مَرقُس 2 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

شفای مرد افلیج

(متّی ۵: ۹، ۱‏-۸، لوقا 5‏:18‏-26)

¹ و بعد از چندی، عیسی باز وارد کَفَرناحوم شده، چون خبر پیچید که در خانه است،

² بی‌درنگ جمعی ازدحام نمودند به قسمی که بیرون در نیز گنجایش نداشت و عیسی برای ایشان کلام را بیان می‌کرد.

³ که ناگاه بعضی نزد وی آمدند و مفلوجی را به ‌دست چهار نفر برداشته، آوردند.

⁴ و چون به ‌سبب جمعیّت نتوانستند نزد او برسند، طاق جایی را که عیسی در آنجا بود، باز کرده و شکافته، تختی را که مفلوج بر آن خوابیده بود، پایین فرستادند.

⁵ عیسی چون ایمان ایشان را دید، مفلوج را گفت: «ای فرزند، گناهان تو بخشیده شد.»

⁶ لیکن بعضی از کاتبان که در آنجا نشسته بودند، در دل خود تفکر نمودند

⁷ که «چرا این شخص چنین کفر می‌گوید؟ غیر از خدای واحد، کیست که بتواند گناهان را ببخشد؟»

⁸ همان دم عیسی در روح خود فهمید که با خود چنین فکر می‌کنند، به ایشان گفت: «از بهر ‌چه این خیالات را به ‌خاطر خود راه می‌دهید؟

⁹ کدام آسانتر است؟ مفلوج را گفتن 'گناهان تو بخشیده شد'؟ یا گفتن 'برخیز و بستر خود را برداشته برو'؟

¹⁰ لیکن تا بدانید که پسر انسان را قدرت بخشیدن گناهان بر روی زمین هست.» مفلوج را گفت:

¹¹ «تو را می‌گویم؛ برخیز و بستر خود را برداشته، به خانه خود برو!»

¹² مفلوج برخاست و بی‌درنگ بستر خود را برداشته، پیش روی همه روانه شد به طوری که همه حیران شده، خدا را تمجید نمودند و گفتند: «مثل این امر هرگز ندیده بودیم!» (متّی ۹: ۹‏-۱۳، لوقا ۵: ۲۷‏-۳۲)

مهمانی در خانه متّی

(متّی ۹: ۹‏-۱۳، لوقا ۵: ۲۷‏-۳۲)

¹³ عیسی باز به کنارهٔ دریا رفت و تمام آن گروه نزد او آمدند و ایشان را تعلیم می‌داد.

¹⁴ و هنگامی که می‌رفت، لاوی پسر حَلفای را بر باجگاه نشسته دید. به او گفت: «از عقب من بیا!» لاوی نیز برخاسته، در عقب وی شتافت.

¹⁵ و وقتی که عیسی در خانه متّی نشسته بود، بسیاری از خَراجگیران و گناهکاران با عیسی و شاگردانش نشستند، زیرا بسیار بودند و پیروی او می‌کردند.

¹⁶ و چون کاتبان و فریسیان او را دیدند که با خَراجگیران و گناهکاران می‌خورد، به شاگردان او گفتند: «چرا با خَراجگیران و گناهکاران می‌خورید و می‌نوشید؟»

¹⁷ عیسی چون این را شنید، به ایشان گفت: «تندرستان احتیاج به طبیب ندارند، بلکه مریضان. و من نیامدم تا عادلان را، بلکه تا گناهکاران را به توبه دعوت کنم.» (متّی ۹: ۱۴‏-۱۷، لوقا ۵: ۳۳‏-۳۹)

سؤال رهبران مذهبی درباره روزه

(متّی ۹: ۱۴‏-۱۷، لوقا ۵: ۳۳‏-۳۹)

¹⁸ و شاگردان یحیی و فریسیان روزه می‌داشتند. عده‌ای آمده، به عیسی گفتند: «چگونه است که شاگردان یحیی و فریسیان روزه می‌دارند، امّا شاگردان تو روزه نمی‌دارند؟»

¹⁹ عیسی به ایشان گفت: «آیا ممکن است پسران خانهٔ عروسی مادامی که داماد با ایشان است، روزه بدارند؟ زمانی که داماد را با خود دارند، نمی‌توانند روزه‌ دارند.

²⁰ لیکن روزهایی می‌آید که داماد از ایشان گرفته شود. در آن روزها روزه خواهند داشت.

²¹ و هیچ‌ کس بر جامه کهنه، پاره‌ای از پارچه نو وصله نمی‌کند، وگرنه آن وصله نو، از آن کهنه جدا می‌گردد و دریدگی بدتر می‌شود.

²² و کسی شراب نو را در مشکهای کهنه نمی‌ریزد و گرنه آن شراب نو مشکها را می‌درد و شراب ریخته، مشکها تلف می‌گردند. بلکه شراب نو را در مشکهای نو باید ریخت.» (متّی ۱۲: ۱‏-۸، لوقا ۶: ۱‏-۵)

شاگردان در روز سبّت گندم می‌چینند

(متّی ۱۲: ۱‏-۸، لوقا ۶: ۱‏-۵)

²³ و چنان افتاد که در یک روز سبّت عیسی از میان مزرعه‌ها می‌گذشت و شاگردانش هنگامی که می‌رفتند، به چیدن خوشه‌ها شروع کردند.

²⁴ فریسیان به او گفتند: «اینک چرا در روز سبّت مرتکب عملی می‌باشند که روا نیست؟»

²⁵ عیسی به ایشان گفت: «مگر هرگز نخوانده‌اید که داوود چه کرد چون او و رفقایش محتاج و گرسنه بودند؟

²⁶ چگونه در ایّام ابیاتار کاهن اعظم به خانهٔ خدا وارد شده، نان تقدیمی را خورد که خوردن آن جز به کاهنان روا نیست و به رفقای خود نیز داد؟»

²⁷ و به ایشان گفت: «سبّت به جهت انسان مقرر شد، نه انسان برای سبّت.

²⁸ بنابراین پسر انسان مالک سبّت نیز هست.»