مَلاکی 1 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ وحی کلام خداوند درباره اسرائیل به واسطه ملاکی.

محبت خداوند به اسرائیل

² خداوند می‌گوید : «شما را دوست داشته‌ام.» اما شما می‌گویید: «چگونه ما را دوست داشته‌ای؟» خداوند می‌گوید: «آیا عیسو برادر یعقوب نبود؟ ولی من یعقوب را دوست داشتم،

³ و از عیسو نفرت نمودم و کوه‌های او را ویران و میراث وی را نصیب شغالهای بیابان گردانیدم.

⁴ اگر اِدوم می‌گوید: «ویران شده‌ایم، اما خواهیم برگشت و مخروبه‌ها را بنا خواهیم نمود.» یهوه صِبایوت چنین می‌فرماید: «ایشان بنا خواهند نمود، اما من ویران خواهم ساخت و ایشان را به ‌”سرحد شرارت“ و به قومی که خداوند بر ایشان تا به ابد غضبناک می‌باشد، معروف خواهند ساخت.

⁵ و چون چشمان شما این را بیند، خواهید گفت: ”خداوند حتی در آن سوی حدود اسرائیل عظیم است!“»

قربانی نامقبول

⁶ «پسر، پدر خود و غلام، آقای خویش را احترام می‌نماید. پس اگر من پدر هستم، حرمت من کجا است؟ و اگر من آقا هستم، هیبت من کجا است؟ یهوه صِبایوت به شما صحبت می‌کند. ای کاهنانی که اسم مرا حقیر می‌شمارید و می‌گویید ”چگونه اسم تو را حقیر شمرده‌ایم؟“

⁷ نان نجس بر قربانگاه من می‌گذرانید و می‌گویید ”چگونه تو را بی حرمت نموده‌ایم؟“ از اینکه می‌گویید سفره خداوند محقر است.

⁸ و چون کور را برای قربانی تقدیم می‌کنید، آیا زشت نیست؟ و چون لنگ یا بیمار را تقدیم می‌کنید، آیا زشت نیست؟ آن را به حاکم خود هدیه بگذران و آیا او از تو خشنود خواهد شد یا تو را مقبول خواهد داشت؟ سخن یهوه صِبایوت این است.

⁹ و الان از خدا درخواست نما تا بر ما ترحم نماید. یهوه صِبایوت می‌گوید این از دست شما واقع شده است، پس آیا هیچ کدام از شما را قبول خواهد فرمود؟

¹⁰ کاش که یکی از شما می‌بود که درها را ببندد تا آتش بر قربانگاه من بیجا نیفروزید. یهوه صِبایوت می‌گوید: در شما هیچ خوشی ندارم و هیچ هدیه از دست شما قبول نخواهم کرد.

¹¹ زیرا که از طلوع آفتاب تا مغربش اسم من در میان قومها بزرگ خواهد بود؛ و بخور و هدیه پاک در هر جا به اسم من گذرانیده خواهد شد. زیرا یهوه صِبایوت می‌گوید که اسم من در میان قومها بزرگ خواهد بود.

¹² اما شما آن را بی‌حرمت می‌سازید چونکه می‌گویید که سفره خداوند نجس است و ثمره آن یعنی طعامش محقر است.

¹³ و یهوه صِبایوت می‌فرماید که شما می‌گویید ”اینک این چه زحمت است!“ و آن را اهانت می‌کنید و چون حیوانات دریده شده و لنگ و بیمار را آورده، آنها را برای قربانی تقدیم می‌کنید، آیا من آنها را از دست شما قبول خواهم کرد؟ سخن خداوند این است.

¹⁴ پس ملعون باد هر ‌که دغلبازی کند و با آنکه حیوان نر سالمی در گله خود دارد معیوبی برای خداوند نذر کرده، آن را قربانی نماید. زیرا که یهوه صِبایوت می‌گوید: من پادشاه بزرگ می‌باشم و اسم من در میان قومها مهیب خواهد بود.