اعداد 14 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

عصیان قوم اسرائيل

¹ و تمامی جماعت صدای خود را بلند کرده، فرياد نمودند. و قوم در آن شب می‌گريستند.

² و تمامی قوم اسرائیل بر موسی و هارون غرغر کردند و تمامی جماعت به ايشان گفتند: «کاش که در سرزمين مصر می‌مرديم يا در اين صحرا وفات می‌يافتيم!

³ چرا خداوند ما را به اين زمين می‌آورد؟ تا به دم شمشير بيفتيم، و زنان و کودکان ما به يغما برده شوند؟ آيا برگشتن به مصر برای ما بهتر نيست؟»

⁴ و به يکديگر گفتند: «یک رهبر برای خود تعیین کرده، به مصر برگرديم.»

⁵ پس موسی و هارون به حضور تمامی گروه جماعت قوم اسرائیل به رو افتادند.

⁶ و یوشَع پسر نون و کاليب پسر يِفُنّه که از جاسوسان زمين بودند، لباس خود را دريدند.

⁷ و تمامی جماعت قوم اسرائیل را خطاب کرده، گفتند: «زمينی که برای جاسوسی آن، از آن عبور نموديم، زمين بسيار بسيار نیکوست.

⁸ اگر خداوند از ما راضی باشد، ما را به اين سرزمين آورده، آن را به ما خواهد بخشيد، سرزمينی را که شير و شهد در آن جاری است.

⁹ فقط بر خداوند عصیان مورزید، و از مردمان سرزمين ترسان مباشيد، زيرا که ايشان خوراک ما هستند! حفاظ ايشان از ايشان برداشته شده است، و خداوند با ماست؛ از ايشان مترسيد.»

¹⁰ ليکن تمامی جماعت گفتند که بايد ايشان را سنگسار کنند. آنگاه جلال خداوند در خيمه اجتماع بر تمامی قوم اسرائیل ظاهر شد.

¹¹ و خداوند به موسی گفت: «تا به کی اين قوم مرا اهانت نمايند؟ و تا به کی با وجود همه نشانه‌هایی که در ميان ايشان نمودم، به من ايمان نياورند؟

¹² ايشان را به وبا مبتلا ساخته، هلاک می‌کنم و از تو قومی بزرگتر و قویتر از ايشان به وجود خواهم آورد.»

¹³ موسی به خداوند گفت: «آنگاه مصريان خواهند شنيد، زيرا که اين قوم را به قدرت خود از ميان ايشان بيرون آوردي.

¹⁴ و به ساکنان اين سرزمين خبر خواهند داد و ايشان شنيده‌اند که تو ‌ای خداوند، در ميان اين قوم هستی، زيرا که تو ‌ای خداوند، رو در رو ديده می‌شوی، و ابر تو بر فراز ايشان برقرار است، و تو پيش روی ايشان، روز در ستون ابر و شب در ستون آتش راه می​روی.

¹⁵ پس اگر اين قوم را مثل شخص واحد بکشی، اقوامی که آوازه تو را شنيده‌اند، خواهند گفت:

¹⁶ ”چون خداوند نتوانست اين قوم را به زمينی که برای ايشان قسم خورده بود درآورد، از اين سبب ايشان را در صحرا کشت.“

¹⁷ پس الان قدرت خداوند عظيم بشود، چنانکه گفته بودي

¹⁸ که: ”يهوه ديرخشم و بسيار رحيم و آمرزنده گناه و عصيان است، ليکن تقصیرکار را هرگز بی‌سزا نخواهد گذاشت، بلکه جزای گناه پدران را بر پسران تا پشت سوم و چهارم می‌رساند.“

¹⁹ پس گناه اين قوم را مطابق عظمت رحمت خود بيامرز، چنانکه اين قوم را از مصر تا به این لحظه آمرزيده‌اي.»

²⁰ آنگاه خداوند گفت: «مطابق کلام تو آمرزيدم.

²¹ ليکن به حيات خودم قسم که تمامی زمين از جلال يهوه پر خواهد شد.

²² چونکه تمامی مردانی که جلال و نشانه‌​های مرا که در مصر و بيابان نمودم ديدند، مرا ده مرتبه امتحان کرده، صدای مرا نشنيدند.

²³ به درستی که ايشان زمينی را که برای پدران ايشان قسم خوردم، نخواهند ديد، و هر که مرا اهانت کرده باشد، آن را نخواهد ديد.

²⁴ ليکن بنده من کاليب چونکه روح ديگر داشت و مرا به تمامی اطاعت نمود، او را به زمينی که رفته بود، داخل خواهم ساخت، و نسل او وارث آن خواهند شد.

²⁵ حال چون عماليقيان و کنعانيان در وادی ساکنند، فردا رو گردانيده، از راه دریای سرخ به صحرا کوچ کنيد.»

²⁶ و خداوند موسی و هارون را خطاب کرده، گفت:

²⁷ «تا به کی اين جماعت شرير را که بر من غرغر می‌کنند، متحمل بشوم؟ غرغر قوم اسرائیل را که بر من شکایت می‌کنند، شنيدم.

²⁸ به ايشان بگو خداوند می‌گويد: ”به حيات خودم قسم که مطابق آنچه در گوش من گفتيد، همچنان با شما عمل خواهم نمود.

²⁹ لاشه‌های شما در اين صحرا خواهد افتاد، و تمامی شمرده شدگان شما مطابق تمامی شماره شما، از بيست ساله و بالاتر که بر من غرغر کرده‌ايد.

³⁰ شما به زمينی که درباره آن دست خود را بلند کردم که شما را در آن ساکن گردانم، هرگز داخل نخواهيد شد، مگر کاليب پسر يِفُنّه و یوشَع پسر نون.

³¹ اما کودکان شما که درباره آنها گفتيد که به يغما برده خواهند شد، ايشان را داخل خواهم کرد و ايشان زمينی را که شما رد کرديد، خواهند شناخت.

³² ليکن لاشه‌های شما در اين صحرا خواهد افتاد.

³³ و پسران شما در اين صحرا چهل سال آواره بوده، بار زناکاری شما را متحمل خواهند شد، تا لاشه‌های شما در صحرا تلف شود.

³⁴ مطابق شماره روزهايی که زمين را جاسوسی می‌کرديد، يعنی چهل روز. يک سال به عوض هر روز، یعنی بار گناهان خود را چهل سال متحمل خواهيد شد و خواهید دانست که چقدر ناخشنودم.

³⁵ من که يهوه هستم، گفتم که البته اين را به تمامی اين جماعت شرير که به ضد من جمع شده‌اند خواهم کرد، و در اين صحرا تلف شده، در اينجا خواهند مرد.»

³⁶ و اما آن کسانی که موسی برای جاسوسی زمين فرستاده بود. و ايشان چون برگشتند، خبر بد درباره زمين آورده، تمام جماعت را از او گله‌مند ساختند.

³⁷ آن کسانی که اين خبر بد را درباره آن سرزمين آورده بودند، به حضور خداوند از وبا مردند.

³⁸ اما یوشَع پسر نون و کاليب پسر يِفُنّه از جمله آنانی که برای جاسوسی زمين رفته بودند، زنده ماندند.

³⁹ و چون موسی اين سخنان را به تمامی قوم اسرائیل گفت، قوم بسيار گريستند.

⁴⁰ و بامدادان به زودی برخاسته، به‌ سر کوه برآمده، گفتند: «اينک حاضريم! به مکانی که خداوند وعده داده است، خواهیم رفت، زيرا گناه کرده‌ايم.»

⁴¹ موسی گفت: «چرا از فرمان خداوند تجاوز می‌نماييد جایی که می‌دانید اين کار سرانجامی نخواهد داشت؟

⁴² مرويد زيرا خداوند در ميان شما نيست، مبادا از پيش دشمنان خود تار و مار شويد.

⁴³ زيرا عماليقيان و کنعانيان آنجا پيش روی شما هستند و به شمشير خواهيد افتاد، از آن رو که از پيروی خداوند روگردانيده‌ايد. خداوند با شما نخواهد بود.»

⁴⁴ ليکن ايشان از راه تکبّر به‌ سر کوه رفتند، اما نه صندوق عهد خداوند از اردوگاه بیرون رفت و نه موسی.

⁴⁵ آنگاه عماليقيان و کنعانيان که در آن کوهستان ساکن بودند، آمده ايشان را در هم کوبیدند و تا حُرما تار و مار کردند.