مَلاکی 2 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

توبیخ به کاهنان

¹ و الان، ‌ای کاهنان، این فرمان برای شما است!

² یهوه صِبایوت می‌گوید که اگر نشنوید و آن را در دل خود جا ندهید تا اسم مرا حرمت نمایید، من بر شما لعنت خواهم فرستاد و بر برکات شما لعنت خواهم کرد، بلکه آنها را لعنت کرده‌ام، چونکه آن را در دل خود جا ندادید.

³ اینک من نسل شما را به خاطر شما توبیخ خواهم نمود و بر رویهای شما سرگین، یعنی سرگین قربانی‌هایتان را خواهم پاشید و شما را با آن خواهند برداشت.

⁴ و خواهید دانست که من این فرمان را بر شما فرستاده‌ام تا عهد من با لاوی باشد. سخن یهوه صِبایوت این است.

⁵ عهد من با او، عهد حیات و سلامتی می‌بود و آنها را به خاطر ترسی که از من می‌داشت، به وی دادم و به خاطر آنکه از اسم من هراسان می‌بود.

⁶ شریعت حق در دهان او می‌بود و بی‌انصافی بر لبهایش یافت نمی‌شد، بلکه در سلامتی و راستی با من رفتار می‌نمود و بسیاری را از گناه برمی‌گردانید.

⁷ زیرا که لبهای کاهن می‌باید معرفت را حفظ نماید تا شریعت را از دهانش بطلبند، چونکه او رسول یهوه صِبایوت می‌باشد.

⁸ اما یهوه صِبایوت می‌گوید که شما از راه منحرف گشته‌اید و بسیاری را در شریعت لغزش دادید و عهد لاوی را شکسته‌اید.

⁹ بنابراین من نیز شما را نزد تمامی این قوم خوار و پست خواهم ساخت، زیرا که راه مرا نگاه نداشته و در اجرای شریعت طرفداری نموده‌اید.»

خیانت یهودا

¹⁰ آیا تمامی ما را یک پدر نیست و آیا یک خدا ما را نیافریده است؟ پس چرا عهد پدران خود را بی‌حرمت نموده، به یکدیگر خیانت می‌ورزیم؟

¹¹ یهودا خیانت ورزیده است و کارهای زشت را در اسرائیل و اورشلیم به عمل آورده‌اند. زیرا که یهودا قُدس خداوند را که او آن را دوست می‌داشت، بی‌حرمت نموده، دختر خدای بیگانه را به زنی گرفته است.

¹² پس خداوند هر کس را که چنین عمل نماید، هم صدا کننده و هم جواب دهنده را از خیمه‌های یعقوب ریشه​کن خواهد ساخت و هر کس را نیز که برای یهوه صِبایوت هدیه بگذراند.

¹³ و این را نیز بار دیگر به عمل آورده‌اید که قربانگاه خداوند را با اشکها و گریه و ناله پوشانیده‌اید و از این جهت هدیه را باز منظور نمی‌دارد و آن را از دست شما مقبول نمی فرماید.

¹⁴ اما شما می‌گویید: «سبب این چیست؟» سبب این است که خداوند در میان تو و زوجه جوانی‌ات شاهد بوده است و تو به وی خیانت ورزیده‌ای، با آنکه او یار تو و همسر هم عهد تو می‌بود.

¹⁵ آیا او آنها را یک نساخت با بخشی از روح در اتحادشان؟ و از چه سبب یک؟ از این جهت که نسل الهی را طلب می‌کرد. پس مراقب روحهای خود باشید و زنهار کسی به همسر جوانی خود خیانت نورزد.

¹⁶ زیرا یهوه خدای اسرائیل می‌گوید که از طلاق نفرت دارم و نیز از اینکه کسی ظلم را به لباس خود بپوشاند. سخن یهوه صِبایوت این است پس مراقب روحهای خود باشید و زنهار خیانت نورزید.

¹⁷ شما خداوند را به سخنان خود خسته نموده‌اید و می‌گویید: «چگونه او را خسته نموده‌ایم؟» از اینکه گفته‌اید «همه بدکاران به نظر خداوند پسندیده می‌باشند و او از ایشان مسرور است.» یا اینکه «خدایی که داوری کند، کجا است؟»