مَرقُس 7 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

پاکی درون

(متّی ۱۵: ۱‏-۲۰)

¹ و فریسیان و بعضی کاتبان از اورشلیم آمده، نزد او جمع شدند.

² چون بعضی از شاگردان او را دیدند که با دستهای ناپاک یعنی ناشسته نان می‌خورند، ملامت نمودند،

³ زیرا که فریسیان و همهٔ یهود پیروی از سنّت مشایخ نموده، تا دستها را به دقت نشویند، غذا نمی‌خورند،

⁴ و چون از بازارها آیند، تا نشویند چیزی نمی‌خورند و بسیار رسوم دیگر هست که نگاه می‌دارند؛ چون شستن پیاله‌ها و آفتابه‌ها و ظروف مس و کرسی‌ها.

⁵ پس فریسیان و کاتبان از او پرسیدند: «چون است که شاگردان تو به سنّت مشایخ رفتار نمی‌نمایند بلکه به‌ دستهای ناپاک نان می‌خورند؟»

⁶ عیسی در جواب ایشان گفت: «نیکو پیشگویی نمود اِشعیا درباره شما‌، ای ریاکاران! چنانکه نوشته شده است: 'این قوم به لبهای خود مرا حرمت می‌دارند، لیکن دلشان از من دور است.

⁷ پس مرا بیهوده عبادت می‌نمایند، زیرا که رسوم انسانی را به‌جای فرایض تعلیم می‌دهند.'

⁸ زیرا حکم خدا را ترک کرده، سنّت انسان را نگاه می‌دارید، چون شستن آفتابه‌ها و پیاله‌ها و چنین رسوم دیگر بسیار به عمل می‌آورید.»

⁹ پس به ایشان گفت که «حکم خدا را نیکو باطل ساخته‌اید تا سنّت خود را محکم بدارید.

¹⁰ از این جهت که موسی گفت: 'پدر و مادر خود را حرمت دار' و 'هر‌ که پدر یا مادر را دشنام دهد، البته هلاک گردد.'

¹¹ لیکن شما می‌گویید که هرگاه شخصی به پدر یا مادر خود گوید: 'آنچه از من نفع یابی، قربان یعنی هدیه برای خداست'

¹² و بعد از این او را اجازه نمی‌دهید که پدر یا مادر خود را هیچ خدمت کند.

¹³ پس کلام خدا را به سنّتی که خود جاری ساخته‌اید، باطل می‌سازید و کارهای مثل این بسیار به‌ جا می‌آورید.»

¹⁴ پس آن جماعت را پیش خوانده، به ایشان گفت: «همه شما به من گوش دهید و فهم کنید.

¹⁵ هیچ‌ چیز نیست که از بیرون آدم داخل او گشته، بتواند او را نجس سازد، بلکه آنچه از درونش صادر شود. آن است که آدم را ناپاک می‌سازد.

¹⁶ هر‌ که گوش شنوا دارد، بشنود.»

¹⁷ و چون از نزد جماعت به خانه وارد شد، شاگردانش معنی مَثَل را از او پرسیدند.

¹⁸ به ایشان گفت: «مگر شما نیز همچنین بی‌فهم هستید و نمی‌دانید که آنچه از بیرون داخل آدم می‌شود، نمی‌تواند او را ناپاک سازد،

¹⁹ زیرا که داخل دلش نمی‌شود، بلکه به شکم می‌رود و خارج می‌شود.» به این ترتیب عیسی همهٔ خوراکی‌ها را پاک اعلام کرد.

²⁰ و گفت: «آنچه از آدم بیرون آید، آن است که انسان را ناپاک می‌سازد،

²¹ زیرا که از درون دل انسان صادر می‌شود خیالات بد و زنا و فسق و قتل و دزدی

²² و طمع و بدخواهی و مکر و شهوت‌پرستی و چشم بد و کفر و غرور و جهالت.

²³ تمامی این چیزهای بد از درون صادر می‌گردد و آدم را ناپاک می‌گرداند.» (متّی ۱۵: ۲۱‏-۲۸)

ایمان یک زن غیریهودی

(متّی ۱۵: ۲۱‏-۲۸)

²⁴ پس از آنجا برخاسته به حوالی صور و صِیدون رفته، به خانه وارد شد و خواست که هیچ‌ کس مطلع نشود، لیکن نتوانست مخفی بماند،

²⁵ از آن رو که زنی که دخترک وی روح پلید داشت، چون خبر او را بشنید، بی‌درنگ آمده بر پایهای او افتاد.

²⁶ و او زن یونانی از اهل فینیقیه سوریه بود. پس از وی خواهش نمود که دیو را از دخترش بیرون کند.

²⁷ عیسی وی را گفت: «بگذار اوّل فرزندان سیر شوند، زیرا نان فرزندان را گرفتن و پیش سگان انداختن نیکو نیست.»

²⁸ آن زن در جواب وی گفت: «بلی خداوندا، زیرا سگان نیز پس خرده‌های فرزندان را از زیر سفره می‌خورند.»

²⁹ عیسی وی را گفت؛ «به جهت این سخن برو که دیو از دخترت بیرون شد.»

³⁰ پس چون به خانه خود رفت، دیو را بیرون شده و دختر را بر بستر خوابیده یافت. (متّی ۱۵: ۲۹‏-۳۱)

حیرت جماعت از معجزات عیسی

(متّی ۱۵: ۲۹‏-۳۱)

³¹ و باز از نواحی صور روانه شده، از راه صِیدون در میان حدود دِکاپولیس به دریای جلیل آمد.

³² آنگاه کری را که لکنت زبان داشت نزد وی آورده، التماس کردند که دست بر او گذارد.

³³ پس او را از میان جماعت به خلوت برده، انگشتان خود را در گوشهای او گذاشت و آب دهان انداخته، زبانش را لمس نمود؛

³⁴ و به سوی آسمان نگریسته، آهی کشید و به او گفت: «اِفَّتَح!» یعنی «باز شو!»

³⁵ در ساعت گوشهای او گشاده و گرفتگی زبانش برطرف شده، به درستی شروع به سخن گفتن نمود.

³⁶ پس ایشان را قدغن فرمود که هیچ‌ کس را خبر ندهند؛ لیکن چندان‌ که بیشتر ایشان را قدغن نمود، زیادتر او را شهرت دادند.

³⁷ و بی‌نهایت متحیّر گشته می‌گفتند: «همه کارها را نیکو کرده است؛ کران را شنوا و گنگان را گویا می‌گرداند!»