لوقا 8 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

زنان از عیسی پیروی می‌کنند

¹ و بعد از آن واقع شد که عیسی در هر شهری و دهی گشته، موعظه می‌نمود و به پادشاهی خدا مژده می‌داد و آن دوازده با وی می‌بودند.

² و زنانی چند که از ارواح پلید و مرضها شفا یافته بودند، یعنی مریم معروف به مَجدلیه که از او هفت دیو بیرون رفته بودند،

³ و یونا همسر خوزا، ناظر هیرودیس و سوسن و بسیاری از زنان دیگر که از اموال خود او را خدمت می‌کردند. (متّی 13‏:2‏-23؛ مَرقُس 4‏:1‏-20)

مَثَل برزگر

(متّی 13‏:2‏-23؛ مَرقُس 4‏:1‏-20)

⁴ و چون گروهی بسیار فراهم می‌شدند و از هر شهر نزد او می‌آمدند عیسی مَثَلی آورده، گفت که:

⁵ «برزگری برای تخم کاشتن بیرون رفت. و وقتی که تخم می‌کاشت، بعضی بر کنارهٔ راه ریخته شد و پایمال شده، مرغان هوا آن را خوردند.

⁶ و پاره‌ای بر سنگلاخ افتاده چون رویید، از آن جهت که رطوبتی نداشت، خشک گردید.

⁷ و قدری در میان خارها افکنده شد که خارها با آن نمو کرده، آن را خفه نمود.

⁸ و بعضی در زمین نیکو پاشیده شده، رویید و صد چندان ثمر آورد.» عیسی چون این بگفت، ندا در‌ داد: «هر ‌که گوش شنوا دارد، بشنود.»

⁹ پس شاگردانش از او سؤال نموده، گفتند که «معنی ‌این مثل چیست؟»

¹⁰ گفت: «شما را دانستن اسرار پادشاهی خدا عطا شده است و لیکن دیگران را به واسطهٔ مَثَلها، تا 'نگاه کرده، نبینند و شنیده، درک نکنند.'

¹¹ امّا مَثَل این است که تخم کلام خداست.

¹² و آنانی که در کنار راه هستند کسانی می‌باشند که چون می‌شنوند، بی‌درنگ ابلیس آمده کلام را از دلهای ایشان می‌رباید، مبادا ایمان آورده نجات یابند.

¹³ و آنانی که بر سنگلاخ هستند کسانی می‌باشند که چون کلام را می‌شنوند، آن را به شادی می‌پذیرند و اینها ریشه ندارند. پس تا مدّتی ایمان می‌دارند و در وقت آزمایش، از ایمان می افتند.

¹⁴ امّا آنچه در خارها افتاد، اشخاصی می‌باشند که چون شنوند، می‌روند و اندیشه‌های روزگار و دولت و لذّات آن ایشان را خفه می‌کند و هیچ میوه به‌کمال نمی‌رسانند.

¹⁵ امّا آنچه در زمین نیکو واقع گشت، کسانی می‌باشند که کلام را به دل راست و نیکو شنیده، آن را نگاه می‌دارند و با صبر، ثمر می‌آورند.

¹⁶ «و هیچ‌‌کس چراغ را افروخته، آن را زیر ظرفی یا تختی پنهان نمی‌کند، بلکه بر چراغدان می‌گذارد تا هر ‌که داخل شود، روشنی را ببیند.

¹⁷ زیرا چیزی نهان نیست که ظاهر نگردد و نه مستور که معلوم و آشکار نشود.

¹⁸ پس دقّت کنید که به چه طور می‌شنوید، زیرا هر ‌که دارد، به او داده خواهد شد و از آنکه ندارد، آنچه گمان هم می‌برد که دارد، از او گرفته خواهد شد.» (متّی 12‏:46‏-50؛ مَرقُس 3‏:31‏-35)

مادر و برادران عیسی

(متّی 12‏:46‏-50؛ مَرقُس 3‏:31‏-35)

¹⁹ و مادر و برادران او نزد وی آمده به ‌سبب ازدحام خلق نتوانستند او را ملاقات کنند.

²⁰ پس او را خبر داده گفتند: «مادر و برادرانت بیرون ایستاده می‌خواهند تو را ببینند.»

²¹ در جواب ایشان گفت: «مادر و برادران من اینانند که کلام خدا را شنیده آن را به‌ جا می‌آورند.» (متّی 8‏:23‏-27؛ مَرقُس 4‏:36‏-41‏)

عیسی طوفان را آرام می‌کند

(متّی 8‏:23‏-27؛ مَرقُس 4‏:36‏-41‏)

²² روزی از روزها او با شاگردان خود به قایق سوار شده، به ایشان گفت: «به سوی آن کنار دریاچه عبور بکنیم.» پس قایق را حرکت دادند.

²³ و چون می‌رفتند، خواب او را در ربود که ناگاه طوفان باد بر دریاچه فرود آمد، به حدی که قایق از آب پر می‌شد و ایشان در خطر افتادند.

²⁴ پس نزد او آمده او را بیدار کرده، گفتند: «ای استاد، ای استاد، هلاک می‌شویم!» پس عیسی برخاسته بر باد و امواج خروشان نهیب زد تا ساکن گشت و آرامی پدید آمد.

²⁵ پس به ایشان گفت: «ایمان شما کجا است؟» ایشان ترسان و متعجّب شده با یکدیگر می گفتند که «این چطور آدمی است که بادها و آب را هم امر می‌فرماید و اطاعت او می‌کنند.» (متّی 8‏:28‏-34)

عیسی دیوزده‌ای را شفا می‌دهد

(متّی 8‏:28‏-34)

²⁶ و به زمین جَدَریان که مقابل جلیل است، رسیدند.

²⁷ عیسی چون به خشکی فرود آمد، ناگاه شخصی از آن شهر ‌که از مدت مدیدی دیوها داشتی و رخت نپوشیدی و در خانه نماندی، بلکه در قبرها زندگی می‌کردی، به وی برخورد.

²⁸ چون عیسی را دید، نعره زد و پیش او افتاده به صدای بلند گفت: «ای عیسی، پسر خدای تعالی! مرا با تو چه‌ کار است؟ از تو التماس دارم که مرا عذاب ندهی.»

²⁹ زیرا که عیسی روح خبیث را امر فرموده بود که از آن شخص بیرون آید. چونکه بارها او را گرفته بود، چنانکه هر‌چند او را به زنجیرها و کنده‌ها بسته نگاه می‌داشتند، بندها را پاره می​کرد و دیو او را به صحرا می‌راند.

³⁰ عیسی از او پرسیده، گفت: «نام تو چیست؟» گفت: «لِژیون.» زیرا که دیوهای بسیار داخل او شده بودند.

³¹ و از عیسی خواهش کردند که ایشان را نفرماید که به دنیای مردگان روند.

³² و در آن نزدیکی گلّهٔ گراز بسیاری بودند که در کوه می‌چریدند. پس از او خواهش نمودند که به ایشان اجازه دهد تا در آنها داخل شوند. پس ایشان را اجازه داد.

³³ ناگاه دیوها از آن آدم بیرون شده، داخل گرازان گشتند که آن گلّه از بلندی به دریاچه کشیده خفه شدند.

³⁴ چون گرازبانان ماجرا را دیدند فرار کردند و در شهر و اراضی آن شهرت دادند.

³⁵ پس مردم بیرون آمدند تا آن واقعه را ببینند. چون نزد عیسی رسیدند و آن آدمی را که از او دیوها بیرون رفته بودند، دیدند که نزد پایهای عیسی رخت پوشیده و عاقل گشته نشسته است، ترسیدند.

³⁶ و آنانی که این را دیده بودند، ایشان را خبر دادند که آن دیوانه چطور شفا یافته بود.

³⁷ پس تمام خلق مرز و بوم جَدَریان از او خواهش نمودند که از نزد ایشان روانه شود، زیرا ترسی شدید بر ایشان چیره شده بود. پس او به قایق سوار شده مراجعت نمود.

³⁸ امّا آن شخصی که دیوها از وی بیرون رفته بودند، از او درخواست کرد که با وی باشد. لیکن عیسی او را روانه فرموده، گفت:

³⁹ «به خانهٔ خود برگرد و آنچه خدا با تو کرده است، حکایت کن.» پس او رفته در تمام شهر از آنچه عیسی به او نموده بود، موعظه کرد. (متّی 9‏:18‏-26؛ مَرقُس 5‏:22‏-43)

شفای یک زن و دختر یایرُس

(متّی 9‏:18‏-26؛ مَرقُس 5‏:22‏-43)

⁴⁰ و چون عیسی مراجعت کرد، خلق او را پذیرفتند زیرا تمامی مردم چشم به راه او می‌داشتند.

⁴¹ که ناگاه مردی یایرس نام که رئیس کنیسه بود، به پایهای عیسی افتاده، به او التماس نمود که به خانهٔ او بیاید.

⁴² زیرا که او را دختر یگانه‌ای نزدیک به دوازده ساله بود که در حال مرگ بود. عیسی چون می‌رفت، خلق بر او ازدحام می‌نمودند.

⁴³ ناگاه زنی که مدت دوازده سال به خونریزی مبتلا بود و تمام دارایی خود را صرف طبیبان نموده و هیچ‌‌کس نمی‌توانست او را شفا دهد،

⁴⁴ از پشت سر وی آمده، دامن ردای او را لمس نمود که بی‌درنگ جریان خونش ایستاد.

⁴⁵ پس عیسی گفت: «کیست که مرا لمس نمود؟» چون همه انکار کردند، پطرس و رفقایش گفتند: «ای استاد، مردم هجوم آورده بر تو ازدحام می‌کنند و می‌گویی 'کیست که مرا لمس نمود؟'»

⁴⁶ عیسی گفت: «البته کسی مرا لمس نموده است، زیرا که من درک کردم که قوّتی از من بیرون شد.»

⁴⁷ چون آن زن دید که نمی‌تواند پنهان ماند، لرزان شده، آمد و نزد وی افتاده پیش همهٔ مردم گفت که به چه سبب او را لمس نمود و چگونه در دم شفا یافت.

⁴⁸ عیسی وی را گفت: «ای دختر، خاطر جمع دار، ایمانت تو را شفا داده است، به سلامتی برو.»

⁴⁹ و این سخن هنوز بر زبان او بود که یکی از خانهٔ رئیس کنیسه آمده به وی گفت: «دخترت مُرد. دیگر استاد را زحمت مده.»

⁵⁰ چون عیسی این را شنید، توجّه نموده به وی گفت: «ترسان مباش، ایمان آور و بس که شفا خواهد یافت.»

⁵¹ و چون داخل خانه شد، جز پطرس و یوحنا و یعقوب و پدر و مادر دختر هیچ‌‌کس را نگذاشت که به درون آید.

⁵² و چون همه برای او گریه و زاری می‌کردند، عیسی گفت: «گریان مباشید، نمرده، بلکه خوابیده است.»

⁵³ از روی مسخرگی به او خندیدند چونکه می‌دانستند که مرده است.

⁵⁴ پس او همه را بیرون کرد و دست دختر را گرفته، صدا زد و گفت: «ای دختر، برخیز.»

⁵⁵ و روح او برگشت و در دم برخاست. پس عیسی فرمود تا به وی خوراک دهند.

⁵⁶ و پدر و مادر او حیران شدند. پس ایشان را فرمود که هیچ‌‌کس را از این ماجرا خبر ندهند.