لوقا 9 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

فرستادن دوازده شاگرد

(متّی 10‏:9‏-15؛ مَرقُس 6‏:8‏)

¹ پس عیسی دوازده شاگرد خود را خواسته، به ایشان قوّت و قدرت بر تمامی دیوها و شفا دادن امراض عطا فرمود.

² و ایشان را فرستاد تا به پادشاهی خدا موعظه کنند و مریضان را تندرستی بخشند.

³ و به ایشان گفت: «هیچ‌ چیز برای راه برمدارید؛ نه عصا و نه توشه‌دان و نه نان و نه پول و نه برای یک نفر دو لباس.

⁴ و به هر خانه‌ای که داخل شوید، همان جا بمانید تا از آن مکان روانه شوید.

⁵ و هر ‌که شما را نپذیرد، وقتی که از آن شهر بیرون شوید، خاک پایهای خود را نیز بیفشانید تا بر ایشان شهادتی شود.»

⁶ پس بیرون شده در دهات می‌گشتند و مژده می‌دادند و در هر جا تندرستی می‌بخشیدند.

مرگ یحیی تعمید ‌دهنده

⁷ امّا هیرودیس تیترارک، چون خبر تمام این وقایع را شنید، مضطرب شد. زیرا بعضی می‌گفتند که یحیی از مردگان برخاسته است،

⁸ و بعضی که ایلیا ظاهر شده و دیگران، که یکی از انبیای پیشین زنده شده است.

⁹ امّا هیرودیس گفت: «سر یحیی را از تنش من جدا کردم، ولی این کیست که دربارهٔ او چنین خبر می‌شنوم» و خواستار ملاقات وی می‌بود. (متّی 14‏:13‏-21؛ مَرقُس 6‏:32‏-44؛ یوحنا 6‏:5‏)

معجزه پنج نان و دو ماهی

(متّی 14‏:13‏-21؛ مَرقُس 6‏:32‏-44؛ یوحنا 6‏:5‏)

¹⁰ و چون رسولان مراجعت کردند، آنچه کرده بودند به او باز گفتند. پس ایشان را برداشته به مکانی دورافتاده نزدیک شهری که بِیت‌صِیدا نام داشت، به خلوت رفت.

¹¹ امّا گروهی بسیار اطلاع یافته در عقب وی شتافتند. پس ایشان را پذیرفته، ایشان را از پادشاهی خدا اعلام می‌نمود و هر ‌که احتیاج به معالجه می‌داشت، تندرستی می‌بخشید.

¹² و چون روز رو به تاریکی گذاشت، آن دوازده نزد وی آمده گفتند: «مردم را مرخص فرما تا به دهات و اراضی این حوالی رفته، جا و خوراک برای خود پیدا نمایند، زیرا که در اینجا در صحرا می‌باشیم.»

¹³ عیسی به ایشان گفت: «شما ایشان را غذا دهید.» گفتند: «ما را جز پنج نان و دو ماهی نیست، مگر برویم و برای تمامی این گروه غذا بخریم.»

¹⁴ زیرا نزدیک به پنج هزار مرد بودند. پس به شاگردان خود گفت که ایشان را پنجاه پنجاه، دسته دسته، بنشانند.

¹⁵ ایشان چنین کرده همه را نشانیدند.

¹⁶ پس آن پنج نان و دو ماهی را گرفته، به سوی آسمان نگریست و آنها را برکت داده، پاره نمود و به شاگردان خود داد تا پیش مردم گذارند.

¹⁷ پس همه خورده سیر شدند. و دوازده سبد پر از پاره‌های باقیمانده برداشتند. (متّی 16‏:13‏-16؛ مَرقُس 8‏:27‏-29)

اعتراف پطرس

(متّی 16‏:13‏-16؛ مَرقُس 8‏:27‏-29)

¹⁸ و هنگامی که او به تنهایی دعا می‌کرد و شاگردانش همراه او بودند، از ایشان پرسیده، گفت: «مردم مرا که می‌دانند؟»

¹⁹ در جواب گفتند: «یحیی تعمید ‌دهنده و بعضی ایلیا و دیگران می‌گویند که یکی از انبیای پیشین زنده شده است.»

²⁰ به ایشان گفت: «شما مرا که می‌دانید؟» پطرس در جواب گفت: «مسیح خدا.»

عیسی از مرگ خود صحبت می کند

²¹ پس ایشان را با تأکید قدغن فرمود که هیچ‌‌کس را از این اطلاع مدهید.

²² و گفت: «لازم است که پسر انسان زحمت بسیار بیند و از مشایخ و روسای کاهنان و کاتبان رد شده کشته شود و روز سوم برخیزد.»

²³ پس به همه گفت: «اگر کسی بخواهد مرا پیروی کند، می‌باید نفس خود را انکار نموده، صلیب خود را هر روزه بردارد و مرا پیروی کند.

²⁴ زیرا هر ‌که بخواهد جان خود را خلاصی دهد، آن را هلاک سازد و هر کس جان خود را برای من فدا کرد، آن را نجات خواهد داد.

²⁵ زیرا انسان را چه فایده دارد که تمام جهان را ببرد و جان خود را بر باد دهد یا آن را زیان رساند.

²⁶ زیرا هر ‌که از من و کلام من عار دارد، پسر انسان نیز وقتی که در جلال خود و جلال پدر و فرشتگان مقدس آید، از او عار خواهد داشت.

²⁷ لیکن به راستی به شما می‌گویم که بعضی از حاضرین در اینجا هستند که تا ملکوت خدا را نبینند، مزهٔ موت را نخواهند چشید.» (متّی 17‏:1‏-8؛ مَرقُس 9‏:2‏-8)

تبدیل سیمای عیسی

(متّی 17‏:1‏-8؛ مَرقُس 9‏:2‏-8)

²⁸ و از این کلام نزدیک به هشت روز گذشته بود که پطرس و یوحنا و یعقوب را برداشته بر فراز کوهی برآمد تا دعا کند.

²⁹ و چون دعا می کرد، شکل چهرهٔ او تغییر کرد و لباس او سفید و درخشان شد.

³⁰ که ناگاه دو مرد یعنی موسی و ایلیا با وی ملاقات کردند.

³¹ و به شکل پرجلال ظاهر شده دربارهٔ مرگ او که می‌بایست به زودی در اورشلیم واقع شود، گفتگو می کردند.

³² امّا پطرس و رفقایش را خواب در ربود. پس بیدار شده جلال او و آن دو مرد را که با وی بودند، دیدند.

³³ و چون آن دو نفر از او جدا می‌شدند، پطرس به عیسی گفت که «ای استاد، بودن ما در اینجا خوب است. پس سه سایبان بسازیم؛ یکی برای تو و یکی برای موسی و دیگری برای ایلیا.» زیرا که نمی‌دانست چه می‌گفت.

³⁴ و این سخن هنوز بر زبانش می‌بود که ناگاه ابری پدیدار شده بر ایشان سایه افکند و چون داخل ابر می‌شدند، ترسان گردیدند.

³⁵ آنگاه صدایی از ابر برآمد که «این است پسر حبیب من، او را بشنوید.»

³⁶ و چون این صدا رسید، عیسی را تنها یافتند و ایشان ساکت ماندند و از آنچه دیده بودند، هیچ‌‌کس را در آن روزها خبر ندادند. (متّی 17‏:14‏-18 و 22 و 23؛ مَرقُس 9‏:14‏-27 و 30‏-32)

شفای پسر دیو‌زده

(متّی 17‏:14‏-18 و 22 و 23؛ مَرقُس 9‏:14‏-27 و 30‏-32)

³⁷ و در روز بعد چون ایشان از کوه به زیر آمدند، گروهی بسیار او را استقبال نمودند.

³⁸ که ناگاه مردی از آن میان فریادکنان گفت: «ای استاد، به تو التماس می‌کنم که بر پسر من لطف فرمایی. زیرا یگانه من است.

³⁹ که ناگاه روحی او را می‌گیرد و پسر در دم نعره می‌زند و کف کرده به تشنج می​افتد و روح او را خرد کرده به دشواری رها می‌کند.

⁴⁰ و از شاگردانت درخواست کردم که او را بیرون کنند، نتوانستند.»

⁴¹ عیسی در جواب گفت: «ای فرقه بی‌ایمان کج روش، تا کی با شما باشم و متحمّل شما گردم؟ پسر خود را اینجا بیاور.»

⁴² و چون او می‌آمد، دیو او را بر زمین زده به تشنج انداخت. امّا عیسی بر آن روح خبیث نهیب زده، طفل را شفا بخشید و به پدرش سپرد.

⁴³ و همه از بزرگی خدا متحیّر شدند و وقتی که همه از تمام اعمال عیسی متعجّب شدند، به شاگردان خود گفت:

⁴⁴ «این سخنان را در گوشهای خود فرا گیرید، زیرا که پسر انسان به‌ دستهای مردم تسلیم خواهد شد.»

⁴⁵ ولی آنها این سخن را درک نکردند و از ایشان مخفی داشته شد که آن را نفهمند و ترسیدند که آن را از عیسی بپرسند. (متّی 18‏:1‏-5)

چه کسی بزرگ است؟

(متّی 18‏:1‏-5)

⁴⁶ و در میان ایشان بحثی در گرفت که کدام‌یک از ما بزرگتر است.

⁴⁷ عیسی خیال دل ایشان را ملتفت شده طفلی بگرفت و او را نزد خود برپا داشت.

⁴⁸ و به ایشان گفت: «هر ‌که این طفل را به نام من قبول کند، مرا قبول کرده باشد و هر ‌که مرا پذیرد، فرستندهٔ مرا پذیرفته باشد. زیرا هر ‌که از تمامی شما کوچکتر باشد، همان بزرگ خواهد بود.»

⁴⁹ یوحنا جواب داده گفت: «ای استاد، شخصی را دیدیم که به نام تو دیوها را اخراج می‌کند و او را منع نمودیم، از آن رو که پیروی ما نمی‌کند.»

⁵⁰ عیسی به او گفت: «او را مانع نشوید. زیرا هر ‌که ضدّ شما نیست، با شماست.»

دهکده‌ای سامری عیسی را رد می‌کند

⁵¹ و چون روزهای صعود او نزدیک می‌شد روی خود را با عزمی راسخ به سوی اورشلیم نهاد.

⁵² پس رسولان پیش از خود فرستاده، ایشان رفته به شهری از شهرهای سامریان وارد گشتند تا برای او تدارک بینند.

⁵³ اما او را جای ندادند، از آن رو که عازم اورشلیم می‌بود.

⁵⁴ و چون شاگردان او، یعقوب و یوحنا این را دیدند گفتند: «ای خداوند، آیا می‌خواهی بگوییم که آتش از آسمان باریده اینها را فرو‌ گیرد، چنانکه ایلیا نیز کرد؟

⁵⁵ آنگاه عیسی روی گردانیده به ایشان گفت: «نمی‌دانید که شما از کدام نوع روح هستید.

⁵⁶ زیرا که پسر انسان نیامده است تا جان مردم را هلاک سازد، بلکه تا نجات دهد.» پس به دهکده‌ای دیگر رفتند.

⁵⁷ و هنگامی که ایشان می‌رفتند، در طول راه شخصی به او گفت: «ای خداوند، هر جا روی، تو را پیروی کنم.»

⁵⁸ عیسی به وی گفت: «روباهان را سوراخها است و مرغان هوا را آشیانه‌ها، لیکن پسر انسان را جای سر نهادن نیست.»

⁵⁹ و به دیگری گفت: «از عقب من بیا.» گفت: «ای خداوند، اوّل مرا اجازه بده تا بروم پدر خود را دفن کنم.»

⁶⁰ عیسی وی را گفت: «بگذار مردگان، مردگان خود را دفن کنند. امّا تو برو و به پادشاهی خدا موعظه کن.»

⁶¹ و کسی دیگر گفت: «ای خداوند، تو را پیروی می‌کنم، لیکن اوّل اجازه بده تا اهل خانهٔ خود را وداع نمایم.»

⁶² عیسی وی را گفت: «کسی ‌که دست را به شخم زدن دراز کرده از پشت سر نظر کند، شایسته پادشاهی خدا نمی‌باشد.»