میکاه 7 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

منتظر خدای نجات باش

¹ وای بر من! زیرا که مثل جمع کننده میوه‌ها، و مانند چیننده انگورهایی شده‌ام که نه خوشه‌ای برای خوراک دارد و نه نوبر انجیری که جان من آن را می‌خواهد.

² مرد متقی از جهان نابود شده، و راست کردار از میان آدمیان محو گردیده است. جمع ایشان برای خون کمین می‌گذارند، و یکدیگر را به دام، صید می‌نمایند.

³ دستهای ایشان برای شرارت چالاک است؛ حاکم رشوه طلب می‌کند و داور نیز همچنین. مرد بزرگشان به هوای نفس خود حکم می‌کند، و ایشان آن را به هم می‌بافند.

⁴ نیکوترین ایشان مثل خار می‌باشد و راست‌کردار ایشان از خاربست بدتر. روز دیده‌بانان توست، و مکافات تو رسیده است؛ الان زمان پریشانی ایشان خواهد بود.

⁵ بر یار خود اعتماد مدار، و بر دوست خالص خویش توکل منما، و عنان دهان خود را از هم آغوش خود بکش.

⁶ زیرا که پسر، پدر را بی‌حرمت می‌کند و دختر با مادر خود و عروس با مادر شوهر خویش به مقابله برمی‌خیزد، و دشمنان شخص، اهل خانه او می‌باشند.

⁷ اما من به سوی خداوند چشم می‌دوزم، و برای خدای نجات خود انتظار می‌کشم، و خدای من، مرا اجابت خواهد نمود.

⁸ ‌ای دشمن من، بر من شادی منما، زیرا اگر‌چه بیفتم، خواهم برخاست و اگر چه در تاریکی بنشینم، خداوند نور من خواهد بود.

⁹ غضب خداوند را متحمل خواهم شد، زیرا به او گناه ورزیده‌ام، تا آنگاه که شکایت مرا رسیدگی کند و دادرسی‌ام نماید. او مرا به روشنایی بیرون خواهد آورد، و عدالت او را مشاهده خواهم نمود.

¹⁰ دشمنم این را خواهد دید، و خجالت او را خواهد پوشانید، زیرا به من می‌گوید: «یهوه خدای تو کجا است؟» چشمانم بر او خواهد نگریست و او الان مثل گِل کوچه‌ها پایمال خواهد شد.

¹¹ روز بنا نمودن دیوارهایت فرا خواهد رسید، در آن روز مرزها گسترش خواهد یافت.

¹² در آن روز از آشور، و از شهرهای مصر، و از مصر تا رود فرات، و از دریا تا دریا، و از کوه تا کوه نزد تو خواهند آمد.

¹³ و زمین به خاطر ساکنانش، به جهت نتیجه اعمالشان، ویران خواهد شد.

¹⁴ قوم خود را به عصای خویش شبانی کن و گوسفندان میراث خود را که در جنگل و در میان کَرمِل به تنهایی ساکن می‌باشند. باشد که ایشان مثل روزهای سابق در باشان و جِلعاد بچرند.

¹⁵ همچون روزهایی که از مصر بیرون آمدی، کارهای عجیب به او نشان خواهم داد.

¹⁶ قومها چون این را بینند، از تمامی توانایی خویش خجل خواهند شد و دست بر دهان خواهند گذاشت و گوشهای ایشان کر خواهد شد.

¹⁷ مثل مار خاک را خواهند لیسید و مانند خزندگان زمین از سوراخهای خود با لرزه بیرون خواهند آمد، و به سوی یهوه خدای ما، با ترس خواهند آمد، و از تو خواهند ترسید.

¹⁸ کیست خدایی مثل تو که عصیان را می بخشد و از تقصیر بقیه میراث خویش در می‌گذرد. او خشم خود را تا به ابد نگاه نمی‌دارد، زیرا رحمت را دوست می‌دارد.

¹⁹ او باز بازگشت کرده، بر ما رحمت خواهد نمود، و عصیان ما را پایمال خواهد کرد و تو تمامی گناهان ایشان را به عمق‌های دریا خواهی انداخت.

²⁰ امانت را برای یعقوب و شفقت را برای ابراهیم به جا خواهی آورد، چنانکه در روزهای گذشته برای پدران ما قسم خوردی.