مَتّی 14 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

قتل یحیای تعمید دهنده

(متّی 14‏:1‏-12 ؛ مَرقُس 6‏:14‏-29)

¹ در آن هنگام هیرودیس تِترارک چون شهرت عیسی را شنید،

² به خادمان خود گفت: «این است یحیای تعمید دهنده که از مردگان برخاسته است و از این جهت معجزات از او صادر می‌گردد.»

³ زیرا که هیرودیس یحیا را به خاطر هیرودیا، زن برادر خود فیلیپُس گرفته، در بند نهاده و در زندان انداخته بود؛

⁴ چون که یحیا به او همی گفت: «نگاه داشتن وی بر تو حلال نیست.»

⁵ و وقتی که قصد قتل او کرد، از مردم ترسید زیرا که او را نبی می‌دانستند.

⁶ اما چون ضیافت میلاد هیرودیس در جریان بود، دختر هیرودیا در مجلس رقص کرده، هیرودیس را شاد نمود.

⁷ از این‌رو قسم خورده، وعده داد که آنچه بخواهد، به او بدهد.

⁸ دختر نیز به تحریک مادر خود گفت که «سر یحیای تعمید ‌دهنده را هم اکنون در طبقی به من بده.»

⁹ آنگاه پادشاه متأسف شد، لیکن به پاس قسم و خاطر هم‌نشینان خود، فرمود که بدهند.

¹⁰ و فرستاده، سر یحیا را در زندان از تن جدا کرد،

¹¹ و سر او را در طشتی گذارده، به دختر تسلیم نمودند و او آن را نزد مادر خود برد.

¹² پس شاگردان یحیا آمده، جسد او را برداشته، به خاک سپردند و رفته، عیسی را اطلاع دادند. (متّی 14‏:13‏-21 ؛ مَرقُس 6‏:32‏-44؛ لوقا 9‏:10‏-17؛ یوحنا 6‏:1‏-13)

پنج نان و دو ماهی

(متّی 14‏:13‏-21 ؛ مَرقُس 6‏:32‏-44؛ لوقا 9‏:10‏-17؛ یوحنا 6‏:1‏-13)

¹³ و چون عیسی این را شنید، به قایق سوار شده، از آنجا به مکانی دورافتاده به خلوت رفت. و چون مردم شنیدند، از شهرها به راه خشکی از عقب وی روانه شدند.

¹⁴ پس عیسی بیرون آمده، گروهی بسیار دیده، بر ایشان رحم فرمود و بیماران ایشان را شفا داد.

¹⁵ و در وقت عصر، شاگردانش نزد وی آمده، گفتند: «این مکان دورافتاده است و وقت الان گذشته. پس این گروه را مرخص فرما تا به دهات رفته برای خود غذا بخرند.»

¹⁶ عیسی ایشان را گفت: «احتیاج به رفتن ندارند. شما ایشان را غذا دهید.»

¹⁷ به او گفتند: «در اینجا جز پنج نان و دو ماهی نداریم!»

¹⁸ گفت: «آنها را اینجا به نزد من بیاورید!»

¹⁹ و به آن جماعت فرمود تا بر سبزه نشستند و پنج نان و دو ماهی را گرفته، به سوی آسمان نگریسته، برکت داد و نان را پاره کرده، به شاگردان داد و شاگردان به آن جماعت.

²⁰ و همه خورده، سیر شدند و از پاره‌های باقی‌ مانده دوازده سبد پر کرده، برداشتند.

²¹ و خورندگان به جز زنان و کودکان قریب به پنج هزار مرد بودند. (متّی 14‏:22‏-33 ؛ مَرقُس 6‏:45‏-51؛ یوحنا 6‏:15‏-21)

راه رفتن بر روی آب

(متّی 14‏:22‏-33 ؛ مَرقُس 6‏:45‏-51؛ یوحنا 6‏:15‏-21)

²² بی‌درنگ عیسی شاگردان خود را اصرار نمود تا به قایق سوار شده، پیش از وی به کناره دیگر روانه شوند تا آن گروه را مرخص کند.

²³ و چون مردم را روانه نمود، به خلوت برای عبادت بر فراز کوهی برآمد. و وقت شام در آنجا تنها بود.

²⁴ اما قایق در آن وقت در میان دریا به‌ سبب باد مخالف که می‌وزید، به امواج گرفتار بود.

²⁵ و در پاس چهارم از شب، عیسی بر دریا گام زنان، به سوی ایشان روانه گردید.

²⁶ اما چون شاگردان، او را بر دریا گام زنان دیدند، مضطرب شده، گفتند که «شبحی است!» و از ترس فریاد برآوردند.

²⁷ اما عیسی ایشان را بی‌درنگ خطاب کرده، گفت: «خاطر جمع دارید! منم، ترسان مباشید!»

²⁸ پطرس در جواب او گفت: «ای آقا، اگر تویی، مرا بفرما تا بر روی آب، نزد تو آیم.»

²⁹ عیسی فرمود: «بیا!» همان لحظه پطرس از قایق فرود شده، بر روی آب به راه افتاد تا نزد او آید.

³⁰ لیکن چون باد را شدید دید، ترسان گشت و در عنقریبی غرق شدن، فریاد برآورده، گفت: «ای آقا، نجاتم ده.»

³¹ عیسی بی‌درنگ دست آورده، او را بگرفت و گفت: «ای کم‌ایمان، چرا شک کردی؟»

³² و چون به قایق سوار شدند، باد ساکن گردید.

³³ پس اهل قایق آمده، او را پرستش کرده، گفتند: «به راستی که تو پسر خدا هستی!» (متّی 14‏:34‏-36 ؛ مَرقُس 6‏:53‏-56)

شفای عده‌ای بسیار

(متّی 14‏:34‏-36 ؛ مَرقُس 6‏:53‏-56)

³⁴ آنگاه عبور کرده، به زمین جِنیسارِت آمدند،

³⁵ و اهل آن مکان او را شناخته، به همگی آن نواحی فرستاده، همهٔ بیماران را نزد او آوردند،

³⁶ و از او اجازه خواستند که فقط دامن ردایش را لمس کنند و هر‌ که لمس کرد، شفا یافت.