اعداد 16 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

طغیان قورَح

¹ و قورَح پسر يِصهار پسر قُهات پسر لاوی همراه با داتان و ابيرام پسران اِلياب و اون پسر فِلِت، پسران رئوبین کسان گرفته،

² با بعضی از قوم اسرائيل، يعنی دويست و پنجاه نفر از سروران جماعت که برگزيدگان شورا و مردان معروف بودند، به ضدّ موسی برخاستند.

³ و به مقابل موسی و هارون جمع شده، به ايشان گفتند: «شما از حد خود تجاوز می‌نماييد، زيرا تمامی جماعت، هر يک از ايشان مقدس‌اند و خداوند در ميان ايشان است. پس چرا خويشتن را بر جماعت خداوند برمی‌افرازيد؟»

⁴ و چون موسی اين را شنيد به روی خود در افتاد.

⁵ و قورَح و تمامی جمعيت او را خطاب کرده، گفت: «بامدادان خداوند نشان خواهد داد که چه کس از آنِ او و چه کس مقدس است، و او را نزد خود خواهد آورد و هر که را برای خود برگزيده است، او را نزد خود خواهد آورد.

⁶ اين را بکنيد که آتشدانها برای خود بگيريد، ای قوَرح و تمامی جمعيت تو.

⁷ و آتش در آنها گذارده، فردا به حضور خداوند بخور در آنها بريزيد، و آن کس که خداوند برگزيده است، مقدس خواهد شد. ای پسران لاوی، شما از حد خود تجاوز می‌نماييد!»

⁸ موسی به قورَح گفت: «ای پسران لاوی بشنويد!

⁹ آيا نزد شما کم است که خدای اسرائيل شما را از جماعت اسرائيل ممتاز ساخته است، تا شما را نزد خود بياورد تا در مسکن خداوند خدمت نماييد و به حضور جماعت برای خدمت ايشان بايستيد؟

¹⁰ و اینکه تو را و تمامی برادرانت یعنی پسران لاوی را با تو نزديک خود آورده است؟ حال آيا کهانت را نيز می‌طلبيد؟

¹¹ از اين جهت تو و تمامی جمعيت تو به ضدّ خداوند جمع شده‌ايد! اما هارون چيست که بر ضدّ او غرغر می‌کنيد؟»

¹² و موسی فرستاد تا داتان و ابيرام پسران اِلياب را بخوانند. ايشان گفتند: «نمی آييم!

¹³ آيا کم است که ما را از سرزمينی که به شير و شهد جاری است، بيرون آوردی تا ما را در صحرا نيز هلاک سازی که می‌خواهی خود را بر ما حکمران کنی؟

¹⁴ و ما را هم به زمينی که به شير و شهد جاری است، درنياوردی و ملکيتی از مزرعه‌ها و تاکستانها به ما ندادی. آيا چشمان اين مردمان را نیز خواهی کند؟ نخواهيم آمد!»

¹⁵ و موسی بسيار خشمناک شده، به خداوند گفت: «هديه ايشان را منظور منما، يک خر از ايشان نگرفتم، و به يکی از ايشان زيان نرساندم.»

¹⁶ و موسی به قورح گفت: «تو با تمامی جمعيت خود فردا به حضور خداوند حاضر شويد، تو و ايشان و هارون.

¹⁷ و هر کس آتشدان خود را گرفته، بخور بر آنها بگذارد و شما هر کس آتشدان خود، يعنی دويست و پنجاه آتشدان به حضور خداوند بياوريد، تو نيز و هارون هر يک آتشدان خود را بياوريد.»

¹⁸ پس هر کس آتشدان خود را گرفته، و آتش در آنها نهاده، و بخور بر آنها گذارده، نزد دروازه خيمه اجتماع، با موسی و هارون ايستادند.

¹⁹ و قورح تمامی جماعت را به مقابل ايشان نزد در خيمه اجتماع جمع کرد، و جلال خداوند بر تمامی جماعت ظاهر شد.

²⁰ و خداوند موسی و هارون را خطاب کرده، گفت:

²¹ «خود را از اين جماعت دور کنيد تا ايشان را در لحظه‌ای هلاک کنم.»

²² پس ايشان به روی در‌ افتاده، گفتند: «ای خدا که خدای روحهای تمام بشر هستی، آيا يک نفر گناه ورزد و بر تمام جماعت غضبناک شوي؟»

²³ و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

²⁴ «جماعت را خطاب کرده، بگو از اطراف مسکن قورَح و داتان و ابيرام دور شويد.»

²⁵ پس موسی برخاسته، نزد داتان و ابيرام رفت و مشايخ اسرائيل در عقب او رفتند.

²⁶ و جماعت را خطاب کرده، گفت: «از نزد خيمه‌های اين مردمان شرير دور شويد، و چيزی را که از آنِ ايشان است لمس منماييد، مبادا در همه گناهان ايشان هلاک شويد.»

²⁷ پس از اطراف مسکن قورَح و داتان و ابيرام دور شدند، و داتان و ابيرام بيرون آمده، با زنان و پسران و کودکان خود به در خيمه‌های خود ايستادند.

²⁸ موسی گفت: «از اين خواهيد دانست که خداوند مرا فرستاده است تا همه اين کارها را بکنم و به اراده من نبوده است.

²⁹ اگر اين کسان مثل مرگ ساير پسران آدم بميرند و اگر مثل وقايع تمامی پسران آدم بر ايشان واقع شود، خداوند مرا نفرستاده است.

³⁰ و اما اگر خداوند چيز تازه‌ای بنمايد و زمين دهان خود را گشوده، ايشان را با تمامی مايملک ايشان ببلعد که به گور زنده فرود روند، آنگاه بدانيد که اين مردمان خداوند را اهانت نموده‌اند.»

³¹ و چون از گفتن همه اين سخنان فارغ شد، زمينی که زير ايشان بود، شکافته گردید.

³² زمين دهان خود را گشوده، ايشان را و خانه‌های ايشان و همه کسان را که تعلق به قورَح داشتند، با تمامی اموال ايشان بلعيد.

³³ و ايشان با هر چه به ايشان تعلق داشت، زنده به گور فرو رفتند و زمين بر ايشان به هم آمد که از ميان جماعت هلاک شدند.

³⁴ و تمامی اسرائيليان که به اطراف ايشان بودند، از نعره ايشان گريختند، زيرا گفتند: ”مبادا زمين ما را نيز ببلعد.“

³⁵ و آتش از حضور خداوند به در آمده، دويست و پنجاه نفر را که بخور تقدیم می​کردند، سوزانيد.

³⁶ و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

³⁷ «به اِلعازار پسر هارون کاهن بگو که سینی​ها را از ميان آتش بردار، و آتش را به آن طرف بپاش، زيرا که آنها مقدس است.

³⁸ يعنی آتشدانهای اين گناهکاران را به ضدّ جان ايشان. و از آنها تختهای پهن برای پوشش قربانگاه بسازند، زيرا چونکه آنها را به حضور خداوند گذرانيده‌اند، مقدس شده است، تا برای قوم اسرائیل نشانه​ای باشد.»

³⁹ پس اِلعازار کاهن آتشدانهای برنجين را که سوخته شدگان تقدیم کرده بودند گرفته، از آنها پوشش قربانگاه ساختند.

⁴⁰ تا برای قوم اسرائیل يادگار باشد، تا هيچ غريبی که از فرزندان هارون نباشد، به جهت سوزانيدن بخور به حضور خداوند نزديک نيايد، مبادا مثل قورَح و همراهانش بشود، چنانکه خداوند به واسطه موسی او را امر فرموده بود.

⁴¹ و در فردای آن روز تمامی جماعت قوم اسرائیل بر موسی و هارون غرغر کرده، گفتند که: «شما قوم خداوند را کشتيد.»

⁴² و چون جماعت بر موسی و هارون جمع شدند، به سوی خيمه اجتماع نگريستند، و اينک ابر آن را پوشانيد و جلال خداوند ظاهر شد.

⁴³ و موسی و هارون پيش خيمه اجتماع آمدند.

⁴⁴ و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

⁴⁵ «از ميان اين جماعت دور شويد تا ايشان را ناگهان هلاک سازم.» و ايشان به روی خود در افتادند.

⁴⁶ و موسی به هارون گفت: «آتشدان خود را گرفته، آتش از روی قربانگاه در آن بگذار، و بخور بر آن بريز، و به زودی به سوی جماعت رفته، برای ايشان کفاره کن، زيرا غضب از حضور خداوند برآمده، و وبا شروع شده است.»

⁴⁷ پس هارون به نحوی که موسی گفته بود، آن را گرفته، در ميان جماعت دويد و اينک وبا در ميان قوم شروع شده بود، پس بخور را بريخت و به جهت قوم کفاره نمود.

⁴⁸ و او در ميان مردگان و زندگان ايستاد و وبا بازداشته شد.

⁴⁹ و تعداد کسانی که از وبا مردند، چهارده هزار و هفتصد بود، سوای آنانی که در حادثه قورَح هلاک شدند.

⁵⁰ پس هارون نزد موسی به در خيمه اجتماع برگشت و وبا رفع شد.