مَرقُس 3 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

شفای دست بیمار

(متّی ۱۲: ۹‏-۱۴، لوقا ۶: ۶‏-۱۱)

¹ و باز به کنیسه وارد شده، در آنجا مرد دست خشکی بود.

² و مراقب وی بودند که شاید او را در سبّت شفا دهد تا مدعی او گردند.

³ پس به آن مرد دست خشک گفت: «در میان بایست!»

⁴ و به ایشان گفت: «آیا در روز سبّت کدام جایز است؟ نیکویی‌کردن یا بدی؟ جان را نجات دادن یا هلاک کردن؟» ایشان خاموش ماندند.

⁵ پس چشمان خود را بر ایشان با خشم گردانیده، زیرا که از سنگدلی ایشان محزون بود، به آن مرد گفت: «دست خود را دراز کن!» پس دراز کرده، دستش سالم گشت.

⁶ بی‌درنگ فریسیان بیرون رفته، با هیرودیان درباره او به مشورت نشستند که چطور او را هلاک کنند. (متّی ۱۲: ۱۵‏-۲۱)

جماعت بزرگی به دنبال عیسی می‌روند

(متّی ۱۲: ۱۵‏-۲۱)

⁷ و عیسی با شاگردانش به سوی دریا آمد و گروهی بسیار از جلیل به عقب او روانه شدند،

⁸ و از یهودیه و از اورشلیم و اِدومیه و آن طرف اُردن و از حوالی صور و صیدون نیز جمعی زیاد، چون کارهای او را شنیدند، نزد وی آمدند.

⁹ و به شاگردان خود فرمود تا قایقی به‌ سبب جمعیّت، به جهت او نگاه دارند تا بر وی ازدحام ننمایند،

¹⁰ زیرا که بسیاری را شفا می‌داد، به قسمی که هر ‌که صاحب دردی بود بر او هجوم می‌آورد تا او را لمس نماید.

¹¹ و ارواح پلید چون او را دیدند، پیش او به روی در‌ افتادند و فریادکنان می‌گفتند که «تو پسر خدا هستی.»

¹² و ایشان را به تأکید بسیار فرمود که او را شهرت ندهند. (لوقا ۶: ۱۲‏-۱۶)

انتخاب دوازده حواری

(لوقا ۶: ۱۲‏-۱۶)

¹³ پس بر فراز کوهی برآمده، هر‌ که را خواست به نزد خود طلبید و ایشان نزد او آمدند.

¹⁴ و دوازده نفر را تعیین فرمود تا همراه او باشند و تا ایشان را به جهت وعظ نمودن بفرستد،

¹⁵ وایشان را قدرت باشد که مریضان را شفا دهند و دیوها را بیرون کنند.

¹⁶ و شمعون را پطرس نام نهاد.

¹⁷ و یعقوب پسر زِبِدی و یوحنا برادر یعقوب؛ این هر دو را بوآنِرجِس یعنی پسران رعد نام گذارد.

¹⁸ و آندریاس و فیلیپُس و بَرتولْما و متّی و توما و یعقوب بن حَلفای و تَدّای و شمعون قانوی،

¹⁹ و یهودای اسخریوطی که او را تسلیم کرد. (متّی ۱۲: ۲۲‏-۳۷)

تهمت رهبران مذهبی

(متّی ۱۲: ۲۲‏-۳۷)

²⁰ و چون به خانه وارد شدند، باز جمعی فراهم آمدند به طوری که ایشان فرصت نان خوردن هم نکردند.

²¹ و خویشان او چون شنیدند، بیرون آمدند تا او را بردارند، زیرا گفتند: «از خود بی‌خود شده است.»

²² و کاتبانی که از اورشلیم آمده بودند، گفتند که «‌بِعِلزِبول دارد و به یاری رئیس دیوها، دیوها را اخراج می‌کند.»

²³ پس ایشان را پیش طلبیده، مَثَلها زده، به ایشان گفت: «چطور می‌تواند شیطان، شیطان را بیرون کند؟

²⁴ و اگر مملکتی به ضدّ خود تقسیم شود، آن مملکت نتواند پایدار بماند.

²⁵ و هرگاه خانه‌ای به ضدّ خویش تقسیم شد، آن خانه نمی‌تواند استقامت داشته باشد.

²⁶ و اگر شیطان با نفس خود مقاومت نماید و تقسیم شود، او نمی‌تواند استوار ماند، بلکه هلاک می‌گردد.

²⁷ و هیچ‌کس نمی‌تواند به خانهٔ مرد نیرومند وارد شده، اسباب او را غارت نماید، جز آنکه اوّل آن نیرومند را ببندد و بعد از آن خانه او را تاراج می‌کند.

²⁸ هرآینه به شما می‌گویم که همهٔ گناهان از آدمیان بخشیده می‌شود و هر نوع کفر که گفته باشند،

²⁹ لیکن هر‌ که به روح‌القدس کفر گوید، تا به ابد بخشیده نشود، بلکه در خور عذاب جاودانی بود.»

³⁰ زیرا که می‌گفتند روحی پلید دارد. (متّی ۱۲: ۴۶‏-۵۰، لوقا ۸: ۱۹‏-۲۱)

خانواده حقیقی عیسی چه کسانی‌اند؟

(متّی ۱۲: ۴۶‏-۵۰، لوقا ۸: ۱۹‏-۲۱)

³¹ پس برادران و مادر او آمدند و بیرون ایستاده، فرستادند تا او را طلب کنند.

³² آنگاه جماعت گرد او نشسته بودند و به وی گفتند: «اینک مادرت و برادرانت بیرون تو را می‌طلبند.»

³³ در جواب ایشان گفت: «کیست مادر من و برادرانم کیانند؟»

³⁴ پس بر آنانی که گرد وی نشسته بودند، نظر افکنده، گفت: «اینانند مادر و برادرانم،

³⁵ زیرا هر‌ که اراده خدا را به‌ جا آرد، همان برادر و خواهر و مادر من باشد.»