مَتّی 20 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

حکایت کارگران تاکستان

¹ «زیرا پادشاهی آسمان صاحب‌خانه‌ای را ماند که بامدادان بیرون رفت تا کارگر برای تاکستان خود به مزد بگیرد.

² پس با کارگران، روزی یک دینار قرار داده، ایشان را به تاکستان خود فرستاد.

³ و قریب به ساعت سوم بیرون رفته، بعضی دیگر را در بازار بیکار ایستاده دید.

⁴ ایشان را نیز گفت: 'شما هم به تاکستان بروید و آنچه حق شما است به شما می‌دهم.' پس رفتند.

⁵ باز قریب به ساعت ششم و نهم رفته، همچنین کرد.

⁶ و قریب به ساعت یازدهم رفته، چند نفر دیگر بیکار ایستاده یافت. ایشان را گفت: 'برای چه تمامی روز در اینجا بیکار ایستاده‌اید؟'

⁷ گفتندش: 'هیچ‌کس ما را به مزد نگرفت.' به ایشان گفت: '‌شما نیز به تاکستان بروید و حق خویش را خواهید یافت.'

⁸ و چون وقت شام رسید، صاحب تاکستان به ناظر خود گفت: 'مزدوران را طلبیده، از آخرین گرفته تا اولین مزد ایشان را بده.'

⁹ پس یازده ساعتیان آمده، نفری یک دینار یافتند.

¹⁰ و اولین آمده، گمان بردند که بیشتر خواهند یافت. ولی ایشان نیز نفری یک دینار یافتند.

¹¹ اما چون گرفتند، به صاحب‌خانه شکایت نموده،

¹² گفتند که 'این آخرین، یک ساعت کار کردند و ایشان را با ما که متحمّل سختی و حرارت روز گردیده‌ایم، مساوی ساخته‌ای؟'

¹³ او در جواب یکی از ایشان گفت: 'ای رفیق، بر تو ظلمی نکردم. مگر به یک دینار با من قرار ندادی؟

¹⁴ حق خود را گرفته برو. می‌خواهم به این آخری مثل تو دهم.

¹⁵ آیا مرا جایز نیست که از مال خود آنچه خواهم بکنم؟ مگر چشم تو بد است از آن رو که من نیکو هستم؟'

¹⁶ بنابراین اولین، آخرین و آخرین، اولین خواهند شد. زیرا خوانده‌شدگان بسیارند و برگزیدگان کم.» (متّی 20‏:17‏-19 ؛ مَرقُس 10‏:32‏-34؛ لوقا 18‏:31‏-33)

سومین پیشگویی عیسی در مورد مرگ خود

(متّی 20‏:17‏-19 ؛ مَرقُس 10‏:32‏-34؛ لوقا 18‏:31‏-33)

¹⁷ و چون عیسی به اورشلیم می‌رفت، دوازده شاگرد خود را در طول راه به گوشه خلوتی کشیده به ایشان گفت:

¹⁸ «اینک به سوی اورشلیم می‌رویم و پسر انسان به سران کاهنان و کاتبان تسلیم کرده خواهد شد و حکم قتل او را خواهند داد،

¹⁹ و او را به ملّتها خواهند سپرد تا او را استهزا کنند و تازیانه زنند و مصلوب نمایند و در روز سوم خواهد برخاست.»

²⁰ آنگاه مادر دو پسر زِبِدی با پسران خود نزد وی آمد و زانو زده، از او چیزی درخواست کرد.

²¹ به او گفت: «چه خواهش داری؟» گفت: «بفرما تا این دو پسر من در پادشاهی تو، یکی بر دست راست و دیگری بر دست چپ تو بنشینند.»

²² عیسی در جواب گفت: «نمی‌دانید چه می‌خواهید. آیا می‌توانید از آن کاسه‌ای که من می‌نوشم، بنوشید و تعمیدی را که من می‌یابم، بیابید؟» به او گفتند: «می‌توانیم.»

²³ ایشان را گفت: «البته از کاسهٔ من خواهید نوشید و تعمیدی را که من می‌یابم، خواهید یافت. لیکن نشستن به ‌دست راست و چپ من، از آن من نیست که بدهم، مگر به کسانی که از جانب پدرم برای ایشان مهیّا شده است.»

²⁴ اما چون آن ده شاگرد شنیدند، بر آن دو برادر به دل رنجیدند.

²⁵ عیسی ایشان را پیش طلبیده، گفت: «آگاه هستید که حاکمان دیگر اقوام بر ایشان سروری می‌کنند و رئیسانشان بر ایشان فرمان می‌رانند.

²⁶ لیکن در میان شما چنین نخواهد بود، بلکه هر که در میان شما می‌خواهد بزرگ گردد، خادم شما باشد.

²⁷ و هر‌ که می‌خواهد در میان شما اوّل بود، غلام شما باشد.

²⁸ چنانکه پسر انسان نیامد تا برایش خدمت کنند، بلکه تا خدمت کند و جان خود را در راه بسیاری فدا سازد.» (متّی 20‏:29‏-34 ؛ مَرقُس 10‏:46‏-52؛ لوقا 18‏:35‏-43)

شفای دو فقیر کور

(متّی 20‏:29‏-34 ؛ مَرقُس 10‏:46‏-52؛ لوقا 18‏:35‏-43)

²⁹ و هنگامی که از اَریحا بیرون می‌رفتند، گروهی بسیار از عقب او می‌آمدند.

³⁰ که ناگاه دو مرد کور کنار راه نشسته، چون شنیدند که عیسی از آنجا می‌گذرد، فریاد کرده، گفتند: «خداوندا، پسرداوودا، بر ما ترحم کن!»

³¹ و هر‌چند خلق ایشان را توبیخ می‌کردند که خاموش شوند، بیشتر فریادکنان می‌گفتند: «ای آقا، پسر داوود، بر ما ترحم فرما!»

³² پس عیسی ایستاده، به صدای بلند گفت: «چه می‌خواهید برای شما کنم؟»

³³ به وی گفتند: «ای آقا، اینکه چشمان ما باز‌ شود!»

³⁴ پس عیسی ترحم نموده، چشمان ایشان را لمس نمود که در همان لحظه بینا گشته، از عقب او روانه شدند.