مَتّی 25 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

حکایت ده باکره

¹ «در آن زمان پادشاهی آسمان مثل ده باکره خواهد بود که چراغهای خود را برداشته به استقبال داماد بیرون رفتند.

² و از ایشان پنج دانا و پنج نادان بودند.

³ اما نادانان چراغهای خود را برداشته هیچ روغن با خود نبردند.

⁴ لیکن دانایان روغن در ظروف خود با چراغهای خویش برداشتند.

⁵ و چون آمدن داماد به طول انجامید، همه چرت زده، خوابیدند.

⁶ و در نیمه شب صدایی بلند شد که 'اینک داماد می‌آید به استقبال وی بشتابید.'

⁷ پس تمامی آن باکره‌ها برخاسته چراغهای خود را آماده نمودند.

⁸ اما نادانان، دانایان را گفتند: 'از روغن خود به ما دهید، زیرا چراغهای ما رو به خاموشی است.'

⁹ اما دانایان در جواب گفتند: 'نمی‌شود، مبادا ما و شما را کفاف ندهد. بهتر است نزد فروشندگان رفته برای خود بخرید.'

¹⁰ و در حینی که ایشان برای خرید می‌رفتند، داماد رسید و آنانی که حاضر بودند، با وی به عروسی داخل شده در بسته گردید.

¹¹ بعد از آن باکره‌های دیگر نیز آمده گفتند: 'آقا، آقا، در را برایمان باز کن.'

¹² او در جواب گفت: 'به راستی به شما می‌گویم؛ شما را نمی‌شناسم.'

¹³ پس بیدار باشید زیرا که آن روز و ساعت را نمی‌دانید. (متّی 25‏:14‏-30)

مَثَل قنطارها

(متّی 25‏:14‏-30)

¹⁴ «زیرا چنانکه مردی عازم سفر شده غلامان خود را صدا کرد و اموال خود را به ایشان سپرد؛

¹⁵ یکی را پنج قنطار و دیگری را دو و سومی را یک داد، هر یک را فراخور قابلیتش. و بی‌درنگ عازم سفر شد.

¹⁶ پس آنکه پنج قنطار گرفته بود، رفته و با آنها تجارت نموده، پنج قنطار دیگر سود کرد.

¹⁷ و همچنین صاحب دو قنطار نیز دو قنطار دیگر سود گرفت.

¹⁸ اما آنکه یک قنطار گرفته بود، رفته زمین را کند و نقدینه آقای خود را پنهان نمود.

¹⁹ «بعد از مدت مدیدی آقای آن غلامان آمده از ایشان حساب خواست.

²⁰ پس، آنکه پنج قنطار یافته بود، پیش آمده پنج قنطار دیگر آورده گفت: 'آقا پنج قنطار به من سپردی، اینک پنج قنطار دیگر سود کردم.'

²¹ آقای او به وی گفت: 'آفرین ‌ای غلام نیک و وفادار! بر چیزهای کم امین بودی، تو را بر چیزهای بسیار خواهم گماشت. به شادی آقای خود داخل شو!

²² و صاحب دو قنطار نیز آمده گفت: 'ای آقا دو قنطار تسلیم من نمودی، اینک دو قنطار دیگر سود یافته‌ام.'

²³ آقایش وی را گفت: 'آفرین ‌ای غلام نیک و وفادار! بر چیزهای کم امین بودی، تو را بر چیزهای بسیار می‌گمارم. در خوشی آقای خود داخل شو!

²⁴ پس آنکه یک قنطار گرفته بود، پیش آمده گفت: 'ای آقا! چون تو را می‌شناختم که مردی تندخو می‌باشی؛ از جایی که نپاشیده‌ای، می‌دروی و از جایی که نیفشانده‌ای، جمع می‌کنی.

²⁵ پس ترسان شده رفتم و قنطار تو را زیر زمین پنهان کردم. اینک مال تو موجود است.'

²⁶ آقایش در جواب وی گفت: 'ای غلام شریر تنبل! دانسته‌ای که از جایی که نکاشته‌ام، درو می‌کنم و از مکانی که نپاشیده‌ام، جمع می‌کنم.

²⁷ از همین جهت تو را لازم می‌بود که نقدینهٔ مرا به صرافّان بدهی تا وقتی که بیایم، مال خود را با سود بیابم.

²⁸ هم‌اکنون آن قنطار را از او گرفته به صاحب ده قنطار بدهید.

²⁹ زیرا به هر‌ که دارد، داده شود و افزونی یابد و از آنکه ندارد، آنچه دارد نیز گرفته شود.

³⁰ و آن غلام بی‌فایده را در ظلمت بیرون اندازید؛ جایی که گریه و فشار دندان خواهد بود.'

روز داوری

³¹ «اما چون پسر انسان در جلال خود با همهٔ فرشتگان مقدس خویش آید، بر تخت جلال خود نشیند

³² و همهٔ قومها در حضور او جمع شوند و آنها را از همدیگر جدا کند؛ به نحوی که چوپان گوسفندان را از بزها جدا می‌کند.

³³ و گوسفندان را بر دست راست و بزها را بر چپ خود قرار دهد.

³⁴ آنگاه پادشاه به افراد در دست راست گوید: 'بیایید ‌ای برکت یافتگان از پدر من، و پادشاهی‌ای را که از ابتدای عالم برای شما آماده‌ شده است، به میراث گیرید.

³⁵ زیرا چون گرسنه بودم، مرا غذا دادید. تشنه بودم، سیرابم نمودید. غریب بودم، مرا جا دادید.

³⁶ عریان بودم، مرا پوشانیدید. مریض بودم، عیادتم کردید. در زندان بودم، به دیدنم آمدید.'

³⁷ آنگاه عادلان به پاسخ گویند: 'ای خداوند! کی گرسنه‌ات دیدیم تا غذایت دهیم؟ یا تشنه‌ات یافتیم تا سیرابت نماییم؟

³⁸ یا کی تو را غریب یافتیم تا جایت دهیم؟ یا عریان تا بپوشانیم؟

³⁹ و کی تو را مریض یا زندانی یافتیم تا عیادتت کنیم؟'

⁴⁰ پادشاه در جواب ایشان گوید: 'به راستی به شما می‌گویم؛ آنچه به یکی از این کوچکترین برادران من کردید، به من کرده‌اید.'

⁴¹ پس افراد در دست چپ را گوید: 'ای ملعونان! از من دور شوید به آتش جاودانی روید که برای ابلیس و فرشتگان او مهیا شده است.

⁴² زیرا گرسنه بودم، مرا خوراک ندادید. تشنه بودم، مرا آب ندادید.

⁴³ غریب بودم، مرا جا ندادید. عریان بودم، مرا نپوشانیدید. مریض و زندانی بودم، عیادتم ننمودید.'

⁴⁴ پس ایشان نیز به پاسخ گویند: 'ای خداوند! کی تو را گرسنه یا تشنه یا غریب یا برهنه یا مریض یا زندانی دیده خدمتت نکردیم؟'

⁴⁵ آنگاه در جواب ایشان گوید: 'به راستی به شما می‌گویم؛ آنچه به یکی از این کوچکان نکردید، به من نکرده‌اید.'

⁴⁶ و ایشان در عذاب جاودانی خواهند رفت، اما عادلان در حیات جاودانی.»