لوقا 4 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

تلاش شیطان به جهت وسوسه کردن عیسی

(متّی 4‏:1‏-11؛ مَرقُس 1‏:12 و 13)

¹ امّا عیسی پر از روح‌القدس بوده، از اُردن مراجعت کرد و روح او را به بیابان برد.

² ومدّت چهل روز ابلیس او را وسوسه می‌نمود و در آن روزها چیزی نخورد. چون تمام شد، آخر گرسنه گردید.

³ و ابلیس به او گفت: «اگر پسر خدا هستی، این سنگ را بگو تا نان گردد.»

⁴ عیسی در جواب وی گفت: «مکتوب است که 'انسان به نان فقط زندگی نمی کند، بلکه به هر کلمه خدا.»'

⁵ پس ابلیس او را به کوهی بلند برده، تمامی ممالک جهان را در لحظه‌ای به او نشان داد.

⁶ و ابلیس به او گفت: «جمیع این قدرت و حشمت آنها را به تو می‌دهم، زیرا که به من سپرده شده است و به هر ‌که می‌خواهم می‌بخشم.

⁷ پس اگر تو پیش من سجده کنی، همه از آنِ تو خواهد شد.»

⁸ عیسی در جواب او گفت: «نوشته شده است: 'خداوند خدای خود را پرستش کن و غیر او را عبادت منما.'»

⁹ پس ابلیس او را به اورشلیم برده، بر کنگره معبد قرار داد و به او گفت: «اگر پسر خدا هستی، خود را از اینجا به زیر انداز.

¹⁰ زیرا مکتوب است که: 'فرشتگان خود را دربارهٔ تو حکم فرماید تا تو را محافظت کنند.

¹¹ و تو را به‌ دستهای خود بردارند، مبادا پایت به سنگی خورد.'»

¹² عیسی در جواب وی گفت که «گفته شده است: 'خداوند خدای خود را به امتحان مکش.'»

¹³ و چون ابلیس جمیع وسوسه را به اتمام رسانید، تا مدتی از او جدا شد.

عیسی در جلیل موعظه می‌کند

¹⁴ و عیسی به قوت روح، به جلیل برگشت و خبر او در تمامی آن نواحی شهرت یافت.

¹⁵ و او در کنیسه‌های ایشان تعلیم می‌داد و همه او را تعظیم می‌کردند.

طرد عیسی از ناصره

¹⁶ و به ناصره جایی که پرورش یافته بود، رسید و مطابق عادت خود در روز سبت به کنیسه وارد شده، برای خواندن کلام برخاست.

¹⁷ آنگاه طومار اِشَعیای نبی را به او دادند و چون طومار را گشود، جایی را یافت که مکتوب است:

¹⁸ «روح خداوند بر من است، زیرا که مرا مسح کرد تا فقیران را مژده دهم و مرا فرستاد، تا شکسته دلان را شفا بخشم و اسیران را به آزادی و کوران را به بینایی موعظه کنم و تا ستمدیدگان را، آزاد سازم،

¹⁹ و از سال لطف خداوند موعظه کنم.'»

²⁰ پس طومار را به هم پیچیده، به خادم سپرد و بنشست و چشمان همهٔ اهل کنیسه بر وی دوخته می‌بود.

²¹ آنگاه به ایشان شروع به گفتن کرد که «امروز این نوشته در گوشهای شما تمام شد.»

²² و همه بر وی شهادت دادند و از سخنان فیض‌آمیزی که از دهانش صادر می‌شد، تعجّب نموده، گفتند: «مگر این پسر یوسف نیست؟»

²³ به ایشان گفت: «بدون شک این مَثَل را به من خواهید گفت: 'ای طبیب خود را شفا بده. آنچه شنیده‌ایم که در کفرناحوم از تو صادر شد، اینجا نیز در وطن خویش بنما.'»

²⁴ و گفت: «به راستی به شما می‌گویم که هیچ نبی در وطن خویش مقبول نباشد.

²⁵ و به حقیقت شما را می‌گویم که بیوه‌زنان بسیار در اسرائیل بودند، در دوران ایلیا، وقتی که آسمان مدّت سه سال و شش ماه بسته ماند، چنانکه قحطی عظیم در تمامی زمین پدید آمد،

²⁶ و ایلیا نزد هیچ کدام از ایشان فرستاده نشد، مگر نزد بیوه‌زنی در صَرِفَه صیدون.

²⁷ و جذامیان بسیار در اسرائیل بودند، در دوران الیشع نبی و هیچیک از ایشان تمیز نگشت، جز نَعَمان سُریانی.»

²⁸ پس تمام اهل کنیسه چون این سخنان را شنیدند، پر از خشم گشتند.

²⁹ و برخاسته او را از شهر بیرون کردند و بر قلّه کوهی که قریه ایشان بر آن بنا شده بود بردند، تا او را به زیر افکنند.

³⁰ ولی او از میان ایشان گذشته، برفت. (مَرقُس 1‏:21‏-28)

عیسی با اقتدار بسیار تعلیم می‌دهد

(مَرقُس 1‏:21‏-28)

³¹ و به کفرناحوم شهری از جلیل آمده در روزهای سبّت، ایشان را تعلیم می‌داد.

³² و از تعلیم او در حیرت افتادند، زیرا که کلام او با قدرت می‌بود.

³³ و در کنیسه مردی بود، که روح دیو خبیث داشت و به صدای بلند فریادکنان می‌گفت:

³⁴ «آه‌، ای عیسی ناصری، ما را با تو چه‌ کار است؟ آیا آمده‌ای تا ما را هلاک سازی؟ تو را می‌شناسم کیستی، ای قدّوس خدا!»

³⁵ پس عیسی او را توبیخ کرده فرمود: «خاموش باش و از وی بیرون آی.» در لحظه دیو او را در میان انداخته، از او بیرون شد و هیچ آسیبی به او نرسانید.

³⁶ پس حیرت بر همه ایشان چیره گشت و یکدیگر را مخاطب ساخته، گفتند: «این چه سخن است که این شخص با قدرت و قوت، ارواح پلید را امر می‌کند و بیرون می‌آیند!»

³⁷ و شهرت او در هر جایی از آن حوالی، پخش شد. (متّی 8‏:14‏-17، مَرقُس 1‏:29‏-38)

شفای مادر زن پطرس

(متّی 8‏:14‏-17، مَرقُس 1‏:29‏-38)

³⁸ و از کنیسه برخاسته، به خانهٔ شمعون وارد شد. و مادر‌زن شمعون را تب شدیدی عارض شده بود، برای او از وی التماس کردند.

³⁹ پس بر سر وی آمده، به تب فرمان داد، تب از او قطع شد. بی‌درنگ برخاسته، به خدمتگذاری ایشان مشغول شد.

⁴⁰ و چون آفتاب غروب می‌کرد، همهٔ آنانی که اشخاص مبتلا به انواع مرضها داشتند، ایشان را نزد وی آوردند و به هر یکی از ایشان دست گذارده، شفا داد.

⁴¹ و دیوها نیز از بسیاری بیرون می‌رفتند و فریاد زنان می‌گفتند که «تو مسیح پسر خدا هستی.» ولی عیسی ایشان را قدغن کرده، نگذاشت که حرف زنند، زیرا که دانستند او مسیح است.

موعظه در سراسر جلیل

⁴² و چون روز شد، روانه شده به مکانی دورافتاده رفت و گروهی زیاد در جستجوی او آمده، نزدش رسیدند و او را باز می‌داشتند که از نزد ایشان نرود.

⁴³ به ایشان گفت: «مرا لازم است که به شهرهای دیگر نیز به ملکوت خدا مژده دهم، زیرا که برای همین کار فرستاده شده‌ام.»

⁴⁴ پس در کنیسه​های جلیل موعظه می‌نمود.