مَتّی 22 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

حکایت جشن عروسی

(متّی 22‏:2‏-14)

¹ و عیسی باز به مَثَلها با ایشان صحبت کرده گفت:

² «پادشاهی آسمان پادشاهی را ماند که برای پسر خویش عروسی کرد.

³ و غلامان خود را فرستاد تا دعوت‌شدگان را به عروسی بخوانند. امّا آنها نخواستند بیایند.

⁴ باز غلامان دیگر روانه نموده فرمود: 'دعوت‌شدگان را بگویید که اینک سفره خود را حاضر ساخته‌ام و گاوان و پرواریهای من سر بریده و همه‌چیز آماده است به عروسی بیایید.'

⁵ ولی ایشان بی‌اعتنایی نموده، راه خود را گرفتند؛ یکی به مزرعهٔ خود و دیگری به تجارت خویش رفت.

⁶ و دیگران غلامان او را گرفته، دشنام داده کشتند.

⁷ پادشاه چون شنید غضب نموده لشکریان خود را فرستاد و آن قاتلان را به قتل رسانید و شهر ایشان را به آتش کشید.

⁸ آنگاه غلامان خود را فرمود: 'عروسی حاضر است، لیکن دعوت‌شدگان لیاقت نداشتند.

⁹ الان به راههای اصلی بروید و هر‌ که را بیابید، به عروسی دعوت کنید.'

¹⁰ پس آن غلامان به ‌سر راهها رفته، نیک و بد هر که را یافتند، جمع کردند، چنانکه خانه عروسی از مجلسیان پر شد.

¹¹ آنگاه پادشاه برای دیدن اهل مجلس داخل شده، شخصی را در آنجا دید که جامه عروسی به تن ندارد.

¹² به او گفت: 'ای دوست، چطور به اینجا آمدی و حال آنکه جامهٔ عروسی به تن نداری' او خاموش شد.

¹³ آنگاه پادشاه خادمان خود را فرمود: 'این شخص را دست و پا بسته بردارید و در ظلمت خارجی اندازید، جایی که گریه و فشار دندان باشد.'

¹⁴ زیرا دعوت شدگان بسیارند و برگزیدگان کم. (متّی 22‏:15‏-22 ؛ مَرقُس 12‏:13‏-17؛ لوقا 20‏:20‏-26)

سؤال در مورد پرداخت خراج

(متّی 22‏:15‏-22 ؛ مَرقُس 12‏:13‏-17؛ لوقا 20‏:20‏-26)

¹⁵ پس فریسیان رفته شورا نمودند که چطور او را با سخنان خود گرفتار سازند.

¹⁶ و شاگردان خود را با هیرودیان نزد وی فرستاده گفتند: «استاد، می‌دانیم که صادق هستی و طریق خدا را به راستی تعلیم می‌‌دهی و از کسی باک نداری، زیرا که به ظاهر خلق نمی‌نگری.

¹⁷ پس به ما بگو رأی تو چیست؛ آیا خَراج دادن به قیصر رواست، یا نه؟»

¹⁸ عیسی بداندیشی ایشان را درک کرده گفت: «ای ریاکاران، چرا مرا امتحان می‌کنید؟

¹⁹ سکه‌ برای خراج را به من نشان دهید.» ایشان یک دینار نزد وی آوردند.

²⁰ به ایشان گفت: «این نقش و نام از آنِ کیست؟»

²¹ به او گفتند: «از آنِ قیصر.» به ایشان گفت: «مال قیصر را به قیصر دهید و مال خدا را به خدا!»

²² چون ایشان شنیدند، متعجّب شدند و او را واگذارده برفتند. (متّی 22‏:23‏-33 ؛ مَرقُس 12‏:18‏-27؛ لوقا 20‏:27‏-40)

سؤال در مورد قیامت

(متّی 22‏:23‏-33 ؛ مَرقُس 12‏:18‏-27؛ لوقا 20‏:27‏-40)

²³ و در همان روز صَدّوقیان که منکر قیامت هستند، نزد او آمده سؤال نموده

²⁴ گفتند: «ای استاد، موسی گفت: 'اگر کسی بی‌اولاد بمیرد، می‌باید برادرش زن او را به زنی گیرد تا نسلی برای برادر خود باقی گذارد.

²⁵ باری در میان ما هفت برادر بودند که اولین زنی گرفته بِمُرد و چون اولادی نداشت، زن را به برادر خود باقی گذاشت.

²⁶ و همچنین دومین و سومین تا هفتمین.

²⁷ و آخر از همه آن زن نیز مرد.

²⁸ پس او در قیامت زن کدامیک از آن هفت خواهد بود، زیرا که همه او را داشتند؟»

²⁹ عیسی در جواب ایشان گفت: «گمراه هستید از این‌رو که کتاب و قوت خدا را درک نکرده‌اید.

³⁰ زیرا که در قیامت نه زن می‌گیرند و نه شوهر می‌کنند، بلکه مثل فرشتگان خدا در آسمان می‌باشند.

³¹ اما در مورد قیامت مردگان، آیا نخوانده‌اید کلامی را که خدا به شما گفته است:

³² 'من هستم خدای ابراهیم و خدای اسحاق و خدای یعقوب'؟ خدا، خدای مردگان نیست، بلکه خدای زندگان است.» (متّی 22‏:34‏-40 ؛ مَرقُس 12‏:28‏-31)

بزرگترین حکم

(متّی 22‏:34‏-40 ؛ مَرقُس 12‏:28‏-31)

³³ و آن گروه چون شنیدند، از تعلیم او متحیر شدند.

³⁴ اما چون فریسیان شنیدند که صَدّوقیان را ساکت نموده است، با هم جمع شدند.

³⁵ و یکی از ایشان که فقیه بود، از وی به قصد امتحان سؤال کرده گفت:

³⁶ «ای استاد، کدام حکم در شریعت بزرگتر است؟»

³⁷ عیسی او را گفت: «اینکه 'خداوند خدای خود را به تمامی دل و تمامی نفس و تمامی فکر خود محبّت نما.'

³⁸ این است حکم اوّل و بزرگ.

³⁹ و دوّم مثل آن است، یعنی 'همسایه خود را مثل خود محبّت نما.'

⁴⁰ به این دو حکم تمام تورات و نوشته‌های انبیا متعلّق است.» (متّی 22‏:41‏-46 ؛ مَرقُس 12‏:35‏-37؛ لوقا 20‏:41‏-44)

مسیح پسر کیست؟

(متّی 22‏:41‏-46 ؛ مَرقُس 12‏:35‏-37؛ لوقا 20‏:41‏-44)

⁴¹ و چون فریسیان جمع بودند عیسی از ایشان پرسیده

⁴² گفت: «در مورد مسیح چه گمان می‌برید؟ او پسر کیست؟» به او گفتند: «پسر داوود.»

⁴³ ایشان را گفت: «پس چطور داوود در روح او را خداوند می‌خواند؟ چنانکه می‌گوید:

⁴⁴ خداوند به خداوند من گفت: 'به ‌دست راست من بنشین تا به آن دم که دشمنان تو را پای انداز تو سازم.'

⁴⁵ پس هرگاه داوود او را خداوند می‌خواند، چگونه پسرش می‌باشد؟»

⁴⁶ و هیچ‌کس قدرت جواب وی هرگز نداشت و نه کسی از آن روز، دیگر جرأت سؤال کردن از او نمود.