ناحوم 3 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

وای بر نینوا

¹ وای بر شهر خونریز که تمامش از دروغ و قتل پر است و غارت از آن دور نمی‌شود!

² صدای تازیانه‌ها و صدای غرغر چرخها، و جهیدن اسبان و جولان ارابه‌ها.

³ سواران هجوم می‌آورند، شمشیرها براق و نیزه‌ها روشن می‌باشد، انبوه مجروحان و فراوانی کشته شدگان و لاشه‌ها را انتها نیست؛ بر لاشه​های یکدیگر می‌افتند.

⁴ و این همه به سبب کثرت فَحشای آن فاحشه، که زیبایی‌اش اغواگر است و سِحرش مهلک؛ همان که قومها را به فحشای خود، و طایفه‌ها را به‌ جادوگریهای خویش می‌فروشد.

⁵ اینک یهوه صِبایوت می‌گوید: من به ضد تو هستم و دامنهایت را بر روی تو آشکار ساخته، عریانی تو را بر قومها، و رسوایی تو را بر مملکت‌ها، ظاهر خواهم ساخت.

⁶ و نجاستها بر تو ریخته، تو را ذلیل خواهم ساخت و تو را مایه عبرت خواهم گردانید.

⁷ و واقع خواهد شد که هر ‌که تو را بیند، از تو فرار کرده، خواهد گفت: نینوا ویران شده است! کیست که برای وی ماتم گیرد و از کجا برای تو تعزیه کنندگان بجویم؟»

⁸ آیا تو از نوآمون بهتر هستی که در میان رودها ساکن بوده، آبها او را احاطه می‌داشت؟ که دریا حصار او و بحرها دیوار او می‌بود؟

⁹ حبش و مصر قوت بی‌انتهایش می‌بودند و فوط و لوبیم یاری‌دهندگانش؟

¹⁰ با اینحال به تبعید و به اسیری رفته است و کودکانش نیز بر سر هر کوچه کوبیده شده‌اند و بر شریفانش قرعه انداخته‌اند و تمامی بزرگانش، به زنجیرها بسته شده‌اند.

¹¹ پس تو نیز مست شده، خویشتن را پنهان خواهی کرد و پناهگاهی به خاطر دشمن خواهی جُست.

¹² تمامی قلعه‌هایت به درختان انجیر با نوبرها مشابه خواهد بود که چون تکانیده شود، به دهان خورنده می‌افتد.

¹³ اینک اهل تو در درونت زنان می‌باشند. دروازه های زمینت برای دشمنانت به تمامی گشاده شده، آتش پشت‌بندهای دروازه‌هایت را می‌سوزاند.

¹⁴ برای محاصره ات آب بیاور. قلعه‌های خود را استوار ساز. به گل داخل شو و مَلاط را پا بزن و کوره آجر پزی را مرمت نما.

¹⁵ در آنجا آتش تو را خواهد سوزانید و شمشیر تو را ریشه​کن ساخته، تو را مثل کرم خواهد خورد. خویشتن را مثل کرم زیاد کن و مثل ملخ بی‌شمار گردان.

¹⁶ تاجرانت را از ستارگان آسمان زیادتر کردی. مثل ملخان تاراج می‌کنند و می‌پرند.

¹⁷ تاجداران تو مانند ملخهایند و سردارانت مانند انبوهی از ملخ که در روز سرد بر دیوارها فرود می‌آیند، اما چون آفتاب گرم شود، می‌پرند و جای ایشان معلوم نیست که کجاست.

¹⁸ ‌ای پادشاه آشور، شبانانت به خواب رفته و شریفانت خوابیده‌اند و قوم تو بر کوه‌ها پراکنده شده، کسی نیست که ایشان را جمع کند.

¹⁹ برای شکستگی تو التیامی نیست و زخم تو علاج نمی‌پذیرد و هر ‌که آوازه تو را می‌شنود، بر تو دستک می‌زند، زیرا کیست که شرارت تو بر او بی‌امان وارد نمی‌آمد؟