نِحِمیا 13 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

آخرین اصلاحات نِحِمیا

¹ در آن روز، کتاب موسی را به گوش قوم خواندند و در آن نوشته‌ای یافت شد که عَمّونیان و موآبیان تا به ابد به جماعت خدا داخل نشوند.

² چونکه ایشان قوم اسرائیل را به نان و آب استقبال نکردند، بلکه بَلعام را به ضد ایشان اجیر نمودند تا ایشان را لعنت نماید، اما خدای ما لعنت را به برکت تبدیل نمود.

³ پس چون تورات را شنیدند، تمامی گروه مختلط را از میان اسرائیل جدا کردند.

⁴ و قبل از این اِلیاشیب کاهن که بر انبارهای خانه خدای ما تعیین شده بود، با طوبیا خویشاوندی داشت.

⁵ و برای او انباری بزرگ ترتیب داده بود که در آن قبل از آن هدایای آردی و بخور و ظروف را و ده​یک گندم و شراب و روغن را که برای لاویان و سرایندگان و دربانان مقرر بود، می‌گذاشتند، و نیز هدایای افراشتنی کاهنان را.

⁶ و در همه آن وقت، من در اورشلیم نبودم، زیرا در سال سی و دوم اَرتَحشَستا پادشاه بابل، نزد پادشاه رفتم و بعد از روزهایی چند از پادشاه اجازه خواستم.

⁷ و چون به اورشلیم رسیدم، از عمل زشتی که اِلیاشیب درباره طوبیا کرده بود، از اینکه انباری برایش در صحن خانه خدا مهیا ساخته بود، آگاه شدم.

⁸ و این امر به نظر من بسیار ناپسند آمد و تمامی اسباب خانه طوبیا را از انبار بیرون ریختم.

⁹ و امر فرمودم که انبار را پاک نمایند و ظروف خانه خدا و هدایا و بخور را در آن باز آوردم.

¹⁰ و فهمیدم که سهمیه لاویان را به ایشان نمی‌داده‌اند و از این جهت، هر کدام از لاویان و سرایندگانی که مشغول خدمت می‌بودند، به مزرعه های خویش فرار کرده بودند.

¹¹ پس با صاحب‌منصبان مشاجره نموده، گفتم: «چرا درباره خانه خدا غفلت می‌نمایید؟» و لاویان را جمع کرده، در جایهای ایشان برقرار نمودم.

¹² و تمامی یهودیان، ده​یک گندم و شراب تازه و روغن را به انبارها آوردند.

¹³ شِلِمیای کاهن و صادوق کاتب و فِدایا را که از لاویان بود، بر انبارها گماشتم و به پهلوی ایشان، حانان پسر زَکّور پسر مَتّنیا را، زیرا که مردم ایشان را امین می‌پنداشتند و کار ایشان این بود که سهمیه برادران خود را به ایشان بدهند.

¹⁴ ‌ای خدایم، مرا درباره این کار به یاد آور و اعمال نیکویی را که برای خانه خدای خود و وظایف آن کرده‌ام، محو مساز.

¹⁵ در آن روزها، در یهودا بعضی را دیدم که چرخشتها را در روز سبّت می‌فشردند و بافه‌ها می‌آوردند و الاغها را بار می‌کردند و شراب و انگور و انجیر و هر گونه بار را نیز در روز سبّت به اورشلیم می‌آوردند. پس ایشان را به خاطر فروختن آذوقه در آن روز اخطار دادم.

¹⁶ و بعضی از اهل صور که در آنجا ساکن بودند، ماهی و هرگونه کالا می‌آوردند و در روز سبّت، به خاندان یهودا و اهل اورشلیم می‌فروختند.

¹⁷ پس با بزرگان یهودا مشاجره نمودم و به ایشان گفتم: «این چه عمل زشت است که شما می کنید و روز سبّت را بی‌حرمت می‌نمایید؟

¹⁸ آیا پدران شما چنین نکردند و آیا خدای ما تمامی این بلا را بر ما و بر این شهر وارد نیاورد؟ اکنون شما سبّت را بی‌حرمت نموده، غضب بیشتری را بر اسرائیل می‌آورید.»

¹⁹ و چون پیش از سبّت، سایه‌های غروب بر دروازه‌های اورشلیم گسترده می‌شد، دستور دادم که دروازه‌ها را ببندند و قدغن کردم که آنها را تا بعد از سبّت نگشایند و بعضی از خادمان خود را بر دروازه‌ها قرار دادم که هیچ باری در روز سبّت آورده نشود.

²⁰ پس سوداگران و فروشندگان هرگونه کالا، یک دو دفعه بیرون از اورشلیم شب را به سر بردند.

²¹ اما من ایشان را تهدید کرده، گفتم: «شما چرا نزد دیوار شب را به سر می‌برید؟ اگر بار دیگر چنین کنید، دست خود را بر شما بلند می‌کنم.» پس از آن وقت دیگر در روز سبّت نیامدند.

²² و لاویان را امر فرمودم که خویشتن را پاک نمایند و آمده، دروازه‌ها را نگاهبانی کنند تا روز سبّت مقدس بماند. ای خدایم، این را نیز برای من به یاد آور و مطابق زیادی رحمت خود، بر من ترحم فرما.

²³ در آن روزها نیز بعضی یهودیان را دیدم، که زنان از اَشدودیان و عَمّونیان و موآبیان گرفته بودند.

²⁴ و نیمی از زبان پسران ایشان، به زبان اَشدود می‌بود و به زبان یهودیان نمی‌توانستند به خوبی صحبت نمایند، بلکه به زبان این قوم و آن قوم.

²⁵ بنابراین با ایشان مشاجره نموده، ایشان را ملامت کردم و بعضی از ایشان را زدم و موی ایشان را کندم و ایشان را به خدا قسم داده، گفتم: «دختران خود را به پسران آنها مدهید و دختران آنها را به جهت پسران خود و به جهت خویشتن مگیرید.

²⁶ آیا سلیمان، پادشاه اسرائیل، در همین امر گناه نورزید با آنکه در قومهای بسیار پادشاهی مثل او نبود؟ و اگر‌چه او محبوب خدای خود می‌بود و خدا او را به تمامی اسرائیل پادشاه ساخته بود، زنان بیگانه حتی او را نیز مرتکب گناه ساختند.

²⁷ پس آیا ما به شما گوش خواهیم گرفت که مرتکب این شرارت بزرگ بشویم و زنان بیگانه گرفته، به خدای خویش خیانت ورزیم؟»

²⁸ و یکی از پسران یِهویاداع پسر اِلیاشیب رئیس کاهنان، داماد سَنبَلَط حورونی بود. پس او را از نزد خود راندم.

²⁹ ‌ای خدای من، ایشان را به یاد آور، زیرا که کهانت و عهد کهانت و لاویان را بی‌حرمت کرده‌اند.

³⁰ پس من ایشان را از هر چیز بیگانه پاک ساختم و وظایف کاهنان و لاویان را برقرار نمودم که هر کس بر خدمت خود حاضر شود،

³¹ و هدایای هیزم، در زمان معین و نوبرها را نیز. ای خدای من، مرا به نیکویی به یاد آور.