مَرقُس 5 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

اخراج ارواح ناپاک

(متّی ۸: ۲۸‏-۳۴، لوقا ۸: ۲۶‏-۳۹)

¹ پس به آن کناره دریا تا به‌ سرزمین جَدَریان آمدند.

² و چون از قایق بیرون آمد، همان لحظه شخصی که روحی پلید داشت از میان قبرها بیرون شده، به او برخورد.

³ که در میان قبرها ساکن می‌بود و هیچ‌ کس به زنجیرها هم نمی‌توانست او را بسته نگاهدارد،

⁴ زیرا که بارها او را به کُنده‌ها و زنجیرها بسته بودند و زنجیرها را گسیخته و کُنده‌ها را شکسته بود و هیچ کس نمی‌توانست او را رام نماید،

⁵ و پیوسته شب و روز در کوه‌ها و میان قبرها فریاد می‌زد و خود را به سنگها مجروح می‌ساخت.

⁶ چون عیسی را از دور دید، دوان دوان آمده، او را سجده کرد،

⁷ و به آواز بلند فریاد زده، گفت: «ای عیسی، پسر خدای متعال، مرا با تو چه‌کار است؟ تو را به خدا قسم می‌دهم که مرا عذابم ندهی.»

⁸ زیرا عیسی به او گفته بود: «ای روح پلید، از این شخص بیرون بیا!»

⁹ پس از او پرسید: «اسم تو چیست؟» به وی گفت: «نام من لژیون است، زیرا که بسیاریم.»

¹⁰ پس به او التماس بسیار نمود که ایشان را از آن سرزمین بیرون نکند.

¹¹ و در حوالی آن کوه‌ها، گله گراز بسیاری می‌چرید.

¹² و همهٔ دیوها از وی خواهش نموده، گفتند: «ما را به گرازها بفرست تا در آنها داخل شویم.»

¹³ عیسی ایشان را اجازه داد. پس آن ارواح خبیث بیرون شده، به گرازان داخل گشتند و آن گلّه از بلندی به دریا پرید و قریب به دو هزار بودند که در آب خفه شدند.

¹⁴ و خوکبانان فرار کرده، در شهر و مزرعه‌ها خبر می‌دادند و مردم به جهت دیدن آن ماجرا بیرون شتافتند.

¹⁵ و چون نزد عیسی رسیده، آن دیوانه را که لژیون داشته بود، دیدند که نشسته و لباس پوشیده و عاقل گشته است، بترسیدند.

¹⁶ و آنانی که دیده بودند، سرگذشت دیوانه و گرازان را به ایشان بازگفتند.

¹⁷ پس شروع به التماس نمودند که از حدود ایشان روانه شود.

¹⁸ و چون عیسی به قایق سوار شد، آنکه دیوانه بود از او خواهش نمود که با وی باشد.

¹⁹ امّا عیسی او را اجازه نداد بلکه به او گفت: «به خانه، نزد خویشان خود برو و ایشان را خبر ده از آنچه خداوند با تو کرده است و چگونه به تو رحم نموده است.»

²⁰ پس روانه شده، در دِکاپولیس به آنچه عیسی با وی کرده، موعظه کردن آغاز نمود که همه مردم متعجّب شدند. (متّی ۹: ۱۸‏-۲۶، لوقا ۸: ۴۰‏-۵۶)

دختر یایرس و زن بیمار

(متّی ۹: ۱۸‏-۲۶، لوقا ۸: ۴۰‏-۵۶)

²¹ و چون عیسی باز به آن طرف، در قایق عبور نمود، مردم بسیار بر وی جمع گشتند و بر کناره دریا بود.

²² که ناگاه یکی از رئیسان کنیسه، یایرس نام آمد و چون او را بدید بر پایهایش افتاده،

²³ به او التماس بسیار نموده، گفت: «نفس دخترک من به آخر رسیده. بیا و بر او دست گذار تا شفا یافته، زنده بماند.»

²⁴ پس با او روانه شده، خلق بسیاری نیز از پی او افتاده، بر وی ازدحام می‌نمودند.

²⁵ آنگاه زنی که مدّت دوازده سال به ریزش خون مبتلا می‌بود،

²⁶ و زحمت بسیار از طبیبان متعدد دیده و آنچه داشت صرف نموده، فایده‌ای نیافت بلکه بدتر می‌شد،

²⁷ چون خبر عیسی را بشنید، میان آن گروه از عقب وی آمده ردای او را لمس نمود،

²⁸ زیرا گفته بود: «اگر لباس وی را هم لمس کنم، بدون شک شفا یابم.»

²⁹ در ساعت ریزش خون او قطع شده، در تن خود فهمید که از آن بلا شفا یافته است.

³⁰ در همان لحظه عیسی از خود دانست که قوّتی از او صادر گشته. پس در آن جماعت روی برگردانیده، گفت: «کیست که لباس مرا لمس نمود؟»

³¹ شاگردانش به او گفتند: «می‌بینی که مردم بر تو ازدحام می‌نمایند! و می‌گویی کیست که مرا لمس نمود؟‌!»

³² پس به اطراف خود می‌نگریست تا آن زن را که این کار کرده، ببیند.

³³ آن زن چون دانست که به وی چه واقع شده، ترسان و لرزان آمد و نزد او به روی در‌ افتاده، حقیقت امر را تمام و کمال به وی گفت.

³⁴ او وی را گفت: «ای دختر، ایمانت تو را شفا داده است. به سلامتی برو و از بلای خویش آزاد باش.»

³⁵ او هنوز سخن می‌گفت که بعضی از خانه رئیس کنیسه آمده، گفتند: «دخترت فوت شده؛ دیگر برای چه استاد را زحمت می‌دهی؟»

³⁶ عیسی چون سخنی را که گفته بودند شنید، به رئیس کنیسه گفت: «مترس، ایمان آور و بس!»

³⁷ و جز پطرس و یعقوب و یوحنا برادر یعقوب، هیچ‌کس را اجازه نداد که از عقب او بیایند.

³⁸ پس چون به خانهٔ رئیس کنیسه رسیدند، جمعی شوریده دید که گریه و شیون بسیار می‌نمودند.

³⁹ پس داخل شده، به ایشان گفت: «چرا غوغا و گریه می‌کنید؟ دختر نمرده، بلکه در خواب است.»

⁴⁰ ایشان بر او ریشخند زدند، لیکن عیسی همه را بیرون کرده، پدر و مادر دختر را با رفیقان خویش برداشته، به‌جایی که دختر خوابیده بود، داخل شد.

⁴¹ پس دست دختر را گرفته، به وی گفت: «تالیتا کومی.» که معنی آن این است: «ای دختر، تو را می‌گویم، برخیز.»

⁴² در دم دختر برخاسته، به گام زدن پرداخت، زیرا که دوازده ساله بود. ایشان بی‌نهایت متعجب شدند.

⁴³ پس ایشان را به تأکید بسیار فرمود: «کسی از این امر مطلع نشود.» و گفت تا خوراکی به او دهند.