مَتّی 15 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

پاکی درون

(متّی 15‏:1‏-20 ؛ مَرقُس 7‏:1‏-23)

¹ آنگاه کاتبان و فریسیان اورشلیم نزد عیسی آمده، گفتند:

² «چون است که شاگردان تو از سنّت مشایخ سر باز می‌زنند، زیرا زمانی که نان می‌خورند، دست خود را نمی‌شویند؟»

³ او در جواب ایشان گفت: «شما نیز به خاطر سنّت خویش، چرا از حکم خدا تجاوز می‌کنید؟

⁴ زیرا خدا حکم داده است که 'مادر و پدر خود را حرمت دار' و 'هر که پدر یا مادر را دشنام دهد، البته هلاک گردد.'

⁵ لیکن شما می‌گویید هر‌ که پدر یا مادر خود را گوید: 'هر آنچه که از من به تو ممکن بود برسد، وقف به خداست.'

⁶ دیگر او را نیازی به احترام پدر خود نیست. پس به خاطر سنّت خود، حکم خدا را باطل نموده‌اید.

⁷ ‌ای ریاکاران، اِشَعیا در باره شما نیکو نبوت نموده است که گفت:

⁸ این قوم به زبانهای خود به من نزدیک می‌شوند و به لبهای خویش مرا تمجید می‌نمایند، لیکن دلشان از من دور است.

⁹ پس عبادت مرا عبث می‌کنند زیرا که احکام مردم را به عنوان فرایض تعلیم می‌دهند.»

¹⁰ و آن جماعت را خوانده، به ایشان گفت: «گوش داده، بفهمید؛

¹¹ نه آنچه به دهان فرو می‌رود، انسان را نجس می‌سازد، بلکه آنچه از دهان بیرون می‌آید، انسان را نجس می‌گرداند.»

¹² آنگاه شاگردان وی آمده، گفتند: «آیا می‌دانی که فریسیان چون این سخن را شنیدند، رنجیدند؟»

¹³ او در جواب گفت: «هر نهالی که پدر آسمانی من نکاشته باشد، کنده شود.

¹⁴ ایشان را واگذارید، کوران راهنمایان کورانند و هرگاه کور، کور را راهنما شود، هر دو در چاه افتند.»

¹⁵ پطرس در جواب او گفت: «این مَثَل را برای ما شرح بده.»

¹⁶ عیسی گفت: «آیا شما نیز هنوز درک نمی‌کنید؟

¹⁷ یا هنوز درنیافته‌اید که آنچه از دهان فرو می‌رود، داخل شکم می‌گردد و سپس دفع می‌شود؟

¹⁸ لیکن آنچه از دهان برآید، از دل صادر می‌گردد و این چیزها است که انسان را نجس می‌سازد.

¹⁹ زیرا که از دل برمی‌آید، افکار بد و قتلها و زناها و فسقها ودزدیها و شهادات دروغ و کفرها.

²⁰ اینها است که انسان را نجس می‌سازد، لیکن خوردن به ‌دستهای ناشسته، انسان را نجس نمی‌گرداند.» (متّی 15‏:21‏-28 ؛ مَرقُس 7‏:24‏-30)

ایمان زن کنعانی

(متّی 15‏:21‏-28 ؛ مَرقُس 7‏:24‏-30)

²¹ پس عیسی از آنجا بیرون شده، به دیار صور و صیدون رفت.

²² ناگاه زنی کنعانی از آن حدود بیرون آمده، فریاد‌کنان وی را گفت: «ای خداوند، ای پسر داوود، بر من رحم کن، زیرا دختر من سخت دیوانه است.»

²³ لیکن هیچ جوابش نداد تا شاگردان او پیش آمده، خواهش نمودند که «او را مرخص فرما، زیرا در عقب ما داد و قال می‌کند.»

²⁴ او در جواب گفت: «فرستاده نشده‌ام مگر برای گوسفندان گم شده خاندان اسرائیل.»

²⁵ پس آن زن آمده، او را پرستش کرده، گفت: «خداوندا، مرا یاری کن.»

²⁶ عیسی در جواب گفت: «نان فرزندان را گرفتن و نزد سگان انداختن جایز نیست.»

²⁷ زن عرض کرد: «بلی، ای خداوند، با این حال سگان نیز از پاره‌های افتاده سفره آقایان خویش می‌خورند.»

²⁸ آنگاه عیسی در جواب او گفت: «ای زن، ایمان تو عظیم است! تو را مطابق خواهشت بشود.» که در همان لحظه دخترش شفا یافت.

عیسی بسیاری را شفا می‌بخشد

²⁹ عیسی از آنجا حرکت کرده، به کناره دریای جلیل آمد و بر فراز کوه برآمده، آنجا بنشست.

³⁰ و گروهی بسیار، لنگان و کوران و لالان و شلان و جمعی از دیگران را با خود برداشته، نزد او آمدند و ایشان را بر پایهای عیسی افکندند و ایشان را شفا داد،

³¹ به گونه‌ای که آن جماعت، چون لالان را گویا و شلان را تندرست و لنگان را راه‌روان و کوران را بینا دیدند، متعجّب شده، خدای اسرائیل را تمجید کردند. (متّی 15‏:29‏-31 ؛ مَرقُس 7‏:31‏-37)

خوراک به چهار هزار نفر

(متّی 15‏:29‏-31 ؛ مَرقُس 7‏:31‏-37)

³² عیسی شاگردان خود را پیش طلبیده، گفت: «مرا بر این جماعت دل بسوخت، زیرا که ‌اکنون سه روز است که با من می‌باشند و هیچ‌ چیز برای خوراک ندارند و نمی‌خواهم ایشان را گرسنه برگردانم مبادا در راه ضعف کنند.»

³³ شاگردانش به او گفتند: «از کجا در بیابان ما را آنقدر نان باشد که چنین جماعت بزرگ را سیر کند؟»

³⁴ عیسی ایشان را گفت: «چند نان دارید؟» گفتند: «هفت نان و قدری از ماهیان کوچک.»

³⁵ پس مردم را فرمود تا بر زمین بنشینند.

³⁶ و آن هفت نان و ماهیان را گرفته، شکر نمود و پاره کرده، به شاگردان خود داد و شاگردان به آن جماعت.

³⁷ و همه خورده، سیر شدند و از خرده‌های باقی‌ مانده هفت زنبیل پر برداشتند.

³⁸ و خورندگان، به جز زنان و اطفال چهار هزار مرد بودند.

³⁹ پس آن گروه را مرخص کرد و به قایق سوار شده، به حدود مَجَدان آمد.