مَرقُس 6 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

بی ایمانی مردم ناصره

(متّی ۱۳: ۵۳‏-۵۸)

¹ پس از آنجا روانه شده، به وطن خویش آمد و شاگردانش از عقب او آمدند.

² چون روز سبّت رسید، در کنیسه تعلیم دادن آغاز نمود و بسیاری چون شنیدند، حیران شده گفتند: «از کجا به این شخص این چیزها رسیده و این چه حکمت است که به او عطا شده است که چنین معجزات از دست او صادر می‌گردد؟

³ مگر این نیست نجّار، پسر مریم و برادر یعقوب و یوشا و یهودا و شمعون؟ و خواهران او اینجا نزد ما نمی‌باشند؟» و از او رنجیدند.

⁴ عیسی ایشان را گفت: «نبی بی‌حرمت نباشد جز در وطن خود و میان خویشان و در خانهٔ خود.»

⁵ و در آنجا هیچ معجزه‌ای نتوانست نمود جز اینکه دستهای خود را بر چند مریض نهاده، ایشان را شفا داد.

⁶ و از بی‌ایمانی‌ ایشان متعجّب شده، در دهات آن حوالی گشته، به تعلیم دادن پرداخت. (متّی ۱۰: ۱‏-۱۵، لوقا ۹: ۱‏-۶)

اعزام دوازده شاگرد

(متّی ۱۰: ۱‏-۱۵، لوقا ۹: ۱‏-۶)

⁷ پس آن دوازده را پیش خوانده، شروع کرد به فرستادن ایشان جفت جفت و ایشان را بر ارواح پلید قدرت داد،

⁸ و ایشان را قدغن فرمود که «جز چوبدستی فقط، هیچ‌ چیز برندارید، نه توشه‌دان و نه پول در کمربند خود،

⁹ بلکه کفشی در پا کنید و دو قبا در بر نکنید.»

¹⁰ و به ایشان گفت: «در هر جا داخل خانه‌ای شوید، در آن بمانید تا از آنجا بیرون روید.

¹¹ و هر جا که شما را قبول نکنند و به سخن شما گوش نگیرند، از آن مکان بیرون رفته، خاک پایهای خود را بیفشانید تا بر آنها شهادتی گردد. به راستی به شما می‌گویم حالت سُدوم و غُموره در روز جزا از آن شهر آسانتر خواهد بود.»

¹² پس روانه شده، موعظه کردند که توبه کنند،

¹³ و بسیار دیوها را بیرون کردند و مریضان کثیر را روغن مالیده، شفا دادند. (متّی ۱۴: ۱‏-۱۲، لوقا ۹: ۷‏-۹)

قتل یحیی تعمید‌دهنده

(متّی ۱۴: ۱‏-۱۲، لوقا ۹: ۷‏-۹)

¹⁴ و هیرودیس پادشاه شنید زیرا که اسم او شهرت یافته بود و گفت که «یحیی تعمید‌دهنده از مردگان برخاسته است و از این جهت معجزات از او به ظهور می‌آید.»

¹⁵ امّا بعضی گفتند که «‌ایلیا است.» و بعضی گفتند که «‌پیامبری است چون یکی از پیامبران.»

¹⁶ امّا هیرودیس چون شنید گفت: «این همان یحیی است که من سرش را از تن جدا کردم که از مردگان برخاسته است.»

¹⁷ زیرا که هیرودیس فرستاده، یحیی را گرفتار نموده، او را در زندان بست به خاطر هیرودیا، زن برادر او فیلیپ که او را به زنی گرفته بود.

¹⁸ از آن جهت که یحیی به هیرودیس گفته بود: «نگاه داشتن زن برادرت بر تو روا نیست.»

¹⁹ پس هیرودیا از او کینه داشته، می‌خواست او را به قتل رساند، امّا نمی‌توانست،

²⁰ زیرا که هیرودیس از یحیی می‌ترسید، چونکه او را مرد عادل و مقدّس می‌دانست و رعایتش می‌نمود و هرگاه از او می‌شنید، بسیار به عمل می‌آورد و به خوشی سخن او را گوش می‌نمود.

²¹ امّا چون هنگام فرصت رسید که هیرودیس در روز میلاد خود امیران خود و سرتیبان و بزرگان جلیل را مهمانی نمود؛

²² و دختر هیرودیا به مجلس وارد شده، رقص کرد و هیرودیس و اهل مجلس را شاد نمود. پادشاه به آن دختر گفت: «آنچه خواهی، از من بخواه تا به تو دهم.»

²³ و از برای او قسم خورد که «آنچه از من خواهی حتّی نصف مملکت مرا، به راستی به تو عطا کنم.»

²⁴ او بیرون رفته، به مادر خود گفت: «چه بخواهم؟» گفت: «سر یحیی تعمیددهنده را.»

²⁵ دختر بی‌درنگ به حضور پادشاه وارد شده، خواهش نموده، گفت: «می‌خواهم که الان سر یحیی تعمید‌دهنده را در یک سینی به من بدهی.»

²⁶ پادشاه به شدّت محزون گشت، لیکن هم به جهت سوگند و هم به خاطر اهل مجلس نخواست از قولی که داده بود، برگردد.

²⁷ همان لحظه پادشاه جلادی فرستاده، فرمود تا سرش را بیاورد.

²⁸ و او به زندان رفته سر او را از تن جدا ساخته و بر یک سینی آورده، به آن دختر داد و دختر آن را به مادر خود سپرد.

²⁹ چون شاگردانش شنیدند، آمدند و بدن او را برداشته، دفن کردند. (متّی ۱۴: 13‏-21، لوقا ۹: ۱۰‏-۱۷، یوحنا ۶: 5‏-13)

خوراک به پنج هزار نفر

(متّی ۱۴: 13‏-21، لوقا ۹: ۱۰‏-۱۷، یوحنا ۶: 5‏-13)

³⁰ رسولان نزد عیسی جمع شده، از آنچه کرده و تعلیم داده بودند، او را خبر دادند.

³¹ به ایشان گفت: «شما به خلوت، به‌جای دورافتاده بیایید و اندکی استراحت نمایید.» زیرا آمد و رفت چنان بود که فرصت نان خوردن نیز نکردند.

³² پس به تنهایی در قایق به محلی دورافتاده رفتند.

³³ و مردم ایشان را روانه دیده، بسیاری او را شناختند و از تمامی شهرها بر خشکی به آن سو شتافتند و از ایشان پیشی جسته، نزد وی جمع شدند.

³⁴ عیسی بیرون آمده، گروهی بسیار دیده، بر ایشان ترحم فرمود زیرا که چون گوسفندان بی‌شبان بودند و بسیار به ایشان تعلیم دادن گرفت.

³⁵ و چون بیشتری از روز سپری گشت، شاگردانش نزد وی آمده، گفتند: «این مکان دورافتاده است و وقت اکنون دیر شده.

³⁶ اینها را مرخص فرما تا به اراضی و دهات این نواحی رفته، نان به جهت خود بخرند که هیچ خوراکی ندارند.»

³⁷ عیسی در جواب ایشان گفت: «شما ایشان را غذا دهید!» وی را گفتند: «مگر رفته، دویست دینار نان بخریم تا اینها را خوراک دهیم!»

³⁸ به ایشان گفت: «چند نان دارید؟ رفته، تحقیق کنید.» پس تحقیق کرده، گفتند: «پنج نان و دو ماهی.»

³⁹ آنگاه ایشان را فرمود که «همه را دسته دسته بر سبزه بنشانید.»

⁴⁰ پس صف صف، صد صد و پنجاه پنجاه نشستند.

⁴¹ و آن پنج نان و دو ماهی را گرفته، به سوی آسمان نگریسته، برکت داد و نان را پاره نموده، به شاگردان خود بسپرد تا پیش آنها بگذارند و آن دو ماهی را بر همه آنها تقسیم نمود.

⁴² پس همه خورده، سیر شدند.

⁴³ و از خرده‌های نان و ماهی، دوازده سبد پر کرده، برداشتند.

⁴⁴ و خورندگان نان، قریب به پنج هزار مرد بودند. (متّی ۱۴: ۲۲‏-۳۳، یوحنا ۶: ۱۶‏-۲۱)

راه رفتن بر روی آب

(متّی ۱۴: ۲۲‏-۳۳، یوحنا ۶: ۱۶‏-۲۱)

⁴⁵ عیسی بی‌درنگ شاگردان خود را بر آن داشت که به قایق سوار شده، پیش از او به بِیت‌صِیدا روند تا خود آن جماعت را مرخص فرماید.

⁴⁶ و چون ایشان را مرخص نمود، برای عبادت به فراز کوهی برآمد.

⁴⁷ و چون شام شد، قایق در میان دریا رسید و او تنها بر خشکی بود.

⁴⁸ و ایشان را در راندن قایق خسته دید، زیرا که باد مخالف بر ایشان می‌وزید. پس نزدیک پاس چهارم از شبعیسی بر دریا گام زنان، به نزد ایشان آمد و خواست از ایشان بگذرد.

⁴⁹ امّا چون او را بر دریا در حال گام دیدند، تصور نمودند که این شبحی است. پس فریاد برآوردند،

⁵⁰ زیرا که همه او را دیده، مضطرب شدند. پس بی‌درنگ به ایشان خطاب کرده، گفت: «خاطر جمع دارید! من هستم، ترسان مباشید!»

⁵¹ و تا نزد ایشان به قایق سوار شد، باد ساکن گردید چنانکه بی‌نهایت در خود متحیّر و متعجّب شدند،

⁵² زیرا که معجزه نان را درک نکرده بودند، بلکه دل ایشان سخت بود.

⁵³ پس از دریا گذشته، به‌ سرزمین جنیسارت آمده، لنگر انداختند.

⁵⁴ و چون از قایق بیرون شدند، مردم در دم او را شناختند،

⁵⁵ و در همهٔ آن نواحی به شتاب می‌گشتند و بیماران را بر تختها نهاده، هر جا که می‌شنیدند که او در آنجا است، می‌آوردند.

⁵⁶ و هر جایی که به دهات یا شهرها یا اراضی می‌رفت، مریضان را بر راهها می‌گذاردند و از او خواهش می‌نمودند که فقط دامن ردای او را لمس کنند. و هر‌ که آن را لمس می‌کرد، شفا می‌یافت.