مَتّی 9 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

شفای مرد افلیج

(متّی 9‏:2‏-8 ؛ مَرقُس 2‏:3‏-12؛ لوقا 5‏:18‏-26)

¹ پس عیسی به قایق سوار شده، عبور کرد و به شهر خویش آمد.

² ناگاه مفلوجی را بر بستر خوابانیده، نزد وی آوردند. چون عیسی ایمان ایشان را دید، مفلوج را گفت: «ای فرزند، خاطر جمع دار که گناهانت بخشیده شد.»

³ آنگاه بعضی از کاتبان با خود گفتند: «این شخص کفر می‌گوید.»

⁴ عیسی افکار ایشان را درک نموده، گفت: «برای چه افکار فاسد به‌ خاطر خود راه می‌دهید؟

⁵ زیرا کدام آسانتر است، گفتن اینکه 'گناهان تو بخشیده شد'، یا گفتن آنکه 'برخیز و راه برو'؟

⁶ لیکن تا بدانید که پسر انسان را قدرت بخشیدن گناهان بر روی زمین هست.» آنگاه مفلوج را گفت: «برخیز و بستر خود را برداشته، به خانهٔ خود برو!»

⁷ مفلوج در همان دم برخاسته، به خانهٔ خود رفت!

⁸ و آن گروه چون این عمل را دیدند، ترسیده، خدایی را که این نوع قدرت به انسانها عطا فرموده بود، تمجید نمودند. (متّی 9‏:9‏-13 ؛ مَرقُس 2‏:14‏-17؛ لوقا 5‏:27‏-32)‏

مهمانی در خانه متّی

(متّی 9‏:9‏-13 ؛ مَرقُس 2‏:14‏-17؛ لوقا 5‏:27‏-32)‏

⁹ چون عیسی از آنجا می‌گذشت، مردی را ملقب به متّی به خراجگاه نشسته دید. به او گفت: «مرا پیروی کن.» متّی بی‌درنگ برخاسته، از عقب وی روانه شد.

¹⁰ و واقع شد چون او در خانه به غذا نشسته بود که جمعی از خراجگیران و گناهکاران آمده، با عیسی و شاگردانش بنشستند.

¹¹ و فریسیان چون دیدند، به شاگردان او گفتند: «چرا استاد شما با خراجگیران و گناهکاران غذا می‌خورد؟»

¹² عیسی چون شنید، گفت: «نه تندرستان، بلکه مریضان احتیاج به طبیب دارند.

¹³ لکن رفته، معنی این را درک کنید که 'رحمت می‌خواهم، نه قربانی.' زیرا نیامده‌ام تا عادلان را، بلکه گناهکاران را به توبه دعوت نمایم.» (متّی 9‏:14‏-17؛ مَرقُس 2‏:18‏-28؛ لوقا 5‏:33‏-39)

سؤال درباره روزه

(متّی 9‏:14‏-17؛ مَرقُس 2‏:18‏-28؛ لوقا 5‏:33‏-39)

¹⁴ آنگاه شاگردان یحیا نزد وی آمده، گفتند: «چون است که ما و فریسیان روزه بسیار می‌داریم، لکن شاگردان تو روزه نمی‌دارند؟»

¹⁵ عیسی به ایشان گفت: «آیا پسران خانهٔ عروسی، مادامی که داماد با ایشان است، می‌توانند ماتم کنند؟ لکن روزهایی می‌آیند که داماد از ایشان گرفته شود؛ در آن هنگام روزه خواهند داشت.

¹⁶ و هیچ‌کس بر جامه کهنه، پاره‌ای از پارچه نو وصله نمی‌کند، زیرا که آن وصله از جامه جدا می‌گردد و دریدگی بدتر می‌شود.

¹⁷ و شراب نو را در مشکهای کهنه نمی‌ریزند و گرنه مشکها دریده شده، شراب ریخته و مشکها از بین می‌روند. بلکه شراب نو را در مشکهای نو می‌ریزند تا هر دو محفوظ باشد.» (متّی 9‏:18‏-26؛ مَرقُس 5‏:22‏-43؛ لوقا 8‏:41‏-56)

زنده کردن دختر یایرُس

(متّی 9‏:18‏-26؛ مَرقُس 5‏:22‏-43؛ لوقا 8‏:41‏-56)

¹⁸ او هنوز این سخنان را به ایشان می‌گفت که ناگاه رئیسی آمد و او را پرستش نموده، گفت: «دخترم هم‌اکنون مرده است. با اینحال بیا و دست خود را بر وی گذار که زنده خواهد شد.»

¹⁹ پس عیسی به اتفاق شاگردان خود برخاسته، از عقب او روان شد.

²⁰ و اینک زنی که مدّت دوازده سال به مرض خون‌ریزی مبتلا می‌بود، از عقب او آمده، دامن ردای او را لمس نمود،

²¹ زیرا با خود گفته بود: «اگر فقط ردایش را لمس کنم، شفا یابم.»

²² عیسی برگشته، نظر بر وی انداخته، گفت: «ای دختر، خاطر جمع دار، زیرا که ایمانت تو را شفا داده است!» در آن دم آن زن شفا یافت.

²³ و چون عیسی به خانه رئیس در‌آمد، نوحه‌گران و گروهی از زارزنندگان را دیده،

²⁴ به ایشان گفت: «بیرون روید، زیرا دختر نمرده بلکه در خواب است.» ایشان بر وی ریشخند نمودند.

²⁵ اما چون آن گروه بیرون شدند، داخل شده، دست آن دختر را گرفت که در آن دم برخاست.

²⁶ و این کار در تمام آن مرز و بوم شهرت یافت.

شفای دو نابینا و یک لال

²⁷ و چون عیسی از آن مکان می‌رفت، دو کور فریاد‌کنان در عقب او افتاده، گفتند: «ای پسر داوود، بر ما رحم کن!»

²⁸ و چون به خانه وارد شد، آن دو کور نزد او آمدند. عیسی به ایشان گفت: «آیا ایمان دارید که این کار را می‌توانم کرد؟» گفتندش: «بلی، ای آقا.»

²⁹ در آن دم چشمان ایشان را لمس کرده، گفت: «مطابق ایمانتان به شما بشود.»

³⁰ در همان لحظه چشمانشان باز شد و عیسی ایشان را به تأکید امر فرمود که «بپایید کسی مطلع نشود.»

³¹ اما ایشان بیرون رفته، او را در تمام آن نواحی شهرت دادند.

³² و هنگامی که ایشان بیرون می‌رفتند، ناگاه دیوانه‌ای لال را نزد او آوردند.

³³ و چون دیو بیرون شد، لال، گویا گردید و همه در تعجب شده، گفتند: «در اسرائیل چنین امر هرگز دیده نشده بود.»

³⁴ لیکن فریسیان گفتند: «به واسطه رئیس دیوها، دیوها را بیرون می‌کند.»

دعا برای محصول

³⁵ و عیسی در همهٔ شهرها و دهات گشته، در کنیسه‌های ایشان تعلیم داده، به بشارت پادشاهی موعظه می‌نمود و هر مرض و درد مردم را شفا می‌داد.

³⁶ و چون جمع بسیار دید، دلش بر ایشان بسوخت زیرا که مانند گوسفندان بی‌شبان، پریشان‌حال و پراکنده بودند.

³⁷ آنگاه به شاگردان خود گفت: «محصول فراوان است، لیکن عمله کم.

³⁸ پس از صاحب محصول بخواهید تا برای محصول خود عمله بفرستد.»