنم؟»

²⁷ بالاق به بَلعام گفت: «بيا تا تو را به ‌جای ديگر ببرم، شايد در نظر خدا پسند آيد که ايشان را برای من از آنجا لعنت نمايي.»

²⁸ پس بالاق بَلعام را بر قله فِغور که در آستانه بيابان است، برد.

²⁹ بَلعام به بالاق گفت: «در اينجا برای من هفت قربانگاه بساز و هفت گاو و هفت قوچ از برايم در اينجا حاضر کن.»

³⁰ بالاق به طوری که بَلعام گفته بود، عمل نموده، گاوی و قوچی بر هر قربانگاه قربانی کرد.